Οι γονείς μου άρχισαν να βγαίνουν όταν η μητέρα μου ήταν 15 ετών και ο πατέρας μου μόλις είχε κλείσει τα 18. Ήταν ερωτευμένοι και η αγάπη τους είχε ως αποτέλεσμα την εγκυμοσύνη της μητέρας μου. Η μητέρα μου το έμαθε όταν ήταν ήδη τεσσάρων μηνών έγκυος. Πιθανώς, τότε δεν συνηθιζόταν να παρακολουθείται η κανονικότητα του κύκλου. Έτσι, η μητέρα μου ήταν στην 9η τάξη του δημοτικού όταν έμαθε ότι ήταν έγκυος. Και το έμαθε σε μια εξέταση από γιατρό.
Φυσικά, δεν το περίμενε και δεν ήταν έτοιμη γι’ αυτό. Ήταν το 1995 και, όπως μπορείτε να φανταστείτε, εκείνη την εποχή η κοινωνία ήταν πιο πιθανό να καταδικάζει την πρόωρη εγκυμοσύνη. Αλλά η μητέρα μου βρήκε τη δύναμη να το πει στον πατέρα μου. Δεν ξέρω πώς αντέδρασε ο πατέρας μου, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο – γεννήθηκα. Παρόλο που ο πατέρας μου ήταν 18 ετών τότε, δεν φοβήθηκε και δεν έφυγε από την ευθύνη. Άρχισαν να ζουν με τους γονείς της μητέρας μου. Ο μπαμπάς βρήκε δουλειά.
Το μόνο πράγμα για το οποίο λυπάμαι είναι ότι δεν μπόρεσαν να πάνε στο πανεπιστήμιο. Όταν πήγα στο νηπιαγωγείο, η μητέρα μου έγινε 18 ετών και παντρεύτηκε με τον πατέρα μου. Τα χρόνια πέρασαν. Άρχισα να πηγαίνω σχολείο. Παρά το γεγονός ότι οι γονείς μου ήταν πολύ νέοι, παρά τις δυσκολίες, μου πρόσφεραν μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία.
Δεν τους είδα ποτέ να τσακώνονται. Μιλούσα με όλους τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου και συχνά διανυκτέρευα στο σπίτι τους. Όταν έγινα 15 ετών, η μητέρα μου και εγώ αρχίσαμε να μοιραζόμαστε όλα τα γυναικεία μυστικά μας. Ήμασταν σαν φίλες. Ήξερε για τον πρώτο μου έρωτα, τις απογοητεύσεις μου και μου έδινε πολύτιμες συμβουλές. Μετά το σχολείο, μπήκα στην ιατρική σχολή και
Χαίρομαι που, χάρη στη μικρή διαφορά ηλικίας, η μαμά και ο μπαμπάς μου και εγώ ήμασταν σαν φίλοι. Πολλοί άνθρωποι έκριναν τους γονείς μου. Και κατά καιρούς θέτω στον εαυτό μου το ερώτημα: έχει σημασία η ηλικία; Εξάλλου, η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Πολλοί ενήλικες συχνά συμπεριφέρονται παιδαριωδώς, τρέχουν μακριά από την ευθύνη και δεν σέβονται ο ένας τον άλλον.
Μπορείτε να ζείτε για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνο για τη δική σας ευχαρίστηση, να πηγαίνετε σε πάρτι, να περνάτε χρόνο με τους φίλους σας. Αλλά αν αυτό σας κάνει προσωπικά ευτυχισμένους είναι το ερώτημα. Πέρυσι ήταν η επέτειος των γονιών μου. Γιόρτασαν τον πορσελάνινο γάμο τους – 20 χρόνια. Και θέλω να πω ότι είναι τα πρότυπά μου. Είναι το σημείο αναφοράς μου. Τους αγαπώ πάρα πολύ!
