Έτυχε στα εφηβικά μου χρόνια να αρρωστήσω πολύ και μετά από αυτό οι γιατροί μου είπαν ότι δεν θα μπορούσα να κάνω άλλα παιδιά, παρά μόνο με ένα παιδί. Ήμουν ακόμα παιδί τότε, δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα, και η μαμά μου καθόταν εκεί και έκλαιγε. Και τότε άρχισα να βγαίνω με κορίτσια. Πάντα έλεγα σε όλους ότι είχα προβλήματα υγείας. Για κάποιους ανθρώπους δεν ήταν πρόβλημα, αν και υπήρχαν κάποιοι που με παράτησαν.
Έτυχε να ερωτευτώ παράφορα ένα κορίτσι. Αρχίσαμε να βγαίνουμε και μετά της έκανα πρόταση γάμου. Δεν ήθελα να της πω ότι δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε παιδιά: φοβόμουν μήπως τη χάσω, δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την αγαπημένη μου. Δεν ξέρω πώς συνέβη, αλλά αμέσως μετά το γάμο, η γυναίκα μου μου είπε ότι περίμενε παιδί. “Είμαστε παντρεμένοι μόλις λίγους μήνες και ήδη στράφηκε εναντίον μου”, σκέφτηκα και κατέστρωσα ένα σχέδιο εκδίκησης.
Αποφάσισα να μη μιλήσω για την ασθένειά μου μέχρι να γεννηθεί το παιδί, να μη μιλήσω για την απιστία της και όταν γεννηθεί, να την αφήσω περήφανα και χωρίς οίκτο. Οι φίλοι μου με έπεισαν, λέγοντας ότι το παιδί θα υποφέρει, δεν έφταιγα εγώ που η μητέρα ήταν ερωτύλος. Και τι θα συνέβαινε αν η γυναίκα μου αποφάσιζε να εγκαταλείψει το παιδί; Εγώ όμως ήμουν πληγωμένος και συντετριμμένος και αποφάσισα να πάω μέχρι τέλους.
Και τότε γεννήθηκε η κόρη μας. Πήγα στο πολικό σπίτι για να αφήσω τη γυναίκα μου και να εκφράσω όλα όσα σκεφτόμουν γι’ αυτήν. Η γυναίκα μου καθόταν στο κρεβάτι και κούναγε το αγγελούδι στην αγκαλιά της. Η κόρη μου ήταν τόσο όμορφη που έμεινα άφωνος, αγκάλιασα την κόρη μου και φίλησα τα δαχτυλάκια της ενώ κοιμόταν γλυκά. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω την κόρη μου, παρόλο που ήταν από άλλον άντρα.
Τα θαύματα μπορούν να συμβούν! Ήμουν ακόμα παιδί τότε, δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα, και η μητέρα μου καθόταν εκεί και έκλαιγε. Και μετά άρχισα να βγαίνω με κορίτσια. Πάντα παραδεχόμουν με ειλικρίνεια σε όλους ότι είχα προβλήματα υγείας. Για κάποιους δεν ήταν πρόβλημα, αν και υπήρχαν κάποιοι που με παράτησαν. Έτυχε να ερωτευτώ παράφορα ένα κορίτσι. Αρχίσαμε να βγαίνουμε και στη συνέχεια της έκανα πρόταση γάμου.
Δεν ήθελα να της πω ότι δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε παιδιά: φοβόμουν μήπως τη χάσω, δεν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς την αγαπημένη μου. Δεν ξέρω πώς συνέβη, αλλά αμέσως μετά το γάμο, η γυναίκα μου μου είπε ότι περίμενε παιδί. “Είμαστε παντρεμένοι μόλις λίγους μήνες και ήδη στράφηκε εναντίον μου”, σκέφτηκα και κατέστρωσα ένα σχέδιο εκδίκησης. Αποφάσισα να μη μιλήσω για την ασθένειά μου μέχρι να γεννηθεί το παιδί, να μη μιλήσω για την απιστία της και όταν γεννηθεί, να την αφήσω περήφανα και χωρίς οίκτο.
Οι φίλοι μου με έπεισαν, λέγοντας ότι το παιδί θα υποφέρει, δεν έφταιγε που η μητέρα του ήταν ερωτύλος. Και τι θα συνέβαινε αν η γυναίκα μου αποφάσιζε να εγκαταλείψει το παιδί; Εγώ όμως ήμουν πληγωμένος και συντετριμμένος και αποφάσισα να πάω μέχρι τέλους. Και τότε γεννήθηκε η κόρη μας. Πήγα στο πολικό σπίτι για να αφήσω τη γυναίκα μου και να εκφράσω όλα όσα σκεφτόμουν γι’ αυτήν.
Η γυναίκα μου καθόταν στο κρεβάτι και κούναγε το αγγελούδι στην αγκαλιά της. Η κόρη μου ήταν τόσο όμορφη που έμεινα άφωνος, αγκάλιασα την κόρη μου και φίλησα τα δαχτυλάκια της ενώ κοιμόταν γλυκά. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω την κόρη μου, παρόλο που ήταν από άλλον άντρα. Τότε η μητέρα έκανε αμέσως τεστ πατρότητας και ήταν 99,9%. Τα θαύματα συμβαίνουν!
