– Θα έπρεπε να μου φιλάς τα πόδια που δέχτηκα το “αγκίστρι” σου. Δεν βλέπω την ευγνωμοσύνη σου! – ανακοίνωσε ο σύζυγος, ο οποίος ζούσε στο διαμέρισμά μου και ουσιαστικά σε βάρος μου.
Κατά τη διάρκεια του καυγά, ο σύζυγός μου με κατηγόρησε ότι θα έπρεπε να του φιλήσω τα πόδια επειδή με δέχτηκε “στο γάντζο”. Για να είμαι ειλικρινής, άρχισα να το βρίσκω αστείο, επειδή ζούμε στο διαμέρισμά μου, ο σύζυγός μου οδηγεί το αυτοκίνητό μου και ο μισθός μου είναι πολλαπλάσιος του δικού του.
Αν και αν το καλοσκεφτείτε, παντρεύτηκα εντελώς όχι με γνώμονα το κέρδος. Νομίζω ότι αυτό είναι κατανοητό. Η μητέρα μου και η γιαγιά μου με βοήθησαν να σταθώ στα πόδια μου, αλλά όχι ο σύζυγός μου. Επίσης, δούλεψα πολύ, δεν μου συνέβη τίποτα από τον ουρανό.
Ωστόσο, ο σύζυγός μου θεωρεί τον εαυτό του ευεργέτη. Πιστεύει ότι πρέπει να του πλένω τα πόδια και να του δίνω νερό που με παντρεύτηκε. Και ζει με τα έτοιμα.
Ούτε εγώ ούτε το παιδί μου θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν. Δεν χρειαζόταν να δεθώ καθόλου με αυτό το άτομο.
Την ανατροφή μου φρόντισε η μητέρα μου. Η γιαγιά μου τη βοηθούσε. Ο πατέρας μου εγκατέλειψε την οικογένεια αμέσως μετά τη γέννησή μου. Δεν πήρε ποτέ μέρος στη ζωή μου, οπότε δεν μπορούσα καν να φανταστώ πώς ήταν ο πατέρας μου.
Η μητέρα μου δεν παντρεύτηκε ποτέ. Επικεντρώθηκε στη μητρότητα και θυσίασε τη γυναικεία της ευτυχία. Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε να μην ακολουθήσω τα βήματά της. Συνήθιζε να λέει ότι οι διαζευγμένες με παιδιά δεν είναι χρήσιμες σε κανέναν. Θα κάνεις ένα παιδί με τον λάθος άντρα, θα πάρεις διαζύγιο και μετά θα είσαι μόνη σου για το υπόλοιπο της ζωής σου.
Δεν βίωσα έλλειψη πατρικής προσοχής, οπότε δεν νομίζω ότι έχασα πολλά. Συνήθιζα να κοιτάζω τους πατεράδες των φίλων μου που έπιναν και γκρίνιαζαν και συνειδητοποιούσα ότι ήμουν τυχερή. Ωστόσο, η μητέρα μου είχε διαφορετική άποψη και πάντα έλεγε ότι ένα παιδί πρέπει να μεγαλώνει σε μια πλήρη οικογένεια.
Η μητέρα και η γιαγιά μου θεωρούσαν τους άνδρες σχεδόν ιερά όντα. Μου έλεγαν ότι μια γυναίκα πρέπει να υπηρετεί τον άντρα της, όποιος κι αν είναι αυτός. Θα πρέπει να εκτιμά το γεγονός ότι τον έχει. Τι είδους; Δεν έχει σημασία: αλκοολικός, νταής ή επιθετικός.
– Μια γυναίκα πρέπει να στηρίζει την οικογένειά της, γιατί ένας ανύπαντρος δεν θα είναι ποτέ ευτυχισμένος. Θέλεις να ζήσεις σαν τη μητέρα σου; Όλη σου τη ζωή μόνη! – είπε η γιαγιά.
Μου έλεγαν από παιδί ότι η παρουσία ενός άνδρα στο σπίτι ήταν πολύ σημαντική. Γι’ αυτό με γοήτευε εμμονικά ο στόχος του γάμου. Όταν ο φίλος μου μου έκανε πρόταση γάμου, ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Το ίδιο και οι συγγενείς μου!
Η οικογενειακή ζωή, για να το θέσω ήπια, δεν πήγαινε καλά. Μετά από τρία χρόνια, χώρισα τον σύζυγό μου και επέστρεψα στη μητέρα μου. Εκείνη, μαζί με τη γιαγιά μου, μου έλεγαν συνεχώς ότι έπρεπε να επιστρέψω στον άντρα μου. Είπαν ότι θα αντιμετώπιζα μια αιωνιότητα μοναξιάς αν δεν βελτίωνα τα πράγματα τώρα.
Αλλά όχι, επέλεξα έναν διαφορετικό δρόμο. Τελείωσα το σχολείο, βρήκα δουλειά και συντηρούσα πλήρως τον εαυτό μου και την κόρη μου. Η μητέρα μου και η γιαγιά μου φρόντιζαν την εγγονή μου, ώστε να μπορώ να ακολουθήσω την καριέρα μου με ηρεμία και να βάλω χρήματα στην άκρη για ένα διαμέρισμα.
Δεν ήθελα να γυρίσω στο σπίτι μου. Εκεί, οι συγγενείς μου φώναζαν και μου υπενθύμιζαν τι “τρομερό” και μοναχικό μέλλον με περίμενε εξαιτίας του διαζυγίου μου. Και οι δύο τους με έπεισαν ότι με ένα “γκόμενο” δεν θα παντρευόμουν.
Όταν η κόρη μου ήταν 10 ετών, μετακομίσαμε. Ναι, τελικά αγόρασα ένα διαμέρισμα. Και ένα αυτοκίνητο μετά από μερικά χρόνια.
Πέρυσι μπήκε στη ζωή μου ένας άντρας. Μου έκανε πρόταση γάμου παρόλο που ήξερε ότι θα έκανα παιδί. Η πεθερά μου δεν επρόκειτο να με δεχτεί. Ήταν αντίθετη στο να μπλέξει ο γιος της με μια γυναίκα που είχε απόγονο.
Επειδή ο σύζυγός μου νοιαζόταν πολύ για τη γνώμη της μητέρας του, τσακωνόμασταν συχνά. Νόμιζα ότι επρόκειτο για μια περίοδο προσαρμογής, αλλά όχι, όσο προχωρούσαμε, τόσο χειροτέρευε η κατάσταση.
Η μητέρα μου και η γιαγιά μου δίδαξαν ότι έπρεπε να έχω τη ζώνη ασφαλείας μου δεμένη και να μην προκαλώ συγκρούσεις. Πίστευαν ότι έπρεπε να προσεύχομαι στον Ιγκόρ επειδή με παντρεύτηκε με ένα παιδί.
Και τι γίνεται με το γεγονός ότι ζει έτοιμος; Επιπλέον, εγώ είμαι ο βιοπαλαιστής στην οικογένειά μας, όχι αυτός. Το ερώτημα που τίθεται είναι: ποιος πήρε ποιον εδώ; Έβγαλα τα πράγματά του έξω και του είπα να επιστρέψει στη μαμά του. Η γιαγιά και η μαμά είναι σοκαρισμένες. Με παρακαλούν να μην χωρίσω, αλλά εγώ θα σκεφτώ ακόμα αν χρειάζομαι αυτή την προσθήκη. Είναι ένας “γάντζος”, όχι το παιδί μου.
