Αυτή η ιστορία συνέβη πριν από πολύ καιρό, πριν από τριάντα χρόνια. Ήμουν ακόμα νέος, άπειρος, αφελής. Είχα μόλις κλείσει τα 19 και με φρόντιζε ο γιος ενός γείτονα, ο Anton. Μου έφερνε λουλούδια, με γύριζε με το αυτοκίνητό του και τον ερωτεύτηκα παράφορα.
Μετά από έξι μήνες σχέσης, ο Anton μου ζήτησε να τον παντρευτώ. Όλο το χωριό άρχισε να προετοιμάζεται για τους εορτασμούς.
Οι γείτονες μας βοήθησαν να τακτοποιήσουμε το οικόπεδο για να στήσουμε τα τραπέζια και να οργανώσουμε το γάμο. Και δύο ημέρες πριν από το γάμο, ο Anton ήρθε σε μένα και μου είπε: “Len, λυπάμαι, αλλά δεν θα γίνει γάμος. Άρχισα αμέσως να κλαίω. –
“Μα γιατί; ‘λλαξες γνώμη;” “Ναι, η Νατάλκα είναι έγκυος σε μένα, θα κάνουμε παιδί. Μετά από αυτή τη συζήτηση, επέστρεψα στο σπίτι με δακρυσμένα μάτια και δυστυχισμένη, χωρίς να ξέρω πώς να το πω στους γονείς μου.
Στο δρόμο για το σπίτι, συνάντησα τον παιδικό μου φίλο, ο οποίος με ρώτησε αμέσως τι είχε συμβεί. Ήμουν πολύ συγκινημένη και του τα είπα όλα: “Λοιπόν, τι να κάνω τώρα, θα με κοροϊδεύουν στο χωριό! Είναι ντροπή – ο αρραβωνιαστικός μου με παράτησε πριν από το γάμο!” φώναξα.
Ο Μίσα με κοίταξε παράξενα και μου εξομολογήθηκε ότι με αγαπούσε για πολύ καιρό. -Λένα, θα με παντρευτείς; Θα είμαι ο καλύτερος σύζυγος! Τώρα, κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι όλα ήταν για το καλύτερο. Είμαστε ευτυχισμένοι με τον Μίσα εδώ και τριάντα χρόνια!
