Είμαι σαράντα οκτώ ετών και πριν από έξι μήνες γέννησα τρίδυμα. Ήταν μεγάλη χαρά για μένα και τον σύζυγό μου. Το γεγονός είναι ότι τα τελευταία δέκα χρόνια προσπαθούσα να μείνω έγκυος, αλλά δεν τα κατάφερνα. Οι γιατροί απλώς σήκωναν τους ώμους τους, λέγοντας ότι θα έπρεπε να κάνω παιδιά νωρίτερα.
Αλλά οι συγγενείς μου με συμβούλεψαν να μην ξοδέψω τόσα πολλά χρήματα και να υιοθετήσω ένα παιδί από ορφανοτροφείο. Ήθελα όμως το δικό μου μωρό, να γνωρίσω τη χαρά της εγκυμοσύνης, να πιω κρασί και να γεννήσω ένα παιδί.
Όταν ήμουν νεότερη, δεν σκεφτόμουν τα παιδιά επειδή είχα μια δύσκολη σχέση με τον πρώτο μου σύζυγο. Ο Vadym και εγώ παντρευτήκαμε αρκετά νέοι, ήμασταν είκοσι ετών τότε.
Σύντομα άρχισε να με διαψεύδει συνεχώς, αλλά η σχέση μας έληξε λόγω της απιστίας του. Μου πήρε πολύ καιρό να συνέλθω από μια τόσο αρνητική εμπειρία. Και τότε γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου. Ο Λεονίντ δεν ήταν σαν τους άλλους άνδρες, νοιαζόταν για μένα και ήθελε μια σοβαρή σχέση.
Μαζί του άρχισα να θέλω παιδιά. Όταν τελικά έμεινα έγκυος μετά από άλλη μια προσπάθεια, ήμασταν ευτυχισμένοι. Καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, ο Lenya με στήριξε, ήταν παρών ακόμη και κατά τη διάρκεια του τοκετού και μου κρατούσε θαρραλέα το χέρι.
Μετά τη γέννηση των παιδιών μας, η ζωή μας άλλαξε. Πολλοί άνθρωποι δεν διστάζουν να εκφράσουν την αρνητικότητά τους απέναντί μας. Πιστεύουν ότι είναι απαράδεκτο να έχουμε τρία μωρά στην ηλικία μας.
