– “Έι, Νατάσα!” φώναξε η γειτόνισσά της Μαρίνα από τον φράχτη εκείνη την ημέρα, “Πού πήγε ο Βασίλ μου πρόσφατα; “Αν ήθελα να πάρω τον Vasyl σου, θα τον είχα πάρει από σένα”, αστειεύτηκε η Ναταλία ήρεμα, “και δεν χρειάζομαι τον γέρο τώρα, έχω τον δικό μου. Οι γείτονες μιλούσαν μεταξύ τους έτσι εδώ και χρόνια. Η Ναταλία και ο Βασίλ έβγαιναν μαζί όταν ήταν νέοι, αλλά παντρεύτηκαν άλλους ανθρώπους. Ο Vasyl παντρεύτηκε τη γειτόνισσα της Zosia, τη Maryna, και η Natalia παντρεύτηκε τον φίλο του Vasyl, τον Maksym.
Για πάνω από 40 χρόνια, οι οικογένειές τους ζουν μαζί, ψυχή με ψυχή. Τα παιδιά πήγαιναν μαζί στο σχολείο. Παντρεύτηκαν όλοι μαζί και έμειναν μαζί στα γεράματά τους. Τώρα τα εγγόνια τους παίζουν μαζί όταν έρχονται στους παππούδες τους για διακοπές. Περισσότερες από μία φορές, ενώ δουλεύουν στον μικρό τους κήπο, οι ηλικιωμένοι κάνουν ένα διάλειμμα στην άκρη των συνόρων και θυμούνται τα δύσκολα νιάτα τους. Μια τέτοια καλοκαιρινή μέρα, η Maryna είπε ξαφνικά: “Ξέρεις, Natalka, τα αστεία είναι αστεία, αλλά αν πεθάνω πριν από τον Vasyl, σε παρακαλώ να τον φροντίσεις. Γιατί αν δεν υπάρχει κανείς να βάλει ένα μπολ στο τραπέζι μπροστά του, δεν θα το πάρει μόνος του…
“Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι προορισμένος να παντρευτεί ποιον”, είπε φιλοσοφικά η Ναταλία, “αλλά εμείς θα μείνουμε μαζί, θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, ό,τι κι αν γίνει, όποια κι αν είναι η εξέλιξη της ζωής μας, ποιος ξέρει τι θα συμβεί…” Το φθινόπωρο, η Μαρίνα πήγε τελικά για ύπνο. Είχε την αίσθηση ότι αυτός θα ήταν ο τελευταίος της χειμώνας. Και έτσι συνέβη. Ο Vasyl έθαψε τα παλιά του ρούχα και άρχισε να μετράει τις μέρες της εβδομάδας.
Ζούσε από Σάββατο σε Σάββατο, γιατί τα Σαββατοκύριακα έρχονταν κάποια από τα παιδιά ή τα εγγόνια του για επίσκεψη, και τότε η καλύβα γινόταν λίγο πιο χαρούμενη, τα παιδιά γελούσαν και έτρεχαν στην αυλή. Μαγείρευαν για τον παππού και έκαναν τις δουλειές του σπιτιού. Για δύο μέρες, το σπίτι θα γινόταν χαρούμενο, και μετά, όταν τα παιδιά επέστρεφαν στο σπίτι, θα μετατρεπόταν πάλι σε έρημο.
Δεν ήθελα καν να μπω εκεί μέσα, η μόνη μυρωδιά που έβγαινε από κάθε γωνιά ήταν η μυρωδιά της πάπιας. Η Ναταλία, όπως είχε υποσχεθεί στη γειτόνισσά της, φρόντιζε καλά τον Βασίλ. “Μη στεναχωριέσαι, Ναταλία”, έλεγε, “είμαστε δύο και αυτός είναι μόνος του, είναι κρίμα γι’ αυτόν. Θα είμαι και πάλι μαζί σου. Αλλά μια μέρα, ο Maksym ήρθε στο σπίτι του Vasyl, λυπημένος και σκεπτικός. “Μάλλον θα πρέπει να πάω στη Μαρίνα σου”, είπε. Την ονειρεύτηκα εκείνη τη νύχτα και μου είπε: “Θα σε πάρω σύντομα στο σπίτι μου, γιατί είναι δύσκολο για την καημένη τη Ναταλία να τα βγάλει πέρα με δύο αγόρια, ας τα βγάλει πέρα με ένα”.
Και της είπα: “Τότε πάρε τον Βασίλη σου να μείνει μαζί σου. “Όχι”, είπε, “δεν είναι δικός μου, είναι της Ναταλίας. Και ξύπνησα. Προφανώς, ο Βασίλ, θα με πάρει κοντά της πολύ σύντομα… Οι άνδρες μιλούσαν μεταξύ τους, νομίζοντας ότι η συζήτηση θα ξεχαστεί σύντομα, και δεν είπαν τίποτα στη Ναταλία εκείνη τη φορά. Αλλά δύο μήνες αργότερα η Μαρίνα πήρε τον Μαξίμ να ζήσει μαζί της. Ο σύζυγός της δεν εξαφανίστηκε ξαφνικά. Και η Ναταλία έγινε τόσο μόνη όσο και εκείνο το δάχτυλο. Τότε ήταν που ο Vasyl Maksymov της είπε για το όνειρο που είδε εκείνη τη νύχτα. Και θυμήθηκε πώς είχε ζητήσει από τη Maryna να φροντίσει τον Vasyl αφού εκείνη θα είχε φύγει.
Και όταν ο Vasyl και η Natasha ήταν ενός έτους, ήρθαν πραγματικά κοντά. Τα παιδιά επέμεναν γιατί ήθελαν μόνο καλό για τους γονείς τους. Ήταν τρομακτικό, έλεγαν, να ζουν μόνοι τους με ηλικιωμένους, άρρωστους ανθρώπους, αλλά θα ήταν καλό για τα παιδιά. “Η καρδιά του πατέρα μου είναι ραγισμένη, μπορεί να νυχτώσει νωρίς το βράδυ και δεν υπάρχει κανείς να τον κάνει μπάνιο”, έπεισε τη θεία του ο γιος του Vasyl, Oleh. ”
Και η πίεσή σου ανεβαίνει, είναι ακόμα πιο ήρεμο όταν έχεις κάποιον γύρω σου. “Και τι θα πούμε στη μητέρα σου και στον πατέρα μου όταν τους συναντήσουμε εκεί;” είπε η θεία κοιτάζοντας τον ουρανό. “Ίσως κάθονται μαζί στην άκρη του ουρανού αυτή τη στιγμή και γελούν μαζί μας καθώς μας βλέπουν; – “Θα περάσει πολύς καιρός μέχρι εκείνη τη συνάντηση, θα σκεφτείτε κάτι αργότερα”, ο Oleh έκλεισε ειλικρινά το μάτι και πρόσθεσε, προσποιούμενος ότι σοβαρολογεί: “Αλλά είμαι σίγουρη ότι κανόνισαν τα πάντα για να σας χαρίσουν ευτυχία…
