Πριν από μερικά χρόνια, ο αδελφός του πατέρα μου, ο θείος μου, έμεινε παράλυτος. Δεν ήταν ακόμη μεγάλος, αλλά λόγω της ασθένειάς του είχε γίνει εντελώς ασθενής. Δεν είχε ούτε παιδιά ούτε σύζυγο, οπότε ως μοναδική ανιψιά έπρεπε να τον φροντίζω. Φρόντιζα τον θείο μου από ειλικρινή καρδιά επειδή τον λυπόμουν, αλλά δυστυχώς πέθανε πρόσφατα. Έπρεπε να οργανώσω την κηδεία με δικά μου έξοδα, επειδή από τους συγγενείς του θείου μου είχα μόνο εμένα και τον πατέρα μου.
Αλλά ο πατέρας μου δεν ήθελε καν να ακούσει για τον άρρωστο αδελφό του, μέχρι που έμαθε ότι ο θείος μου είχε κληροδοτήσει το διαμέρισμά του σε μένα. Τότε ο πατέρας μου ήρθε τρέχοντας σε μένα για να μου εξηγήσει τα πάντα.
– Σύμφωνα με το νόμο, το διαμέρισμα έπρεπε να περάσει σε μένα, γιατί είμαι ο αδελφός του και σίγουρα πιο στενός συγγενής από την ανιψιά του! – άρχισε να φωνάζει ο πατέρας μου από το κατώφλι της πόρτας.
– Μήπως θα μπορούσατε να τον φροντίσετε όταν ήταν άρρωστος; – Δεν μπορούσα να το αντέξω.
– Και τι ξέρεις εσύ εκεί! – ο μπαμπάς αναστατώθηκε πολύ. – Έπαιξες με το κεφάλι του θείου σου για να πάρεις αυτό το διαμέρισμα! Έκλεψες!
Όταν ακούς τέτοια λόγια, ειδικά όταν δεν είναι αληθινά, είναι πολύ οδυνηρό. Και είναι διπλά δυσάρεστο όταν ο ίδιος σου ο πατέρας λέει τέτοια πράγματα. Είναι αλήθεια ότι η σχέση μου μαζί του δεν είναι η καλύτερη, αλλά και πάλι, είμαι η κόρη του.
Όλα ξεκίνησαν όταν πέθανε η μητέρα μου. Ο πατέρας μου ξαφνικά απομακρύνθηκε από μένα. Ακόμη και όταν ζούσαμε στο ίδιο διαμέρισμα, δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου μεταξύ μας, γιατί πάντα μου έδινε να καταλάβω ότι οι υποθέσεις μου δεν τον ενδιέφεραν. Και μετά ο μπαμπάς παντρεύτηκε ξανά. Η δεύτερη σύζυγός του ήταν γενικά αντίθετη στο να έρθω στο σπίτι τους, και εγώ δεν επέμενα. Σε εκείνο το σημείο, η επαφή μας τελείωσε οριστικά. Την τελευταία φορά τηλεφώνησα στον μπαμπά για να του πω ότι ο αδελφός του ήταν παράλυτος, αλλά μου ξεκαθάρισε ότι αυτό δεν τον ενδιέφερε και ότι δεν είχε καμία πρόθεση να ασχοληθεί με τέτοιες “ανοησίες”.
Και τώρα ήρθε ο ίδιος, αλλά μόνο για να πάρει πίσω το διαμέρισμα που μου κληροδότησε ο θείος μου. Έχω το δικό μου διαμέρισμα, όπως και ο πατέρας μου, και δεν χρειάζομαι ιδιαίτερα το διαμέρισμα του θείου μου για τίποτα. Αλλά είναι πολύ δυσάρεστο να μου φέρεται έτσι ο πιο κοντινός μου συγγενής. Ο μπαμπάς είναι διατεθειμένος να απαρνηθεί τη μοναχοκόρη του για χρήματα!
