Η πεθερά μου δεν μίλησε ποτέ για τον πρώην σύντροφό της. Πάντα ρωτούσα, αλλά έπαιρνα τη σύντομη απάντηση – είχαν απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλον. Και αυτό ήταν όλο. Αυτό ήταν πριν από είκοσι και πλέον χρόνια.
Όλο αυτό το διάστημα νομίζαμε ότι ο πεθερός της της είχε αφήσει το διαμέρισμα, αλλά μετά από τόσο καιρό αποδείχθηκε ότι το διαμέρισμα ανήκε στον γιο της, τον Peter. Για τόσο καιρό η μητέρα του το έκρυβε.
Ο σύζυγός μου ήταν παιδί την εποχή του διαζυγίου των γονιών του, ίσως πέντε ή έξι ετών, αλλά θυμάται ότι οι γονείς του δεν τα πήγαιναν και πολύ καλά. Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε για πάντα από τη ζωή του γιου του. Στην πεθερά μου άρεσε πάντα να τονίζει ότι μεγάλωσε το παιδί μόνη της, χωρίς καμία βοήθεια. Δούλευε σε δύο δουλειές, κυκλοφορούσε με τα ίδια ρούχα για χρόνια, και όλα αυτά για το παιδί. Ο πατέρας δεν πλήρωνε διατροφή και, σύμφωνα με τη Μαρία, το να ζητάει χρήματα ήταν κάτω από την αξιοπρέπειά της.
edyne αυτό που θεώρησε καλό ήταν ότι ο σύζυγός της έφυγε από το διαμέρισμα και το άφησε γι’ αυτήν, όπως πίστευε ο Πέτρος όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θυμάται τον πατέρα του, αλλά είναι γεγονός ότι πέρασε πολύ χρόνο μαζί του όταν ζούσε ακόμα μαζί τους.
Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι ο πατέρας του δεν ήταν στο σπίτι δεν άλλαξε και πολλά. Ο Πέτρος μελετούσε, μελετούσε. Εκείνη την εποχή πολλά ζευγάρια χώριζαν, δεν ξέρω γιατί, κάποια δύσκολη στιγμή. Στην τάξη του Πιότρ ίσως λίγοι άνθρωποι ζούσαν και με τους δύο γονείς.
Το αγόρι μεγάλωσε χωρίς πατέρα, χωρίς πατριό. Η Μαρία δεν έψαχνε για άλλη σχέση, προτεραιότητά της ήταν να μεγαλώσει τον γιο της με αξιοπρέπεια, δούλευε πολύ και δεν είχε χρόνο για άλλους άντρες.
Ο Πέτρος πήγε στο πανεπιστήμιο και απομακρύνθηκε από τη μητέρα του. Εκείνη έμεινε μόνη της σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων. Πριν από τέσσερα χρόνια παντρευτήκαμε και πήραμε δάνειο για το διαμέρισμα.
Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να ανταπεξέλθουμε στην πληρωμή των μηνιαίων δόσεων και μετακομίσαμε στους γονείς μου. Κανείς δεν μας πειράζει εκεί, ζούμε καλά, αλλά το να ζούμε με τους γονείς μας δεν είναι αυτό που περιμέναμε. Δυστυχώς, δεν έχουμε καμία διέξοδο. Ο Πέτρος έχει αλλάξει δουλειά και εγώ εξακολουθώ να ψάχνω, μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία.
Μέχρι τώρα δεν ξέραμε τίποτα, αλλά πρόσφατα ο σύζυγός μου διευθετούσε κάτι στην Εφορία, όπου ανακάλυψε ότι είναι ιδιοκτήτης ενός διαμερίσματος δύο δωματίων, αυτό στο οποίο μεγάλωσε.
Η πεθερά σκόπιμα δεν το είπε στον γιο της αυτό, σύμφωνα με την ίδια “δεν αλλάζει τίποτα”.
Κατά τη γνώμη μου αλλάζει πολλά, αν και θα είχαμε κάπου να μείνουμε. Η πεθερά μου θα μπορούσε να μετακομίσει στην εξοχή, αλλά δεν θέλει να φύγει από την πόλη για κάποιο εξοχικό στην εξοχή. Είναι μια χαρά εδώ που ζει τώρα. Δεν καταλαβαίνει καθόλου γιατί ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε αναστατωμένοι με την όλη κατάσταση. Ο Πέτρος δεν θέλει να χαλάσει τη σχέση του με τη μητέρα του, τη σέβεται και την αγαπάει για το πόσα έχει θυσιάσει γι’ αυτόν.
Προφανώς είναι στενάχωρα στο σπίτι των γονιών μου, αλλά μπορείτε να έχετε το διαμέρισμά σας, απλά θέλετε να δώσετε χώρο στη μητέρα σας, σωστά;
