Η κόρη μου δεν ζει πλέον στο σπίτι της οικογένειας εδώ και τρία χρόνια. Όταν έφυγε για το πανεπιστήμιο, γνώρισε έναν άνδρα πάνω από δέκα χρόνια μεγαλύτερό της, διαζευγμένο, και μετακόμισε στο διαμέρισμά του. Ζουν έτσι χωρίς γάμο, χωρίς σχέδια για το μέλλον, από μέρα σε μέρα. Ήθελα μάλιστα να τον γνωρίσω, αλλά η κόρη μου αρνείται ότι υπάρχει ανάγκη να το κάνει, γιατί και ποιος ο λόγος;
Νομίζω ότι αυτή η σχέση, αν και δεν ξέρω καν αν πρέπει να την ονομάσω έτσι, την επηρεάζει άσχημα. Έχει γίνει ανυπόφορη, σκέφτεται μόνο τον εαυτό της και να κάνει τον εαυτό της όσο πιο άνετα γίνεται. Κάποτε σπούδαζε, με εμένα να πληρώνω τα πάντα, αλλά μετά τα παράτησε και δεν άκουγε καν τι είχα να πω γι’ αυτό.
Μου τηλεφωνεί μόνο όταν χρειάζεται κάτι. Και τις περισσότερες φορές έχει οικονομικές ανάγκες – της λείπουν τα καύσιμα, μερικές φορές της λείπει το φαγητό… Μου είναι δύσκολο να καταλάβω πώς μια νεαρή γυναίκα που εργάζεται και δεν χρειάζεται να πληρώνει ενοίκιο επειδή ζει με τον άντρα της, εξακολουθεί να μην έχει χρήματα για τίποτα….
Τέλος πάντων, βοηθάω. Είναι το μοναχοπαίδι μου, δεν ξέρω πώς να πω όχι, αν και θα έπρεπε.
Μου απομένουν λίγα χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότηση, είμαι νοσηλεύτρια. Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πολύ δύσκολα, οπότε αποφάσισα να αγοράσω ένα ταξίδι και να πάω διακοπές στο εξωτερικό για πρώτη φορά στη ζωή μου. Η κόρη ενός φίλου μου εργάζεται σε ταξιδιωτικό γραφείο και με βοήθησε να κανονίσω τα πάντα. Είχα ήδη μια καθορισμένη ώρα αναχώρησης, τα πάντα ήταν πληρωμένα, οι βαλίτσες συσκευασμένες.
Μίλησα με την κόρη μου στο τηλέφωνο και της είπα τις προθέσεις μου. Ήξερε ακόμη και την ακριβή ημέρα αναχώρησης, ήξερε τα πάντα… Και ποιος νομίζετε ότι εμφανίστηκε στο κατώφλι μου πρωί-πρωί; Λοιπόν, κανένας άλλος από την κόρη μου. Ήξερε ότι είχα λεωφορείο στις 10 π.μ. και ήρθε ούτως ή άλλως για να παραπονεθεί ότι μάλλον έπρεπε να τερματίσει τη γνωριμία της με τον άντρα με τον οποίο έμενε μαζί.
Γιατί αποφάσισε να μου μιλήσει γι’ αυτό; Δεν την ενδιέφερε η γνώμη μου πριν. Και όμως, ακριβώς την ημέρα που έφυγε….
Της είπα ευγενικά ότι δεν έχω χρόνο για τέτοιες συζητήσεις αυτή τη στιγμή και ότι πρέπει να τα καταφέρει μόνη της. Θέλει – μπορεί να έρθει όταν επιστρέψω, αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να επιστρέψει στο σπίτι της. Ποια ήταν η αγανάκτησή της! Η μητέρα της την πετάει έξω από το πατρικό της σπίτι! Και θα σας πω ειλικρινά, από τότε που άρχισε να ζει τη δική της ζωή, δεν την εμπιστεύομαι. Θα φοβόμουν να της εμπιστευτώ τα κλειδιά όσο εγώ θα έλειπα, θα ζούσα με συνεχές άγχος – έχει κάπου να μείνει, γιατί ενδιαφέρθηκε να έρθει εδώ ακριβώς τη στιγμή που δεν θα ήμουν εκεί;
Τώρα απαιτεί να της δώσω τα χρήματα για τα καύσιμα… Και για ποιο λόγο; Εγώ της ζήτησα να έρθει;
