Η Γκαλίνα κατέβαινε αργά τις σκάλες, κρατώντας στην αγκαλιά της το νεογέννητο μωρό της. Καθώς βγήκε από την είσοδο, είδε όλα τα πράγματά της να πετάγονται από το παράθυρο… “Δεν θέλω να σε ξαναδώ εδώ!” φώναξε η πεθερά της. Η Γκαλία σταμάτησε και κοίταξε το σημείο όπου είχαν πέσει τα πράγματά της και σκέφτηκε: “Τι παράξενη λακκούβα… Πόσο γρήγορα βουλιάζει το καπέλο και το πουπουλένιο μπουφάν… Το πουπουλένιο μπουφάν!” Η κοπέλα άρπαξε την κόρη της πιο άνετα και μπήκε στο κρύο νερό με τα αθλητικά της παπούτσια.
Παίρνοντας το διαβατήριο και το πορτοφόλι της από τις τσέπες του μπουφάν της, συνέχισε. Τα βρεγμένα και βρώμικα πράγματα παρέμειναν ξαπλωμένα στη λακκούβα. “Κόρη μου, πραγματικά σε πέταξαν έξω;” ρώτησε η Ναταλία Ιβάνοβνα, η μητέρα της Γκαλίνας. Το κορίτσι έγνεψε σιωπηλά. Η Γκαλίνα δεν ήθελε πραγματικά να μιλήσει, αλλά ήξερε ότι έπρεπε να γίνει. “Αφού ήρθα στους γονείς μου με ένα παιδί, χωρίς ρούχα και πολλά χρήματα, πρέπει να απαντήσω στις ερωτήσεις”, σκέφτηκε η Γκαλίνα.
“Αφήστε με να του μιλήσω. Πώς μπορείς να πετάς τη γυναίκα και την κόρη σου στο δρόμο;” πρότεινε ο Ντμίτρι Πέτροβιτς, ο πατέρας του κοριτσιού. Η Galya έβαλε ένα φλιτζάνι τσάι στο τραπέζι και απάντησε: “Μπαμπά, δεν χρειάζεται να πας σ’ αυτούς. Έτσι κι αλλιώς δεν θα τους αποδείξεις τίποτα. Η Λίζα δεν μοιάζει ούτε με μένα ούτε με εκείνον, τα μαλλιά της είναι κόκκινα. Ο Ίλια σαφώς αποφάσισε μόνος του ότι την είχα βγάλει στο πλάι.
Και η πεθερά του του το λέει συνέχεια αυτό, γιατί δεν με συμπαθούσε από την αρχή”. “Βλέπω ότι τα πράγματά σου είναι ακόμα εκεί”, είπε η Ναταλία. “Πήρα ό,τι είχα. Η πεθερά μου πέταξε το σακάκι και το καπέλο από το παράθυρο, δεν μπήκα στον κόπο να τα μαζέψω, ήταν δώρα από τον Ίλια, γι’ αυτό άφησε τον να τα μαζέψει. Μπορεί να τα δώσει στη μητέρα του ή στη νέα του γυναίκα”, απάντησε η κοπέλα. “Γνωρίζουμε τη Ζιναΐδα εδώ και πολύ καιρό…
Πριν παντρευτείτε, ονειρευόταν να δει τον Ίλια με τη Βίκα, την κόρη του φίλου της”, είπε η Ναταλία. “Λοιπόν, ας της δώσει ένα πουπουλένιο μπουφάν και ένα καπέλο!” απάντησε η Γκαλίνα. Η κοπέλα είπε κάτι για πολλή ώρα, προσπάθησε να γελάσει, αλλά υπήρχε ένας αφόρητος, θαμπός πόνος στην καρδιά της. Το βράδυ, η Γκάλια κάθισε με τους γονείς της για να δουν μια ταινία, αλλά οι αναμνήσεις της δεν της επέτρεπαν να συγκεντρωθεί.
Δεν είπε στους γονείς της για την ημέρα που έφερε τη Λάιζα στο σπίτι από το νοσοκομείο. Δεν ήθελε να τους αναστατώσει. Η Zinaida Petrovna κοίταξε την εγγονή της και αμέσως άρχισε να κλαίει: “Ilyusha, κοίτα το κορίτσι! Έχει κόκκινα μαλλιά. Είναι προφανές ότι η Γκάλκα τα απέκτησε κάπου, και τώρα θέλει να τα κρεμάσει πάνω σου!”. Εκείνη τη στιγμή, φάνηκε στη Γκαλίνα ότι όλα αυτά δεν της συνέβαιναν. Και άκουγε αυτές τις ταπεινωτικές κατηγορίες που εκτόξευε η πεθερά της στα όνειρά της, όχι στην πραγματικότητα.
Δυστυχώς, δεν ήταν όνειρο. Η κοπέλα κοίταξε αβοήθητη τον σύζυγό της. Αλλά εκείνος απλώς ντυνόταν σιωπηλά και έφευγε από το σπίτι. Ο Ίλια έλειπε για δύο μέρες, και όταν επέστρεψε, είπε: “Έχεις δύο ώρες για να πάρεις τα πράγματά σου και να φύγεις από το σπίτι μου!” Η Γκάλια πακετάριζε σιωπηλά, όταν μπήκε μέσα η πεθερά της, ξεσπώντας από χαρά. Η ηλικιωμένη γυναίκα χαμογελούσε πλατιά και ανά τακτά χρονικά διαστήματα ανέφερε διάφορα ρητά.
Για παράδειγμα, ότι ό,τι είναι μυστικό αργά ή γρήγορα θα έρθει στο φως. Όμως οι γονείς της Χαλίνας δεν είπαν τα πάντα στην κόρη τους. Έκρυψαν το γεγονός ότι οι γείτονες έπλεναν ασταμάτητα τα κοκαλάκια της κοπέλας τους και ο καθένας έκανε τις δικές του υποθέσεις για το από ποιον πήρε το μωρό η Γκαλία. Επιπλέον, ο κόσμος δεν ντρεπόταν και ρωτούσε ευθέως τη Ναταλία Ιβάνοβνα με ποιον περπατούσε η κόρη της. Υπήρχαν και εκείνοι που τους κατηγορούσαν ότι μεγάλωσαν τη Γκάλια με ακατάλληλο τρόπο.
Μια μέρα ο Ντμίτρι Πέτροβιτς είδε ότι κάποιος είχε αλείψει πίσσα στην πύλη τους. Ο άντρας σκούπισε την πύλη και δεν είπε τίποτα όχι μόνο στην κόρη του αλλά ούτε και στη γυναίκα του. Μετά την ταινία, η Galya πήρε τη Lisa στην αγκαλιά της και πήγε στο δωμάτιό της. Αφού έβαλε το παιδί για ύπνο, κάθισε στο κρεβάτι και κοίταξε γύρω της. “Σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ. Να η κουβέρτα που έφτιαξε η μαμά με τα χέρια της και να το αρκουδάκι που της χάρισε ο μπαμπάς”, σκέφτηκε η Γκαλίνα.
Έκλεισε τα μάτια της και ένιωσε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Ότι δεν είχε φύγει από το σπίτι της και ότι ούτε η ζωή της με τον Ίλια και τη Ζιναΐντα Πετρόβνα είχε συμβεί. Απλώς τώρα έχει την αγαπημένη της κόρη και είναι στο σπίτι της… Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν φωνές από το δρόμο. “Μπορείτε να φανταστείτε, η Γκάλκα είχε κάπου ένα μωρό και ο Ίλια την πέταξε έξω από το σπίτι. Οι άνθρωποι λένε ότι τα πράγματά της πετάχτηκαν από το παράθυρο. Τώρα τρέχει στους γονείς της, τώρα τους ντροπιάζει”, είπε η γιαγιά Τόνια.
“Και ήθελε απλώς να τους εξαπατήσει όλους. Το κορίτσι γεννήθηκε κοκκινομάλλα. Η Γκάλκα δεν έχει καμία ντροπή! Δεν είναι περίεργο που η Ζίνκα ήταν εναντίον αυτού του γάμου. Αν είχε παντρευτεί τη Βίκυ, δεν θα γνώριζε καμία θλίψη”, έπαιξε η πωλήτρια Αλεβτίνα. Η Γκάλια έκλεισε το παράθυρο. Στο χωριό τους, τα κουτσομπολιά εξαπλώνονταν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η κοπέλα σκεπάστηκε με μια κουβέρτα και έκλαιγε σιωπηλά. “Ilyusha, γιατί δεν κοιμάσαι;” ρώτησε η Zinaida Petrovna καθώς μπήκε στην κουζίνα. “Ονειρεύομαι κάθε είδους ανοησίες”, απάντησε η Ίλια μελαγχολικά.
“Ναι, να ζεις μια τέτοια προδοσία! Καημένο μου αγόρι. Όλα θα περάσουν. Και για να σου αποσπάσω την προσοχή, θα καλέσω τους καλεσμένους και θα καλέσω τη Βίκουσια, ανησυχεί πολύ για σένα”, είπε η Ζιναΐντα Πέτροβνα. Δεν υπάρχει λόγος να καλέσετε κανέναν, ειδικά τη Βίκα. Πάντα αγαπούσα μόνο τη Γκάλια”, απάντησε ο Ίλια. “Μα σου το έκανε αυτό”, του υπενθύμισε η μητέρα του. “Μαμά, θυμάμαι τα πάντα. Θέλω να μείνω μόνος μου, γι’ αυτό πήγαινε αύριο σπίτι”, απάντησε το αγόρι.
“Αλλά πώς θα μείνεις μόνος;” είπε η Ζιναΐντα Πετρόβνα με θλίψη. “Θα είμαι μια χαρά, πήγαινε για ύπνο”, είπε ο Ίλια. Όταν έφυγε η μητέρα του, ο νεαρός σταμάτησε να προσποιείται τον δυνατό και άρχισε να είναι ο εαυτός του. Τα δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια του και βυθίστηκε στις αναμνήσεις της πρώτης φοράς που είδε τη Γκαλία. Ήταν τότε μόλις τριών ετών. Αργότερα κάθισαν στο ίδιο θρανίο και στην τελετή αποφοίτησης, ο Ilya εξομολογήθηκε την αγάπη του στη Galya και παντρεύτηκαν. Το πρωί, η Zinaida Petrovna μπήκε στην κουζίνα και αναφώνησε:
“Δεν πήγα ποτέ για ύπνο! Σταμάτα να σκέφτεσαι αυτό το κορίτσι, δεν αξίζει τον κόπο!” “Αρκετά!” είπε ο Ilya απότομα. Μετά από μερικά λεπτά αισθάνθηκε ντροπή και συνέχισε: “Λυπάμαι που ήμουν αγενής. Αποφάσισα να πάω στον παππού του Σεμιόν.” “Γιατί πρέπει να πας εκεί;” ρώτησε αγανακτισμένη η μητέρα του. “Πάω να βοηθήσω τον παππού μου”, απάντησε ο γιος της. Τέσσερις ώρες αργότερα, ο Ίλια ήταν εκεί. “Πες μου τι συνέβη”, ρώτησε ο παππούς Σεμιόν, ο οποίος κατάλαβε τα πάντα από το βλέμμα του εγγονού του.
Ο Ilya ήξερε ότι ο παππούς του θα βοηθούσε πάντα με συμβουλές. Αγκαλιάζοντας τον γέρο, το αγόρι του είπε τα πάντα. “Είσαι κοκκινομάλλης;” ρώτησε ο Semyon Aleksandrovych γελώντας. “Δεν καταλαβαίνω τι σου είπα που ήταν τόσο αστείο”, είπε ο Ίλια αγανακτισμένος. “Άσε με να σου δείξω κάτι”, και με αυτό, ο γέρος μπήκε στο δωμάτιο. Ο ηλικιωμένος άνδρας έδωσε στον εγγονό του ένα παλιό φωτογραφικό άλμπουμ και είπε: “Κοίταξε προσεκτικά. Αυτοί είναι οι γονείς μου, πέθαναν πριν γεννηθείς εσύ.
Αν και η φωτογραφία είναι ασπρόμαυρη, κοίτα καλά το χρώμα των μαλλιών της μητέρας μου.” Ο Ίλια έτρεξε στο διαμέρισμά του και ρώτησε τη μητέρα του από την πόρτα: “Ήξερες ότι η προγιαγιά μου ήταν κοκκινομάλλα;” Η Zinaida Petrovna δάγκωσε τα χείλη της και απάντησε απρόθυμα: “Το ήξερα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση! Σου είπα να παντρευτείς τη Βίκυ, αλλά δεν άκουσες!” Ο Ίλια κοίταξε τη μητέρα του και έφυγε σιωπηλά από το διαμέρισμα. Του πήρε πολύ καιρό να ζητήσει συγγνώμη από τη Γκάλια. Μετά από λίγο, τον συγχώρεσε και δύο χρόνια αργότερα γεννήθηκε ένα κοκκινομάλλικο αγοράκι, που πήρε το όνομα του παππού του!
