Το όνομά μου είναι Catherine, γνώρισα τον μελλοντικό μου σύζυγο Peter σε ένα ιατρείο γενικής ιατρικής. Έκανα την πρακτική μου άσκηση εκεί και ήταν ο μέντοράς μου. Αρχίσαμε να βγαίνουμε και μετά αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Ο σύζυγός μου με πήγε να γνωρίσω τους γονείς του και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ερωτεύτηκα τον πεθερό μου με την πρώτη ματιά.
Ήταν αδύνατο να μην ερωτευτώ, ήταν ψηλός, όμορφος, ήταν στρατιωτικός γιατρός. Παντρευτήκαμε, και μετά το γάμο ο πεθερός μου κανόνισε να εργαστούμε μαζί με τον σύζυγό μου σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο. Ο σύζυγός μου έλειπε συχνά σε επαγγελματικά ταξίδια, και σε ένα από αυτά τα ταξίδια, ζήτησε από τον πεθερό μου να έρθει στο σπίτι μας. Έστρωσα το τραπέζι, αγόρασα ένα μπουκάλι κονιάκ και άρχισα να περιμένω.
Εκείνος ήρθε, είδε και κατάλαβε τι ετοιμαζόμουν να κάνω και μου είπε “Μου άρεσες από την πρώτη μέρα, αλλά δεν θέλω να καταστρέψω την οικογένεια του γιου μου. Επειδή όμως θα είναι πολύ στο δρόμο και εσύ θα είσαι μόνη σου, καλύτερα εγώ παρά κάποιος άλλος”.
Πιθανόν να σκεφτείτε, πώς θα μπορούσα να ξαπλώσω σχεδόν στο κρεβάτι με τον πεθερό μου, θα σας απαντήσω ότι μπορούσα, τον αγαπούσα πάρα πολύ. Έκανα δύο μωρά από τον πεθερό μου και ο σύζυγός μου νόμιζε ότι ήταν από εκείνον και ότι όλα ήταν καλά μαζί μας, μέχρι που γύρισε απροσδόκητα νωρίς από ένα ταξίδι.
Θα καταλάβετε και μόνοι σας τι συνέβη, ο σύζυγός μου και εγώ χωρίσαμε, ο πεθερός μου σταμάτησε να μου μιλάει, με απέλυσε μάλιστα από τη δουλειά μου, με αποτέλεσμα να μείνω μόνη μου. Ο σύζυγος δεν εγκατέλειψε τη γυναίκα του, της ζήτησε συγγνώμη, της είπε τα πάντα.
Ο σύζυγος παραιτήθηκε από τη δουλειά του και έφυγε πολύ μακριά, τώρα μιλάει μόνο με τη μητέρα του. Κατέθεσα αγωγή για διατροφή, αλλά το δικαστήριο δεν μου επιδίκασε καμία.
Ο πεθερός μου βοηθάει γιατί είναι τα παιδιά του, αλλά τα παιδιά μου ρωτάνε συνέχεια πού είναι ο μπαμπάς, πού είναι ο παππούς και τι να τους απαντήσω ότι δεν είναι ο παππούς τους, είναι ο μπαμπάς. Πήγα στους γονείς μου, αλλά δεν με δέχτηκαν, νοίκιασα διαμέρισμα, βρήκα δουλειά, τα παιδιά μου πάνε στον παιδικό σταθμό, έφτασα σε μια τέτοια κατάσταση.
Δεν ξαναπαντρεύτηκα, ο πεθερός μου συνταξιοδοτήθηκε λίγο αργότερα, δεν μιλάει σε μένα και τα παιδιά, ούτε οι γονείς μου δεν μου μιλάνε. Ο σύζυγός μου αρρώστησε και ήρθε να με δει, αλλά δεν είπε λέξη, γύρισε και έφυγε, πήγε να δει άλλον γιατρό.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια, τα παιδιά έχουν πλέον μεγαλώσει, σπουδάζουν στην ιατρική σχολή, όλα είναι καλά μαζί τους, και εγώ είμαι ακόμα μόνη, δεν χρειάζομαι κανέναν εκτός από τον πεθερό μου, ήταν ο έρωτας της ζωής μου. Και ο σύζυγός μου παντρεύτηκε σύντομα, αλλά δεν τον σύστησε στην οικογένειά του. Σε αυτόν όλα πάνε καλά, για να είμαι ειλικρινής, χάρηκα γι’ αυτόν, δεν είναι κακός άνθρωπος, αλλά δεν τον αγάπησα, αυτό είναι όλο.
Όταν θα είμαι πολύ μεγάλη, θέλω να πω σε όλους εσάς που ήσασταν ή είστε σε μια κατάσταση όπως εγώ, σας ζητώ πολύ, μην καταστρέφετε την οικογένειά σας ή την οικογένεια κάποιου άλλου, δεν θα φέρει ευτυχία σε κανέναν. Μην γίνεστε εφεδρικό αεροδρόμιο για κανέναν, όσο κι αν αγαπάτε κάποιον.
