Όταν μάθαμε ότι ήμουν έγκυος, μας είπαν στον πρώτο υπέρηχο ότι θα είχαμε δίδυμα. Ο σύζυγός μου και εγώ εκπλαγήκαμε λίγο από αυτό. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για εμάς. Ο μεγαλύτερος γιος μας είναι 10 ετών και αποφασίσαμε να κάνουμε αγόρι και τελικά αποκτήσαμε δύο.
Αλλά τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει πια, θα μεγαλώσουμε άλλα δύο. Είναι καταπληκτικό τελικά! Στο νοσοκομείο πάντα ρωτούσα τον γιατρό: “Είναι όλα εντάξει; Μου φαίνεται ότι μόνο το ένα κινείται”. Αλλά οι γιατροί πάντα μου απαντούσαν: “Δεν ξέρω: “Όλα είναι μια χαρά”.
Στα γενέθλιά μου οι γονείς και οι αδελφές μου ήρθαν να με επισκεφθούν. Περάσαμε χρόνο μαζί, γιορτάσαμε. Εγώ πήγα να ξεκουραστώ. Το επόμενο πρωί έτρεξα στον σύζυγό μου και του είπα: “Δεν ξέρω: “Πήγαινέ με στο νοσοκομείο”. Με πήγε πίσω και μετά από λίγο γέννησα τρίδυμα.
Δύο γιατροί ήταν μαζί μου κατά τη διάρκεια του τοκετού. Πήραν τα δύο μικρά μωρά και έφυγαν. Ξαφνικά άκουσα μια φωνή: “Σταματήστε!” Φώναξαν με τέτοιο τρόπο που το άκουσε όλος ο θάλαμος.
Ο γιατρός τρέχει πίσω, κρατώντας τα δύο μωρά, είχαν χαθεί και αυτά. Όταν τους κοίταξα, ήταν σοκαρισμένοι, από πού θα μπορούσε να προέλθει άλλο ένα μωρό;
Μετά από λίγο, μου έδωσαν το τηλέφωνο και μου είπαν: “Τηλεφωνήστε στον άντρα σας. Είστε τώρα μόνη σας σε σοκ, θα τρομάξετε τον άντρα σας ακόμα περισσότερο, εμείς υπαγορεύουμε και εσείς μιλάτε”.
Πήρα το τηλέφωνο και είπα: “Θα σας μιλήσω εγώ: “Μίσα, αν οδηγείς, κάνε στην άκρη”. Μου απαντά: “Μισά, μισά, μισά, μισά, μισά, μισά: “Είμαι στο σπίτι”. Του είπα: “Κάτσε κάτω τότε”.
Κάθισε και του είπα: “Γέννησα, όλα είναι μια χαρά”. Εκείνος: “Και ποιος γεννήθηκε;”. Του απάντησα: “Δεν ξέρω: “Δύο γιοι και ένα γλυκό κοριτσάκι”. Ένα λεπτό σιωπής, στη συνέχεια δυνατά γέλια και λέει: “Έχω ένα μωρό: “Όπου υπάρχουν δύο, υπάρχουν και τρία”.
Αργότερα, μου έφεραν τα τρία μου παιδιά, ήταν αξέχαστο.
