Ο Κύριλλος εμφανίστηκε στο κατώφλι του σπιτιού μου μετά από δύο δεκαετίες απουσίας και τα λόγια του κυριολεκτικά με χτύπησαν. Αυτός και εγώ παντρευτήκαμε αμέσως μετά το πανεπιστήμιο, και στην αρχή όλα ήταν υπέροχα. Αλλά μετά τη γέννηση του Ανδρέα, όλα άλλαξαν.
Όταν ο γιος του δεν ήταν καν ενός έτους, ο Κύριλλος είπε ότι ήταν κουρασμένος από την οικογενειακή ζωή και έφυγε. Αυτή η πράξη ήταν ένα πραγματικό πλήγμα για μένα. Στην αρχή, οι γονείς μου με στήριξαν, αλλά σύντομα αναγκάστηκα να επιστρέψω στη δουλειά για να υποστηρίξω τον εαυτό μου και το γιο μου. Υπήρχαν λίγα χρήματα, και ο Κύριλλος όχι μόνο δεν βοήθησε, αλλά εξαφανίστηκε και στο εξωτερικό.
Με την πάροδο του χρόνου, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να βασίζομαι μόνο στον εαυτό μου. Η αναμονή για τον Κύριλλο δεν είχε πλέον νόημα και παραιτήθηκα από αυτό. Είχα έναν υπέροχο γιο που μεγάλωσα. Ο Αντρέι μεγάλωσε υπεύθυνος και φροντίδα. Έλαβε μια καλή εκπαίδευση, βρήκε μια αριστοκρατική δουλειά και παντρεύτηκε.
Τώρα ζει με την οικογένειά του στη Βαρσοβία, όπου έχει τη δική του επιχείρηση. Και ζω μόνος στο Λβιβ, αλλά συχνά τους επισκέπτομαι. Ο Άντριου έκανε το καλύτερο για μένα. Ανακαίνισε το διαμέρισμά μου, πληρώνει υπηρεσίες κοινής ωφέλειας και βοηθά τακτικά με τα χρήματα, αν και δεν τον ρωτάω γι ‘αυτό. Είμαι περήφανος για τον γιο μου!
Αλλά πριν από λίγους μήνες, υπήρξε μια συνάντηση με τον πρώην σύζυγό μου που με αναστάτωσε. Αποδεικνύεται ότι ο Κύριλλος ανακάλυψε ότι μένω μόνος σε ένα διαμέρισμα και ξαφνικά αποφάσισε να δηλώσει το μερίδιό μου, αναφερόμενος στον κοινό γιο μας.
Ας μοιραστούμε τα πάντα ανθρώπινα, ή ας μηνύσουμε, είπε. Υποψιάζομαι ότι ο Κύριλλος έχει τώρα σοβαρά προβλήματα, επειδή φαινόταν κακός – ίσως η υγεία ή τα χρήματά του δεν είναι εντάξει. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω. Από τη μία πλευρά, μας άφησε και θυμήθηκε μόνο όταν αρρώστησε. Αλλά από την άλλη – τον λυπάμαι ως άτομο.
