Ο αδελφός μου και η κουνιάδα μου αποφάσισαν να γιορτάσουν τα πρώτα γενέθλια της κόρης τους σε μια καφετέρια. Οι προσκλήσεις δόθηκαν σε όλους τους φίλους και συγγενείς, εκτός από εμένα. Ήμουν τόσο αγχωμένη που οι λέξεις δεν μπορούν να το περιγράψουν.

Η σχέση μου με την κουνιάδα μου δεν ήταν πολύ καλή από την αρχή, για κάποιο λόγο δεν με συμπαθεί. Όταν παντρεύτηκε ο αδερφός μου, ήμουν η τελευταία που πήρα πρόσκληση για το γάμο, παρεμπιπτόντως, όλοι την πήραν ταχυδρομικά και εγώ κλήθηκα τηλεφωνικά. Ο αδελφός μου είναι παντρεμένος εδώ και πέντε χρόνια, αλλά τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτό το διάστημα. Οι γονείς, τα πεθερικά και οι φίλοι προσκλήθηκαν σε όλες τις γιορτές και τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, αλλά εγώ όχι. Αυτό δεν με στεναχώρησε ιδιαίτερα, αλλά παρ’ όλα αυτά ήταν δυσάρεστο.

Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Τζούλια, η γυναίκα του αδελφού μου, με ζηλεύει. Είμαστε και οι δύο στην ίδια ηλικία, αλλά η ζωή μου έχει εξελιχθεί διαφορετικά. Ο αδελφός μου και εγώ προερχόμαστε από μια απλή, συνηθισμένη, εργατική οικογένεια. Οι γονείς μας δούλευαν στο τοπικό εργοστάσιο, μετά ο αδελφός μου πήγε να δουλέψει κι αυτός εκεί, και μετά γνώρισε την Τζούλια.

Και από παιδί μπορούσα εύκολα να απομνημονεύω ομοιοκαταληξίες και νέες λέξεις, έμαθα δύο ξένες γλώσσες στο σχολείο, μου άρεσε. Έτσι, αφού τελείωσα το σχολείο αποφάσισα να σπουδάσω μετάφραση, αλλά δεν επέλεξα τα αγγλικά, αλλά τα κινέζικα και τα γερμανικά. Οι γονείς μου δεν ήταν ευχαριστημένοι, φυσικά, αλλά δεν είχαν και πολλές αντιρρήσεις.

Οι σπουδές δεν ήταν εύκολες, αλλά προσπάθησα σκληρά και τα κατάφερα, ήμουν ένας από τους καλύτερους αποφοίτους. Στο τελευταίο μου έτος μου πρότειναν μια θέση εργασίας σε μια γνωστή εταιρεία, συμφώνησα.

Μέχρι στιγμής έχω πάει μερικές φορές στο Πεκίνο, έχω αγοράσει ένα αυτοκίνητο, και όσο ζω με τους γονείς μου προσπαθώ να τους βοηθήσω οικονομικά. Ο φίλος μου έχει μια καλή δουλειά στην πρεσβεία. Σκοπεύω να μετακομίσω από την πόλη μας στην πρωτεύουσα. Φυσικά, έχω περάσει και πιο δύσκολες στιγμές, δύσκολες μεταφράσεις, όταν κοιμόμουν δύο ώρες την ημέρα, με χτυπούσαν ενοχλητικοί πελάτες.

Κέρδισα όλα όσα έχω με τη δική μου σκληρή δουλειά. Φαίνεται όμως ότι η Τζούλια δεν το πιστεύει αυτό. Πιθανότατα πιστεύει ότι περνάω τις μέρες μου διασκεδάζοντας. Κάθομαι στον υπολογιστή μου και κερδίζω καλά, σύμφωνα με εκείνη αυτό είναι άδικο. Αυτή και ο σύζυγός της εργάζονται καθημερινά σε ένα εργοστάσιο, η ζωή τους είναι απλά διαφορετική από τη δική μου.

Την περασμένη εβδομάδα, οι γονείς μου έλαβαν μια πρόσκληση από τον αδελφό μου και τη σύζυγό του. Η κόρη τους γίνεται ενός έτους και αποφάσισαν να κάνουν το πάρτι γενεθλίων της σε ένα καφέ. Εγώ δεν πήρα την πρόσκληση, τους προσέβαλα.

Κάλεσαν τριάντα άτομα αλλά ξέχασαν την αδελφή μου, είναι κάπως ασεβές. Τηλεφώνησα στον αδελφό μου και του είπα όλα όσα σκεφτόμουν για την κατάσταση. Η ίδια του η αδελφή δεν σημαίνει τίποτα γι’ αυτόν και η γυναίκα του ζηλεύει τόσο πολύ; Οι γονείς μου είπαν ότι ούτε αυτοί θα πάνε σε αυτό το πάρτι γενεθλίων και λυπάμαι γι’ αυτό. Τώρα δεν ξέρω αν έκανα το σωστό που το πήρα τόσο σκληρά. Αλλά έχω την αξιοπρέπειά μου και θέλω να μου φέρονται με έναν ελάχιστο σεβασμό τουλάχιστον.

 

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *