Ο πατέρας μου είναι τώρα πάνω από εβδομήντα ετών και μεγάλωσα μόνο μαζί του. Η μητέρα μου μας άφησε όταν ήμουν παιδί και πήγε να ζήσει με έναν άλλο άνδρα. Ο μπαμπάς δεν της έμεινε υπόχρεος και γρήγορα έφερε στο σπίτι μια νεαρή γυναίκα με έναν γιο λίγα χρόνια μικρότερο από μένα.
Οι γονείς μου συμφώνησαν ότι θα περνούσα εναλλάξ χρόνο με τον έναν και τον άλλον. Και έτσι έζησα με τη νέα οικογένεια της μαμάς μου για ένα δεκαπενθήμερο και στο πατρικό σπίτι για άλλα δύο.
Ο πατριός μου ήταν καλός μαζί μου, δεν μου έδειχνε στοργή, αλλά φρόντιζε για τα πάντα και μου έδινε ένα χέρι βοήθειας όταν χρειαζόταν. Από την άλλη πλευρά, ο θετός μου αδελφός, που ζούσε με τον πατέρα μου, έκανε το σπίτι μου κόλαση. Έκλεβε τα πράγματά μου, κατέστρεφε τα ρούχα μου και έκρυβε τα σχολικά μου βιβλία. Μόνο εγώ ξέρω πόσο πολύ με έκανε να υποφέρω.
Είπα στον πατέρα μου τα πάντα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ζούσε κάτω από τις επιταγές της νέας του γυναίκας. Και παρόλο που ήθελε να βοηθήσει και να με υπερασπιστεί, αργά ή γρήγορα θα έπαιρνε την εφημερίδα και θα κλειδωνόταν στο δωμάτιό του. Και με κάθε παράπονο που έκανα, χανόμουν ακόμα πιο πολύ.
Ευτυχώς, επέζησα από αυτό το μαρτύριο. Έσφιξα τα δόντια μου και διάβασα επιμελώς. Χάρη σε αυτό, μπήκα στο πολυτεχνείο και τώρα εργάζομαι ως υπεύθυνος παραγωγής. Έχω ήδη αποκτήσει ένα σπίτι και μάλιστα ένα μικρό οικόπεδο. Έχω επίσης μια γυναίκα και μια μικρή κόρη. Αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικό… Ο πατέρας μου είναι ήδη ηλικιωμένος, πάσχει από αθηροσκλήρωση και έχει ήδη υποβληθεί αρκετές φορές σε εγχείρηση καρδιάς. Ζει ακόμα με τη μητριά μου και τον θετό μου γιο. Και παρά την προχωρημένη ηλικία του, δεν ονειρεύεται να φύγει από το σπίτι. Είναι μια χαρά – εργάζεται μόνο με μερική απασχόληση, δεν πληρώνει για τίποτα και τα γεύματά του παραδίδονται κατευθείαν στη μύτη του.
Πριν από περίπου μια εβδομάδα, ο πατέρας μου τηλεφώνησε και μου είπε να έρθω επειγόντως. Με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε ένα δωμάτιο. Αποδείχτηκε ότι είχε αποφασίσει να περάσει όλο το σπίτι και κάποια οικόπεδα στον ετεροθαλή αδελφό μου. Όπως είπε, χρειαζόταν περισσότερο το διαμέρισμα και εγώ είχα ήδη βρει το δρόμο μου στη ζωή. Θα έπαιρνα από αυτόν μόνο ένα μικρό οικόπεδο δίπλα στο δάσος, όπου δεν υπάρχει καν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα.
Είναι απλά κρίμα που ο πατέρας μου έχει ήδη ξεχάσει ποιος τον επισκεπτόταν κάθε φορά στο νοσοκομείο ή του αγόραζε ακριβά φάρμακα… Δεν είμαι άπληστος για χρήματα, ζω μια καλή ζωή. Αλλά δεν μπορώ να αντέξω την ταπείνωση που μου προκαλεί ο ίδιος μου ο πατέρας.
Αν ναι, ας στηριχθεί τώρα στην υποστήριξη του θετού του γιου σε όλα. Έτσι συμπεριφέρεται ένας πατέρας που εκτιμά τις προσπάθειες του παιδιού του; Καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής μου ηλικίας καταπιεζόμουν από τον αδελφό μου, ευχαρίστησα τον Θεό που αποκόπηκα και έφτιαξα μια ζωή για τον εαυτό μου, και ο πατέρας μου δεν νιώθει καν τύψεις που ήταν αυτός που με έβαλε να υποφέρω.
