Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, ο Stas έτρεξε αμέσως έξω. Του άρεσε πολύ να πηδάει σε λακκούβες και γι’ αυτό βιαζόταν πολύ να προλάβει τον ήλιο, ο οποίος θα μπορούσε να στεγνώσει τη διασκέδασή του. Ο ψεκασμός πλατσούριζε προς όλες τις κατευθύνσεις, και αυτό έκανε το αγόρι ακόμα πιο χαρούμενο. Η Λένα παρακολουθούσε όλα αυτά από το παράθυρο του σπιτιού. Πόσο ανάγκη έχουν τα μικρά παιδιά να είναι ευτυχισμένα. Για τον Στάσικ της, ήταν έτοιμη να κάνει τα πάντα για να κάνει το αγόρι να χαμογελάσει…
Η Λένα έδιωξε τον άντρα της, ο οποίος κακοποιούσε εκείνη και τον δίχρονο Στάσικ, κι έτσι μεγάλωσε μόνη της τον γιο της. Ο πρώην σύζυγός της ήταν ένας μεθύστακας που δεν είχε δουλέψει ποτέ και ο Stasik τον φοβόταν πολύ. Ζούσε αρκετά καλά – η πεθερά του τους έστελνε χρήματα από την Ισπανία. Στην αρχή, η Έλενα ήλπιζε ότι όλα θα πήγαιναν καλά και ότι ο σύζυγός της θα έβρισκε σύντομα δουλειά, και τον υποστήριζε με κάθε τρόπο, πιστεύοντας ότι όλες αυτές οι δυσκολίες ήταν προσωρινές..
. Σύντομα όμως συνειδητοποίησε τα πάντα: οι φίλοι, το ποτό, τα πάρτι δεν σταματούσαν ακόμα και όταν υπήρχαν καλές ευκαιρίες για δουλειά, και εκείνος απλά τις παραμελούσε, επιλέγοντας τη διασκέδαση… Η Έλενα πουλούσε λουλούδια στην αγορά μέχρι αργά το φθινόπωρο, παρόλο που η μητέρα της της έστελνε χρήματα από το εξωτερικό. Μια Κυριακή πρωί, μια γυναίκα πλησίασε εκείνη και τον γιο της στην αγορά με μια παράξενη ερώτηση: – “Καλημέρα, νεαρή κυρία. Είστε ελεύθερη αυτό το Σάββατο;” – Καλημέρα. Γιατί ρωτάτε; “Γνωριζόμαστε;” ρώτησε έκπληκτη η Ωλένα, γιατί πραγματικά δεν μπορούσε να αναγνωρίσει κανέναν γνωστό της. Λυπάμαι, δεν γνωριζόμαστε”, είπε η γυναίκα με ανήσυχη και θλιμμένη φωνή.
Και ένιωθε άβολα μπροστά σε έναν ξένο, που μόλις είχε μπει σε διάλογο μαζί του. Ήταν φανερό ότι ήταν έτοιμη να κλάψει. “Με συγχωρείτε, απλά δεν ξέρω σε ποιον και τι να πω από απελπισία.” “Βλέπετε, αυτό το Σάββατο ο γιος μου υποτίθεται ότι θα γιορτάσει το γάμο του. Αλλά πριν από τρεις μέρες, η αρραβωνιαστικιά του το έσκασε και επέστρεψε στον πρώην της, σαν να επέστρεψε ο έρωτάς της – όπως είπε… Και τους έχουμε ήδη καλέσει όλους, όλα είναι έτοιμα για να δεχτούμε καλεσμένους. Ο γιος μου δεν είναι καθόλου ο εαυτός του.
Τι κρίμα για όλο το χωριό. Δεν ξέρω πώς να ρωτήσω. Αλλά καταλάβετε με: ως μητέρα, θέλω το καλύτερο για τον γιο μου.” “Θα μείνετε μερικές μέρες ως νύφη του γιου μου, τουλάχιστον για την ημέρα του γάμου; Και μετά θα πάρεις αμέσως διαζύγιο. Κανείς δεν θα καταλάβει τίποτα, γιατί δεν έχουν δει ακόμα τη νύφη του γιου μου. Γνωρίστηκαν πριν από λίγο καιρό, πριν από περίπου 2-2,5 μήνες. Ήταν φανερό ότι ήταν πολύ δύσκολο για τη γυναίκα να πει αυτά τα λόγια, καθώς και να πάρει μια τέτοια απόφαση.
Και η Λένα σοκαρίστηκε από όλα όσα άκουσε και για μια στιγμή πάγωσε σε μια θέση. Αλλά αφού σκέφτηκε λίγο περισσότερο και συνήλθε από την έκπληξή της, συμφώνησε. Λυπήθηκε πολύ αυτή τη γυναίκα, η οποία είχε το θάρρος να ζητήσει ένα για το γιο της. Λυπήθηκε επίσης τον τύπο που τον είχαν παρατήσει λίγο πριν από την ημέρα του γάμου του. “Σ’ ευχαριστώ πολύ, κορίτσι μου. Είσαι τόσο ευγενική και συμπονετική.
Υπάρχει λόγος που ήρθα σε σένα με το όνομά σου. Τριγυρνάω εδώ και τρεις μέρες τώρα, παρακολουθώντας εσάς, αγαπητή μου, και τον γιο σας, αλλά μόνο σήμερα αποφάσισα να ανέβω. Κατά κάποιο τρόπο συνειδητοποίησα ότι μεγαλώνετε το αγόρι μόνη σας, γιατί κανείς δεν σας συναντά ή δεν σας τηλεφωνεί. Και τα μάτια σας είναι πολύ καλά, παρόλο που είναι γεμάτα σκοτάδι.
Πάμε λοιπόν να πάρουμε το φόρεμα της νύφης και τον γιο της”, είπε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση η Larysa Mykolayivna. …Ο γάμος γιορτάστηκε σε όλο το χωριό. Οι νεόνυμφοι γουργούριζαν σαν ερωτευμένα πουλιά και οι καλεσμένοι δεν σταματούσαν να θαυμάζουν τη νύφη. Κανείς όμως δεν μάντευε καν για τι μιλούσαν τόσο γλυκά οι νέοι, οι οποίοι στο μεταξύ μάθαιναν τα βασικά ο ένας για τον άλλον, ξεκινώντας από την ημερομηνία γέννησής τους.
Σίγουρα ο οικοδεσπότης θα τους ρωτούσε για τη γνωριμία τους και τις διάφορες προτιμήσεις τους, οπότε έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι για κάθε είδους τέτοιες ερωτήσεις. Και απέναντι από τους νεόνυμφους καθόταν ο γιος της Έλενας, ο Στας. Παρακολουθούσε τη χαρούμενη και τόσο ευτυχισμένη μαμά του και τον όμορφο γαμπρό της, που πάντα κάτι της έλεγε και την έκανε να γελάει. Ο γάμος πήγε καλύτερα από το αναμενόμενο.
Όλοι οι καλεσμένοι πήγαν στα σπίτια τους. “Σου είμαι τόσο ευγνώμων, κορίτσι μου”, είπε και αγκάλιασε απαλά τη νέα της νύφη, “Εσύ και ο Στάσικ ξεκουραστείτε και το πρωί θα σας πάμε σπίτι. Και θα χωρίσετε όταν θέλετε… – Για τι είδους διαζύγιο μιλάμε, μαμά; “Μόλις κάναμε γάμο”, διέκοψε ο γιος της Larisa Mikodaevna, ο Andrei, “ήμουν εναντίον της όλης ιδέας, φυσικά. Αλλά τώρα είμαι ειλικρινά ευγνώμων. Έλενα, θα ήθελα πραγματικά να μας δώσεις μια ευκαιρία.
Εξάλλου, νιώθω ότι έχω βρει στο πρόσωπό σου μια αδελφή ψυχή – τη γυναίκα μου και τον καλύτερο γιο μου.” – Ναι, μάλλον αξίζει το ρίσκο. Και ο Στάσικ πλησίασε τη μαμά του και τον άνθρωπο που πραγματικά του άρεσε και τους αγκάλιασε όλους σφιχτά. Οι τρεις τους στέκονταν εκεί. Τα μάτια της Λαρίσα Νικολάεβνα άρχισαν να γεμίζουν δάκρυα.
Χθες μπορούσε μόνο να ονειρευτεί κάτι τέτοιο, αλλά σήμερα οι προσευχές και τα αιτήματά της έγιναν πραγματικότητα. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της τη δεύτερη φορά όταν, τρεις μήνες αργότερα, οι νεόνυμφοι ανακοίνωσαν ότι εκείνη και ο Stasik περίμεναν άλλο ένα αγόρι. δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της τη δεύτερη φορά όταν, τρεις μήνες αργότερα, οι νεόνυμφοι ανακοίνωσαν ότι εκείνη και ο Stasik περίμεναν άλλο ένα αγόρι.
