Πριν από επτά χρόνια πήρα διαζύγιο από τον σύζυγό μου Janusz. Πέρασα είκοσι δύο χρόνια μαζί του. Τώρα μου αρέσει πολύ η ζωή μου. Μόνο οι φίλοι μου αρνούνται πεισματικά να πιστέψουν ότι είμαι μια χαρά μόνη μου και δεν θέλω να βγαίνω με κανέναν. Γι’ αυτό προσπαθούν συνεχώς να με συστήσουν σε κάποιον.
Πρόσφατα μια συγγενής μου με κάλεσε στο πάρτι γενεθλίων της. Εκεί ήταν κυρίως οι συγγενείς μας, αλλά υπήρχαν και άγνωστοι. Εκεί γνώρισα έναν ενδιαφέροντα άνδρα. Μιλήσαμε λίγο και μετά ανταλλάξαμε τηλέφωνα.
Μια εβδομάδα αργότερα μου τηλεφώνησε ο Κρίστοφερ και με κάλεσε να τον συναντήσω στο πάρκο. Περπατήσαμε στο πάρκο και μιλήσαμε.
Κυριολεκτικά μετά από δεκαπέντε λεπτά, ο Christopher άρχισε να παραπονιέται για τη ζωή του. Αποδείχθηκε ότι ήταν άνεργος και δεν είχε καταφέρει να βρει δουλειά για τον εαυτό του εδώ και πολύ καιρό.
Βρίσκει δουλειά από καιρό σε καιρό, αλλά δεν μπορεί να μείνει πουθενά για πολύ. Είτε η λάθος συλλογικότητα είτε το αφεντικό δεν τον σέβεται και τον εξευτελίζει. Δεν θέλει να δουλεύει για λίγα χρήματα, οπότε απολύεται.
Τότε ο Χριστόφορος άρχισε να παραπονιέται για τα παιδιά του. Ισχυρίστηκε ότι τα ενήλικα παιδιά του δεν τον βοηθούν καθόλου. Η πρώην σύζυγός του, κατά τη διάρκεια του διαζυγίου, του πήρε τα πάντα και τώρα πρέπει να ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα ενός δωματίου.
Ο Κρίστοφερ ήταν δυσαρεστημένος με τα πάντα και ήταν θυμωμένος με όλο τον κόσμο..
Δεν με άφησε καν να πω μια λέξη. Δεν μου έκανε ούτε μια ερώτηση.
Περπάτησα μέσα στο πάρκο και σκέφτηκα: “Λοιπόν, και ένας άντρας! Είναι 47 ετών και παραπονιέται για τη ζωή του σε μια γυναίκα που δεν γνωρίζει. Γιατί χρειάζομαι μια σχέση με έναν τέτοιο άνθρωπο! Είναι καλύτερα να είμαι μόνος παρά να ζω με έναν! Κάποιος χαραμοφάης! Αυτός είναι ο μόνος που ξεφορτώθηκα μετά το διαζύγιό μου! Τέλος! Αρκετά με μένα!”
Είπα γρήγορα αντίο και έφυγα. Ο Κρίστοφερ μου τηλεφώνησε μερικές ακόμη φορές, αλλά κάθε φορά του έλεγα ότι ήμουν απασχολημένος. Και σύντομα ο Christopher κατάλαβε και σταμάτησε να μου τηλεφωνεί.
Ο φίλος μου έχει μια παρόμοια κατάσταση. Ζει με έναν άνεργο άνδρα. Στην αρχή ήταν πολύ καλός και στοργικός. Στην αρχή έψαχνε για δουλειά και μετά έπαθε κατάθλιψη και ξάπλωσε στον καναπέ. Και ξαπλώνει σε αυτόν για πέμπτο χρόνο. Και η φίλη του τον ταΐζει και τον φροντίζει. Είναι χαρούμενη που δεν είναι μόνη της, που υπάρχει ένας άνδρας στο σπίτι. Γιατί χρειάζεται ένας τέτοιος άντρας; Δεν χρειάζομαι τέτοια ευτυχία. Είναι καλύτερα να είμαι μόνος.
