Δεν είναι κάτι που μπορεί να καυχηθεί κανείς όταν ένας άντρας αρχίζει να μην έχει ζωτικότητα και να μοιάζει με τον ίδιο του τον παππού αντί για τον παλιό Δον Ζουάν. Για μερικούς άντρες, αυτό είναι τραγωδία! Αν, επιπλέον, προηγουμένως ήταν βασιλιάδες της ζωής και είχαν τον τρόπο τους με τις γυναίκες, η ξαφνική αλλαγή της κατάστασης είναι σαν σεισμός από τον οποίο δεν μπορούν να συνέλθουν.
Αυτό συνέβη στον καλό μου φίλο, τον Michael, έναν 60χρονο οδηγό που συνταξιοδοτήθηκε και μόλις άρχισε να συνηθίζει τον νέο του τρόπο ζωής.
Ο Μίχαλ είναι χήρος εδώ και δέκα χρόνια
Ζει μόνος του σε ένα άνετο Μ-3, οδηγεί ένα καλό αυτοκίνητο και δεν είναι πιθανό να στερηθεί τίποτα από τον εαυτό του. Δεν είναι ένας εξαιρετικά όμορφος άνδρας, αλλά είναι δημοφιλής ούτως ή άλλως, επειδή οι γυναίκες εκτιμούν την οικονομική ανεξαρτησία ενός πιθανού συντρόφου, και ο Michal δεν έχει επίσης παιδιά, οπότε δεν χρειάζεται να μοιραστεί τίποτα με κανέναν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τον πλησιάζουν σαν μέλι και υπάρχει πάντα μια γιρλάντα από κυρίες έτοιμες να δειπνήσουν μαζί του και να μείνουν για πρωινό. Θα φαινόταν ότι οι ώριμες κυρίες είναι σταθερές και δεν είναι τόσο πρόθυμες να ξεσαλώσουν, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Αυτές οι γνωριμίες του Μιχαήλ είναι πιο απελευθερωμένες και απερίσκεπτες από πολλούς εφήβους!
Η Μιχάλ ήταν και είναι για μένα ένα μαντείο και μια αυθεντία σε θέματα ανδρών-γυναικών, καθώς πρέπει να ομολογήσω ότι έχω μικρή εμπειρία σε αυτό το θέμα. Μετά το διαζύγιό μου, είχα μόνο μια παρατεταμένη περιπέτεια και μερικούς φευγαλέους έρωτες, πράγμα που δεν είναι και πολύ για δεκαπέντε χρόνια εργένικης ζωής.
Μου αρέσουν οι γυναίκες, τις απολαμβάνω και θα ήθελα να εμπλακώ με κάποια μόνιμα, αλλά είμαι επιφυλακτικός. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι το να αφήσω μια γιαγιά να μπει έτσι στο σπίτι μου χωρίς να το σκεφτώ καλά και χωρίς να τη γνωρίσω, είναι πολύ απερίσκεπτο. Ειδικά από τη στιγμή που δεν είμαι πια νέος και δεν έχω μεγάλο ταμπεραμέντο.
Αυτός ο τελευταίος λόγος είναι ο πιο σημαντικός, οπότε όταν γνώρισα την Elisabeth, αποφάσισα να ζητήσω τη συμβουλή του Michael. Μου άρεσε η Έλα, ήταν χαρούμενη, κυκλοθυμική, μου ξεκαθάριζε ότι θα ήθελε μια πιο στενή οικειότητα και μερικές φορές μάλιστα με προκαλούσε ξεκάθαρα να γίνω πιο τολμηρός.
Συμφώνησα να μιλήσω με τον Μιχάλ, ήπιαμε από ένα ποτήρι κονιάκ ο καθένας και, όταν η γλώσσα μου χαλάρωσε, είπα ότι θα ήθελα να είμαι πιο τολμηρός, να έχω περισσότερη ερωτική φαντασία και, κυρίως, να μη φοβάμαι μήπως αποτύχω ως εραστής την τελευταία στιγμή.
Θα έπρεπε να το εμπιστευτώ σε έναν τόσο νεαρό γιατρό;
– Ποιο είναι το πρόβλημα; – Το άκουσα. – Αγόρασε τα μπλε χάπια και θα είσαι μια χαρά. Όχι μόνο αυτό Ela, αλλά καμία γυναίκα δεν μπορεί να σου αντισταθεί. Και θα δεις επιτέλους πόσο όμορφη μπορεί να είναι η αγάπη, γιατί λυπάμαι, φιλαράκο, αλλά μέχρι τώρα ήσουν περισσότερο θύμα παρά κατακτητής. Ήρθε η ώρα να το αλλάξεις αυτό!
Φυσικά, με συμβούλεψε να κάνω κάποιες βασικές εξετάσεις, ηλεκτροκαρδιογράφημα, αρτηριακή πίεση, σάκχαρο, χοληστερόλη, και μόνο τότε να αποφασίσω για την υποστήριξη. Εγώ, ωστόσο, αισθανόμουν κάπως ντροπή να πάω στη γενική μου γιατρό και να της πω για αυτά τα σχέδια, ειδικά επειδή ήταν μια νεαρή και πολύ όμορφη κοπέλα, οπότε πώς θα μπορούσα να της εκμυστηρευτώ τα προβλήματα της ισχύος μου;
Απλώς συμφώνησα με τον Michael ότι θα μου έδινε μία ή δύο μπλε παστίλιες για να δοκιμάσω.
– Λοιπόν, στην πραγματικότητα, γιατί όχι; – συμφώνησε. – Είσαι δυνατός σαν άλογο, δεν αρρωσταίνεις από τίποτα, ανεβαίνεις σκάλες χωρίς να λαχανιάζεις, γιατί να σε βλάψει ένα τέτοιο μικρό πράγμα; Εντάξει. Εξάλλου, για ποιο λόγο υπάρχουν οι φίλοι;
Όλα ήταν προγραμματισμένα και οργανωμένα. Η Ela αποδέχτηκε την πρόσκληση για δείπνο και μάλιστα αναρωτήθηκε ποιος θα πήγαινε για ψωμάκια το πρωί, μια σαφής ένδειξη ότι υπέθετε μια μεθυστική νύχτα μαζί.
Είπε επίσης ότι παρακολουθεί μια συγκεκριμένη τηλεοπτική εκπομπή όπου συμβουλεύουν τι πρέπει να τρώει κανείς σε ερωτικά δείπνα και ότι εκείνη, ακολουθώντας αυτές τις συμβουλές, θα ετοίμαζε φανταστικά πιάτα και θα φρόντιζε για τη διάθεση. Χάρηκα, γιατί είναι καλό να ξέρεις, όμως, ότι δεν εξαρτώνται όλα από τον άνδρα.
Το βράδυ έφτασε επιτέλους. Υπήρχε καλό κρασί, λουλούδια σε ένα βάζο, κεριά. Κατάπια το μπλε χάπι σύμφωνα με τις οδηγίες του Michal: όχι πολύ αργά και όχι πολύ νωρίς. Αυτό που δεν είχα προβλέψει ήταν ότι η Ela, έχοντας ακούσει για αφροδισιακά στην τηλεόραση, θα αγόραζε και θα ετοίμαζε θαλασσινά, τα οποία οργανικά μισώ.
Με έβαλε δίπλα στην πιατέλα με τα στρείδια…
Αν το ήξερα, θα έκανα τα πάντα για να τη σταματήσω από τα γαστρονομικά της πειράματα, αλλά δεν το ήξερα γιατί τα ετοίμαζε όλα στο σπίτι και μου τα έφερνε έτοιμα για σερβίρισμα.
Υπήρχαν μύδια και στρείδια. Σερβιρισμένα εξαιρετικά, με γούστο, σε όμορφα πιάτα. Θα έπρεπε να είχα ενθουσιαστεί, αλλά μόλις βγήκα στο σαλόνι, με χτύπησε αυτή η φρικτή για μένα μυρωδιά, την οποία δεν μπορώ να περιγράψω παρά μόνο ως αηδιαστική και αποπνικτική.
Θα έπρεπε να διαμαρτυρηθώ αμέσως και να ανακοινώσω ότι δεν θα το έτρωγα, αλλά η Έλα ήταν τόσο περήφανη για τον εαυτό της, τόσο αξιαγάπητη και σίγουρα διαχυτική, που σιώπησα και το μόνο που έκανα ήταν να χαμογελάσω ανόητα ως ένδειξη ότι δήθεν ήμουν ευχαριστημένη.
Άρχισα να προσεύχομαι ότι δεν θα ξεράσω, ότι θα σταθώ στο ύψος μου και ότι θα φανώ σαν ο τελευταίος επιβήτορας και απλοϊκός. Σκέφτηκα ότι αν αναισθητοποιούσα τον εαυτό μου με αλκοόλ, θα μπορούσα κάπως να σταθώ όρθιος, οπότε ήπια ένα-ένα δύο ποτήρια κρασί που έφερε επίσης η Έλα.
Ήταν λευκό και πολύ ξηρό, ακριβώς το είδος του πράγματος που μισώ. Με δυσκολία, όταν η Έλα πήγε στην κουζίνα να φέρει κάτι, ήπια γρήγορα άλλο ένα ποτήρι και μετά άλλο ένα, σκεπτόμενος ότι έτσι θα σταματούσα την επικείμενη καταστροφή.
Δυστυχώς, δεν την σταμάτησα, αν και ήμουν ακόμα πολύ γενναία, καθώς με φρόντισε μόνο το τρίτο στρείδι. Ο κόσμος στροβιλίστηκε, οι ζωτικές δραστηριότητες σταμάτησαν ξαφνικά και στη συνέχεια επέστρεψαν με αυξημένη δύναμη. Συν τοις άλλοις, νομίζω ότι η μπλε παστίλια άρχισε να δουλεύει, αλλά περίεργα, γιατί δεν δούλεψε σε αυτό που έπρεπε να δουλέψει, αλλά στην καρδιά μου, η οποία άρχισε να χτυπάει ανομοιόμορφα και δυνατά.
Εγώ πέθαινα και εκείνη προσβλήθηκε.
Μέχρι τη στιγμή που προσπάθησα να σηκωθώ από την καρέκλα για να πετάξω στο μπάνιο, θυμάμαι τα πάντα, μόνο τότε – σκοτάδι και κενό!
Η Ela προσπάθησε πρώτα να με σώσει η ίδια, κάλεσε το ασθενοφόρο μόνο όταν σταμάτησα να τρέμω και πάγωσα σαν νεκρός. Με πήγαν στο νοσοκομείο, όπου πέρασα όλη την επόμενη μέρα. Πιθανότατα η χειρότερη της ζωής μου!
Οι γιατροί είπαν ότι ήμουν πραγματικά άρρωστος και ότι υπήρχαν διάφοροι λόγοι γι’ αυτό: αλκοολική μέθη, δυσανεξία στα θαλασσινά και ένα δισκίο που υποτίθεται ότι θα με πήγαινε στον παράδεισο – κάτι που παραλίγο να συμβεί, μόνο που έγινε με την κυριολεκτική έννοια.
Η Ελισάβετ δεν έδειξε καμία κατανόηση, παρόλο που δεν της τα είπα όλα. Ένιωθε προσβεβλημένη, ταπεινωμένη και γελοιοποιημένη, γι’ αυτό και δεν ήθελε να μου μιλήσει όταν προσπάθησα να της ζητήσω συγγνώμη.
Οφείλω να παραδεχτώ ειλικρινά ότι δεν κατέβαλα τόσο μεγάλη προσπάθεια για να ζητήσω συγγνώμη, γιατί συνέβη κάτι παράξενο: ενώ καθόμουν έτσι πίσω από το τραπέζι με μια δίνη στο κεφάλι μου και μια καταιγίδα στο στομάχι μου, η Έλα έπαψε ξαφνικά να με συμπαθεί.
Δεν ξέρω πόσα χάπια θα έπρεπε να είχα καταπιεί για να δημιουργήσω ενθουσιασμό για σεξ μαζί της. Το μόνο που ήθελα ήταν να εξαφανιστεί από το σπίτι μου, ώστε να μπορέσω να συρθώ στο μπάνιο και να ξεχάσω όλο τον κόσμο της, τα στρείδια, τα μύδια, τις γαρίδες και το πολύ ξηρό κρασί.
Ίσως αν δεν με παρότρυνε να τρώω τόσο πολύ περισσότερο, αν δεν μου έριχνε εκείνα τα πιάτα και δεν μου έλεγε πόσο ψευδάργυρο και σελήνιο είχαν αυτά τα σιχαμερά και πόσο θα με ωφελούσαν στον έρωτα… Ίσως τότε να την έβλεπα διαφορετικά, αλλά από τότε, όποτε τη σκέφτομαι, αρρωσταίνω. Ξέρω ότι είναι μια ωραία και χαρούμενη γυναίκα, αλλά όχι για μένα.
Ο Μιχαήλ με παροτρύνει να ξαναπροσπαθήσω, μόνο με άλλη γυναίκα και με τους δικούς μου όρους, αλλά δεν τολμώ. Κι αν δεν πετύχει πάλι; Οι γυναίκες είναι απρόβλεπτες και απαιτητικές- θέλουν έναν φλογερό εραστή και έναν ρομαντικό τροβαδούρο μαζί. Και κατά προτίμηση επίσης κάποιον με υψηλή σύνταξη!
Ο Michael λέει ότι αυτές οι προσδοκίες μπορούν να διαχειριστούν, επειδή κάθε γυναίκα χαμηλώνει τον πήχη αργά ή γρήγορα, αλλά από το νωρίτερα στο αργότερα ο δρόμος μπορεί να είναι μακρύς και μπορεί να μην είστε σε θέση να τα καταφέρετε. Γι’ αυτό αναρωτιέμαι συνέχεια αν αξίζει τον κόπο να ρισκάρεις καθόλου.
