Το όνομά μου είναι Μάικλ. Είμαι είκοσι εννέα ετών και είμαι παντρεμένος εδώ και τρία χρόνια με μια υπέροχη γυναίκα. Ο γάμος μας φαινόταν τέλειος μέχρι που εμφανίστηκε στον ορίζοντα ο πεθερός μου. Όταν η σύζυγός μου και εγώ ήμασταν ακόμα αρραβωνιασμένοι, ήμασταν σχεδόν αχώριστοι και περνούσαμε όλο τον ελεύθερο χρόνο μας μαζί.
Η σχέση μας αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα και το ίδιο γρήγορα πήραμε την απόφαση να αρχίσουμε να ζούμε μαζί. Νοικιάσαμε ένα διαμέρισμα και μετακομίσαμε μαζί. Η συγκατοίκηση μου ταίριαζε απόλυτα, αλλά φοβόμουν εκείνες τις στιγμές που ο πεθερός μου εμφανιζόταν στο διαμέρισμά μας και παραπονιόταν συνεχώς για κάτι, κυρίως για μένα.
Μετά την επίσκεψή του ένιωθα σαν κάποιος να μου είχε ρουφήξει όλη την ενέργεια και μετά έπρεπε να συνέλθω για δύο ημέρες. Κατά τη γνώμη του, ήμουν κακός σύζυγος επειδή δεν κέρδιζα πολλά και κατά τη γνώμη του δεν φαινόμουν ανδροπρεπής. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό… Δύο χρόνια αφότου παντρευτήκαμε, η μητέρα μου αρρώστησε σοβαρά και πέθανε.
Μου κληροδότησε το διαμέρισμα στο οποίο ζούσε μόνη της τα τελευταία χρόνια. Η σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να μετακομίσουμε εκεί για να μην ξοδεύουμε μάταια χρήματα για ενοίκιο.
Ανακαινίσαμε το διαμέρισμα και μετακομίσαμε εκεί. Νομίζαμε ότι τώρα θα άρχιζε η ιδανική ζωή μας μόνοι μας, ειδικά από τη στιγμή που ο πεθερός μου ζούσε στην άλλη άκρη της πόλης και άρχισε να μας επισκέπτεται πολύ λιγότερο συχνά. Ωστόσο, η ευτυχία δεν κράτησε πολύ.
Μια μέρα ο πεθερός μου μας επισκέφθηκε ξανά. Κοίταξε γύρω του και άρχισε να επαινεί το διαμέρισμα και ακόμη και τη γειτονιά. Ήταν ύποπτα καλός και ευγενικός, αλλά μετά έγινε σαφές το γιατί.
Στη συνέχεια άρχισε να προτείνει ότι θα ήταν ωραίο να μετακομίσει σε ένα τόσο άνετο διαμέρισμα, ώστε να τον αφήσουμε να φύγει και να ζήσει στο παλιό του κρεβάτι, το οποίο επιπλέον βρίσκεται σε μια πολύ δυσάρεστη γειτονιά. Τέλος, πρόσθεσε: “Έχω ήδη συζητήσει τα πάντα με την κόρη μου, η οποία, παρεμπιπτόντως, με ενημέρωσε ότι δεν σας πειράζει αν μένω εδώ!”.
Ήμουν τόσο σοκαρισμένη που χρειάστηκαν μερικά λεπτά μέχρι να φτάσει σε μένα αυτή η πληροφορία. Τότε του απάντησα ότι δεν θέλω να μετακομίσω από το δικό μου διαμέρισμα, και τότε ήταν που άρχισε… Ο πεθερός μου μου φώναζε τόσο πολύ που δεν πίστευα ότι είχε καν τόσο δυνατή φωνή.
Απείλησε να φέρει διαζύγιο ή ακόμα και ακύρωση του γάμου, καυχιόταν για τις πολλές επαφές του που θα τον βοηθούσαν να το κάνει. Τον διέταξα να φύγει από το διαμέρισμά μου. Η σύζυγός μου εκείνη την εποχή απλώς παρακολουθούσε άπραγη και δεν είπε τίποτα. Τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.
Εσείς τι νομίζετε; Να παλέψω για τα δικά μου ή να δώσω στον πεθερό μου πίσω το διαμέρισμά του;
