Έχω έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Daniel, ο οποίος ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες εδώ και 20 χρόνια. Φαίνεται ότι δεν χρειάζεται τίποτα για να είναι ευτυχισμένος – έχει ένα σπίτι, είναι συνταξιούχος και τα παιδιά του έχουν μεγαλώσει. Δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει παρά να είναι ευτυχισμένος και να απολαμβάνει μια τέτοια ζωή! Αλλά τα φαινόμενα απατούν. Μια σοκαριστική είδηση έφτασε σε μένα.
Αποδεικνύεται ότι τώρα χρειάζεται χρήματα για το σχολείο των εγγονών του και αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι στο οποίο δεν έχει ζήσει εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα.
Και αυτό δεν θα είχε καμία σημασία αν δεν ήταν το γεγονός ότι μου είχε χαρίσει το ίδιο σπίτι πριν από 20 χρόνια και τώρα ζω σε αυτό με την οικογένειά μου. Ο αδελφός μου με κάλεσε στις 6 το πρωί: – “Γιάνεκ, γεια σου αδερφέ! Τι κάνεις;” – “Γεια σου, γιατί τηλεφωνείς τόσο νωρίς;
Συνέβη κάτι;” – “Ω, όχι. Ξέχασα ότι απλά συνεχίζεται η μέρα στο σπίτι σου. Δεν συμβαίνει τίποτα, απλώς ήθελα να μιλήσουμε για το σπίτι”. – “Συμβαίνει κάτι;” – “Βλέπεις, χρειάζομαι χρήματα και αποφάσισα να το πουλήσω. Τυπικά είναι δικό μου, οπότε ως ιδιοκτήτης έχω το δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω με αυτό.
Γι’ αυτό, σας παρακαλούμε να αρχίσετε να ψάχνετε για ένα μέρος για να ζήσετε. Με την ησυχία σας, έχετε ένα μήνα. Ελπίζω ότι θα μπορέσετε να βρείτε κάτι”. Το να πω ότι σοκαρίστηκα είναι σαν να μη λέω τίποτα.
Όταν ο αδελφός μου μου άφησε το σπίτι, δεν είδα την ανάγκη να μου ξαναγράψει το συμβόλαιο, εμπιστεύτηκα τον αδελφό μου. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχτισα εγώ το σπίτι, αλλά δεν το χρειαζόταν – δεν σκόπευε να επιστρέψει. Όταν μετακόμισα εκεί, δεν είχα ακόμη οικογένεια, ήμουν μόλις 18 ετών. Τώρα έχω γυναίκα και τρία παιδιά, πού να πάω μαζί τους;
Επί 20 χρόνια επενδύσαμε πολλά χρήματα σε ανακαινίσεις: φτιάξαμε πισίνα, αντικαταστήσαμε όλα τα παράθυρα και τα ηλεκτρικά, φτιάξαμε γκαράζ, φυτέψαμε φυτά στο οικόπεδο.
Έχω ξοδέψει ένα σεβαστό ποσό για βελτιώσεις στο σπίτι, για τις οποίες θα αγόραζα ένα διαμέρισμα. Και τώρα τι γίνεται; Υποτίθεται ότι θα μετακομίσω έτσι και ο αδελφός μου θα διεκδικήσει όλα τα χρήματα; Είναι αυτό δίκαιο;
Λοιπόν, δεν θέλω πραγματικά να εγκαταλείψω το σπίτι στο οποίο ζούσα επί 20 χρόνια για να πάω σε ένα διαμέρισμα με ενοίκιο. Ωστόσο, δεν έχω τα χρήματα για να αγοράσω κάτι δικό μου.
Δεν το καταλαβαίνει αυτό ο αδελφός μου; Δεν μου πρόσφερε καν μέρος των χρημάτων από την πώληση. Είναι αυτός ο τρόπος να φέρεσαι στην οικογένεια; Είναι μεγάλο μου λάθος που δεν επέμεινα ποτέ να μου ξαναγράψει το σπίτι, αλλά δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να μου κάνει κάτι τέτοιο.
