Δεν μεγάλωσα σε πολύ πλούσια οικογένεια. Η μαμά πέθανε όταν ήμουν δέκα ετών. Ο πατέρας μου άρχισε να πίνει πολύ. Έχω επίσης έναν αδελφό που κληρονόμησε πλήρως τις συνήθειες του πατέρα μας. Κάθε μέρα μέχρι τα δέκατα όγδοα γενέθλιά μου, υπέφερα ζώντας με τον πατέρα και τον αδελφό μου. Παρ’ όλα αυτά, προχωρούσα προς τον στόχο μου, ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι το συντομότερο δυνατό.
Σπούδαζα πολύ καλά, μου άρεσε πάντα να μαθαίνω κάτι καινούργιο για τον εαυτό μου. Οι συγγενείς μου εξεπλάγησαν από μια τέτοια δίψα για γνώση. Στην αρχή απλά με κορόιδευαν, σαν να ήταν όλα άχρηστα, αλλά στη συνέχεια, όταν έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα αποκλειστικά από τις γνώσεις μου, πίστεψαν στην επιτυχία μου. Παρόλο που πίστευαν μόνο στα χρήματα.
Ο αδελφός μου ήταν άνεργος, όπως και ο πατέρας μου. Μέθυσαν χάρη στους πόρους που έδινε το κράτος στα παιδιά που μεγάλωναν χωρίς μητέρα. Όταν έγινα δεκαοκτώ ετών, τα χρήματα τελείωσαν, οπότε ο αδελφός μου και ο πατέρας μου άρχισαν να ζητιανεύουν χρήματα από εμένα.
Δεν ήθελα να τα δώσω, αλλά με κυρίευε ο οίκτος, οπότε έδωσα μερικά χρήματα στον πατέρα μου, ελπίζοντας ότι δεν θα τα ξόδευε σε αλκοόλ – αλλά το έκανε κάθε φορά.
Ο αδελφός μου άρχισε να με ζηλεύει και είπε ότι όλα ήταν άδικα και ότι έπρεπε να του δίνω χρήματα επειδή δεν είχε αυτό το “ταλέντο”. Παρόλο που δεν θεωρούσα καθόλου τον εαυτό μου ταλαντούχο, είμαι απλώς πολύ επίμονος και εργατικός, όλα μου τα επιτεύγματα προήλθαν μέσα από τη δουλειά πάνω στον εαυτό μου και την ατελείωτη μελέτη.
Στη συνέχεια γράφτηκα στο πανεπιστήμιο. Αποφοίτησα με κόκκινο δίπλωμα. Μετά την αποφοίτησή μου, μου προσφέρθηκε μια καλή δουλειά. Φυσικά δέχτηκα – επιτέλους μπορώ να ζήσω τη ζωή μου και να απομακρυνθώ από τους συγγενείς που πάσχουν από αλκοολισμό.
Γνώρισα τον Μιχαήλ στη δουλειά. Αρχίσαμε να βγαίνουμε, ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Στη συνέχεια του πρότεινα να συγκατοικήσουμε για να ενδυναμώσουμε περαιτέρω τη σχέση μας. Ζήσαμε μαζί για έξι μήνες. Ο πατέρας μου και ο αδελφός μου άρχισαν να μου τηλεφωνούν, αλλά δεν απαντούσα – δεν ήθελα να τους ξαναδώ.
Μια φορά μου πρότειναν ένα επαγγελματικό ταξίδι για τρεις εβδομάδες. Ο φίλος μου αναστατώθηκε, φυσικά, αλλά με άφησε να φύγω – κατάλαβε πόσο σημαντική ήταν η δουλειά για μένα. Πήγα, αλλά αν ήξερα τι θα μπορούσε να συμβεί, δεν θα συμφωνούσα ποτέ.
Πέρασαν τρεις εβδομάδες, επέστρεψα στο σπίτι του Μιχαήλ, αλλά δεν τον βρήκα εκεί. Ακόμα και ένα μήνα πριν φύγω, άρχισε να αγνοεί τις κλήσεις μου και μόνο περιστασιακά απαντούσε σε γραπτά μηνύματα. Δεν ήξερα τι συνέβαινε. Όταν έφυγα από το διαμέρισμα, είδα έναν ανήσυχο γείτονα. Είπε ότι ο σύζυγός μου ερχόταν, φωνάζοντας ότι ήμουν προδότρια. Ο φίλος μου απλά έφυγε τρέχοντας από το διαμέρισμα μετά από τέτοιες κατηγορίες. Ήταν ο αδελφός μου και ο φίλος μου τον πίστεψε….
Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό; Επίτηδες! Ήθελε να χωρίσω με τον Μάικλ και να επιστρέψω στο σπίτι των γονιών μου για να τους στηρίξω ξανά. Φυσικά, συμφιλιώθηκα με τον αγαπημένο μου, του τα είπα όλα όπως πραγματικά ήταν. Δεν θέλω να ξαναδώ ποτέ τον αδελφό μου.
