Ο γιος μου είναι παντρεμένος εδώ και δέκα χρόνια. Στην αρχή ζούσαν όπως όλοι οι άλλοι. Η Ρίτα έμεινε στο σπίτι όταν γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί και ο σύζυγός της δούλευε. Στη συνέχεια, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, γεννήθηκε ο δεύτερος γιος τους. Μετά τη δεύτερη γέννηση, η Ρίτα πήγε στη δουλειά.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Bogdan απολύθηκε. Η εταιρεία τους χρεοκόπησε. Η Ρίτα, από την άλλη πλευρά, ανέβηκε με επιτυχία τη σκάλα της καριέρας. Διορίστηκε προϊσταμένη τμήματος, με περισσότερες ευθύνες αλλά και μεγάλη αύξηση μισθού.
Ο Μπόγκνταν πάσχιζε να βρει νέα δουλειά, οπότε συμφώνησαν να ανταλλάξουν ρόλους. Η Ρίτα εργάζεται και ο Μπόγκνταν φροντίζει το σπίτι. Ο μισθός της είναι αρκετός για να συντηρήσει την οικογένεια.
Η συμφωνία τους φτάνει στο σημείο του παραλογισμού. Ο γιος μου φροντίζει τα παιδιά, πλένει τα ρούχα, καθαρίζει, ετοιμάζει πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό. Η Ρίτα δεν κάνει απολύτως τίποτα μετά τη δουλειά.
Μπορεί μόνο τα βράδια να μιλάει στα παιδιά, να τα ρωτάει για τα μαθήματά τους, αλλά κυρίως κάθεται στον καναπέ, ενώ ο Bogdan κάνει κύκλους γύρω της σαν σκίουρος στον κύκλο. Ο γιος της λέει ότι δεν στρώνει καν το τραπέζι, περιμένοντας εκείνον να σερβίρει τα πάντα. Προσπάθησα να μιλήσω στη Ρίτα. Της είπα:
– Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι. Πρέπει να κάνεις τουλάχιστον κάποια απλά πράγματα στο σπίτι.
Και εκείνη απάντησε:
– Οι υπόλοιπες ευθύνες ανήκουν στον Bogdan. Μαμά, σε παρακαλώ μην ανακατεύεσαι στην οικογένειά μας.
Απλά αισθάνομαι ότι αυτός ο γάμος πρόκειται να διαλυθεί. Οι σύζυγοι πρέπει να βοηθούν ο ένας τον άλλον. Οι φίλοι μου με συμβουλεύουν να μην ανακατεύομαι στην οικογένειά τους, αλλά δεν μπορώ να το αφήσω έτσι.
Το ίδιο συνέβη και με τον σύζυγό μου, μόνο που ήταν αντίστροφα. Συνήθιζε να πιστεύει ότι, αφού δούλευε, έπρεπε να συντηρώ όλο το νοικοκυριό. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Ευτυχώς, καθίσαμε και μιλήσαμε και ανέλαβε κάποιες από τις ευθύνες. Ωστόσο, η Ρίτα δεν έχει καμία διάθεση να μιλήσει, δεν θέλει να συμβιβαστεί.
