Ήταν μια συνηθισμένη καθημερινή ημέρα σε ένα κρεοπωλείο, με πελάτες, πωλήσεις και πλήθος κόσμου. Καθώς η μέρα πλησίαζε στο τέλος της και δεν είχε μείνει σχεδόν κανένας άνθρωπος, ένας σκύλος έτρεξε μέσα στο κατάστημα.
Ο καταστηματάρχης έδιωξε αμέσως το ζώο από το κατάστημα, αλλά ο σκύλος επέστρεψε με ένα σημείωμα και χρήματα στο στόμα του. Το σημείωμα ανέφερε το βάρος και το είδος του κρέατος που θα πωλούνταν και τα χρήματα ήταν ίσα-ίσα αρκετά για να το πληρώσουν.
Ο πωλητής ζύγισε το κρέας, το πακετάρισε και το έδωσε στον σκύλο, ο οποίος πήρε τη σακούλα από τα χερούλια και έφυγε τρέχοντας. Ο πωλητής αναρωτήθηκε πού πήγαινε ο σκύλος και έκλεισε επίτηδες το μαγαζί για να τον ακολουθήσει. Ο σκύλος πήγε στη στάση του λεωφορείου και περίμενε το λεωφορείο.
Όταν έφτασε το σωστό λεωφορείο, ο σκύλος πήδηξε στο λεωφορείο, ακολουθούμενος από τον πωλητή. Ο σκύλος κοίταζε έξω από το παράθυρο καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής και όταν έφτασε στη στάση του, πήδηξε πάνω, έβαλε την πατούσα του στο κουμπί της στάσης και πήδηξε γρήγορα έξω. Ο άνδρας συνέχισε να ακολουθεί τον σκύλο, ο οποίος έτρεξε προς το σπίτι.
Η πύλη ήταν ανοιχτή, οπότε μπήκαν και οι δύο στην αυλή. Ο σκύλος γρατζούνισε την πόρτα με τις πατούσες του για να δείξει ότι έπρεπε να μπει στο σπίτι, αλλά κανείς δεν την άνοιξε. Στη συνέχεια, ο σκύλος ανέβηκε στο περβάζι του παραθύρου και γρατζούνισε με το νύχι του το τζάμι του παραθύρου.
Ο ιδιοκτήτης του σκύλου βγήκε έξω και τον μάλωσε που ζητούσε να μπει τόσο δυνατά, αλλά ο καταστηματάρχης εξεπλάγη και επαίνεσε το ταλέντο του σκύλου. Ο ιδιοκτήτης του σκύλου, βλέποντας την έκπληξη του χασάπη, εξήγησε ότι ο σκύλος είχε ξεχάσει τα κλειδιά του – για δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα!
