Ο Vadym βιαζόταν να πάει σπίτι. Σήμερα το πρωί η γυναίκα του του είπε ότι περίμενε παιδί. Ο Vadim αποφάσισε να κάνει έκπληξη στη Vitalina. Έτσι έσπευσε να ετοιμάσει ένα εορταστικό δείπνο. Αγόρασε φρούτα, γιατί τώρα το κορίτσι χρειάζεται να φάει βιταμίνες περισσότερο. Ήταν τόσο χαρούμενος. Για τρία χρόνια προσπαθούσαν να κάνουν παιδιά και τώρα – επιτέλους. Με χαρά, πήγε σε ένα κοσμηματοπωλείο, του άρεσαν τα σκουλαρίκια, τα οποία αγόρασε αμέσως για τη γυναίκα του. Θα την κάνουν ευτυχισμένη. Όταν το τραπέζι ήταν όμορφα στρωμένο, άνοιξε επιτέλους η πόρτα και μπήκε μέσα η Βιτάλινα. Ήταν χλωμή, πήγε γρήγορα στο κρεβάτι και ξάπλωσε, ένιωθε αδιαθεσία. Ο Βαντίμ προσπάθησε να καλέσει ασθενοφόρο, αλλά η γυναίκα του είπε ότι ήταν φυσιολογικό. Αφού ηρέμησε λίγο, κάθισε δίπλα της.
Μίλησαν όλο το βράδυ. Το τραπέζι παρέμεινε ανέγγιχτο. Αλλά αυτό ήταν εντάξει, μόνο και μόνο για να νιώσει καλύτερα η Βιτάλινα. Ο σύζυγος κοίταξε την αγαπημένη του γυναίκα με συμπόνια. Η ώρα περνούσε γρήγορα. Τελικά, η γέννα. Ο Βαντίμ ήταν πολύ νευρικός, περιμένοντας να γεννηθεί το μωρό. Τελικά, η νοσοκόμα του είπε ότι γεννήθηκε ένας γιος. Αλλά αμέσως του είπε ότι ο γιατρός τον περίμενε στο γραφείο του.
Ο έκπληκτος άνδρας ακολούθησε τη νοσοκόμα. Ο γιατρός δεν το έβαλε κάτω από την κουβέντα. Είπε ότι η κατάσταση του αγοριού ήταν ικανοποιητική, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα. Τα πόδια του. Κάτι δεν έχει ενωθεί σωστά, οπότε το αγόρι δεν θα μπορέσει να περπατήσει. Μόνο στο εξωτερικό μπορούν να γίνουν τέτοιες επεμβάσεις, αλλά είναι πολύ ακριβές. “Παρεμπιπτόντως, η σύζυγός σας έχει γράψει μια άρνηση”, είπε ο γιατρός.
Ο Βαντίμ τον κοίταξε έκπληκτος. Πότε τα κατάφερε; Μόλις το σκέφτηκα, αλλά πήγα στο δωμάτιο της Βιταλίνας. Ήταν ξαπλωμένη με την πλάτη στον τοίχο. Ο σύζυγός της προσπαθούσε εδώ και πολύ καιρό να πείσει τη γυναίκα του να μην το κάνει αυτό. Ας αλλάξει γνώμη, γιατί το αγόρι είναι αθώο. Χρειάζεται βοήθεια, τη δική τους βοήθεια, τη βοήθεια των γονιών του. Αλλά η Βιταλίνα στάθηκε στο ύψος της. Επιπλέον, η μητέρα της ήρθε και επέμενε να παραδώσει ο Vadym τον γιο του. Θα έκαναν άλλα παιδιά, υγιή. Ο άντρας τους άφησε σιωπηλά. Μάζεψε τα πράγματα της πρώην συζύγου του, άλλαξε τις κλειδαριές στην πόρτα, ώστε να μην μπορεί να μπει στο διαμέρισμα χωρίς αυτόν. Αγόρασε μια κούνια και ένα καροτσάκι. Σε ένα κατάστημα με παιδικά ρούχα, ζήτησε από τους πωλητές να τον βοηθήσουν να διαλέξει ό,τι χρειαζόταν.
Όταν ο Maksim πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, πήγε να πάρει τον γιο του στο σπίτι. Πρώτα, έκανε αίτηση για άδεια μητρότητας. Στη συνέχεια αναζήτησε πληροφορίες στο διαδίκτυο για παιδιά όπως ο γιος του. Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο με ένα μωρό, αλλά μπορεί να τα καταφέρει. Τα βρήκε, αλλά δεν τον βοήθησαν και πολύ. Μόνο ο γείτονάς του του είπε ότι υπήρχε μια γιαγιά στο ίδιο χωριό. Εκείνη γνωρίζει για τέτοιες ασθένειες. Μπορείτε να πάτε τη Maksymka σε αυτήν. Αν δεν βοηθήσει, δεν θα τον πάρει. Ο Vadym αποφάσισε να φύγει. Δεν έχει τίποτα να χάσει, παρά μόνο τα χρήματα για το ταξί. Όταν φτάσαμε στο μέρος, δεν ήταν η γιαγιά του, αλλά μια αρκετά νεαρή γυναίκα. Είπε αμέσως ότι θα βοηθούσε. Αλλά έπρεπε να ζήσει μαζί της. Ο άντρας συμφώνησε, θα έκανε τα πάντα για να βοηθήσει τον γιο του.
Έξι μήνες αργότερα, το μωρό σερνόταν στο σπίτι της Βαλεντίνας. Ο Vadym συμπαθούσε τη γυναίκα, παρόλο που ήταν επτά χρόνια μεγαλύτερή του. Κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασαν μαζί, ο άνδρας δεν ήθελε να χωρίσει. Το είπε στη Βαλεντίνα. Εκείνη επίσης συνδέθηκε με τον Vadym και τον γιο του με όλη της την καρδιά. Γι’ αυτό και είπε ναι στην πρόταση του άντρα της να τον παντρευτεί. Τελικά, ο Μαξίμ απέκτησε μητέρα και ο Βαντίμ σύζυγο. Δύο χρόνια αργότερα, ο Βαντίμ συναντούσε τη Βαλεντίνα και το γιο της στο ίδιο μαιευτήριο. Η Βιτάλινα περνούσε από εκεί. Αναγνώρισε τον Βαντίμ και τον Μαξίμ, ο οποίος έτρεχε και έλεγε “μαμά, μαμά, δείξε μου το μπλατίκ”.
