Δεν ξέρω αν αυτή η αγένεια επικρατεί σε όλα τα καταστήματα, αλλά τη συναντώ όλο και περισσότερο. Ίσως φταίω εγώ που έλκω τέτοιους ανθρώπους σαν μαγνήτης – δεν ξέρω.
Τις προάλλες είχα μια όχι και τόσο ευχάριστη περιπέτεια στα ψώνια. Ως συνήθως μετά τη δουλειά έτρεξα στο σούπερ μάρκετ δίπλα στη δουλειά για να πάρω φρέσκα λαχανικά, κρέας, γάλα και μερικά μπιχλιμπίδια για το σπίτι.
Γέμισα το καροτσάκι μου ασφυκτικά – όπως πάντα πήρα περισσότερα από όσα είχα προγραμματίσει: μπισκότα, καρπούζι, κρασί και άλλα. Με το ζόρι έσυρα το καροτσάκι στο ταμείο. Ευτυχώς που ήμουν σε αυτοκίνητο και μπορούσα να τα βάλω όλα στο πορτμπαγκάζ με την ησυχία μου. Αυτή ήταν η πρόθεσή μου, οπότε αποφάσισα να κάνω αμέσως τα ψώνια μου για όλη την εβδομάδα, ώστε να μη χάνω χρόνο επισκεπτόμενη τα καταστήματα αργότερα.
Όταν ήρθε η σειρά μου να πληρώσω για τα ψώνια μου- ω, τι κρίμα! Πάντα πληρώνω με κάρτα – δεν μου αρέσει να κουβαλάω μετρητά. Εξάλλου, είναι πιο γρήγορο έτσι – δεν χρειάζεται να περιμένω για ρέστα, πληρώνω και φεύγω. Αλλά εκείνη τη μέρα, το τερματικό στο κατάστημα δεν λειτουργούσε:
– Δεν μπορείτε να πληρώσετε με μετρητά; – είπε η ταμίας με ένα δυσαρεστημένο βλέμμα στο πρόσωπό της. Μπορούσες να δεις ότι ήταν ήδη αναστατωμένη και έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή – είχε μπροστά μου έναν όχι πολύ ευχάριστο πελάτη που ήταν αγενής με την πωλήτρια.
– Λυπάμαι, αλλά δεν πήρα το πορτοφόλι μου μαζί μου. Ας ξαναπροσπαθήσουμε, ίσως αυτή τη φορά η κάρτα να περάσει.
– Πρέπει τώρα να κάθομαι εδώ μαζί σας όλο το βράδυ;
– Τότε παρακαλώ περιμένετε, θα πάω γρήγορα στο αυτοκίνητο να πάρω τα χρήματα. Έχω ήδη βάλει τα πάντα σε κασέτα.
– Γυναίκα, δεν έχω χρόνο για τέτοια παιχνίδια. Πήγαινε να βάλεις τα εμπορεύματα στην άκρη, αν δεν έχεις τίποτα να πληρώσεις.
– Είπα ότι δεν μπορώ να πληρώσω; Πουθενά δεν λέει ότι το τερματικό δεν λειτουργεί. Δεν χρειάζεται όλοι να έχουν μετρητά μαζί τους.
– Θα το ξαναπώ”, είπε ο ταμίας με έμφαση, “πάρτε αυτά τα προϊόντα και μην μπλοκάρετε την ουρά.
Δεν μπορούσα να ανεχτώ τέτοια αυθάδεια. Απλώς γύρισα και έφυγα. Φυσικά, ο ταμίας άρχισε να φωνάζει πίσω μου:
– Ποιος θα φέρει τα εμπορεύματα για σας; Απέκτησε ένα βουνό από τρόφιμα και δεν πληρώνει!
Δεν ήθελα να κάνω φασαρία, αλλά με δυσκολία συγκράτησα τον εαυτό μου από το να βάλω τον ταμία στη σωστή θέση. Με ένα χαμόγελο στα χείλη, πήγα σε ένα άλλο κατάστημα. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην ενήργησα πολύ ευγενικά, αλλά αν η ταμίας είχε εξηγήσει ήρεμα την κατάσταση – και αποφάσισε να με ξεφορτωθεί. Δεν θα ανεχτώ τέτοια αυθάδεια και αγένεια.
