Ο σύζυγός μου και εγώ έχουμε το δικό μας διαμέρισμα στην πόλη. Είναι σε άριστη κατάσταση επειδή το ανακαινίσαμε και επενδύσαμε πολλά χρήματα. Ο Βολόντια μου εργαζόταν σε εργοστάσιο πριν συνταξιοδοτηθεί και το κράτος του έδωσε ένα διαμέρισμα γι’ αυτό πριν από μερικές δεκαετίες.
Όταν γεννήθηκε η κόρη μας, αποφασίστηκε αμέσως ότι το διαμέρισμα θα ήταν γι’ αυτήν και εμείς θα ζούσαμε στο χωριό. Όταν η Τζούλια μας μεγάλωσε και ήρθε η ώρα να πάει στο πανεπιστήμιο, της δώσαμε τα κλειδιά του διαμερίσματος. Τα πάντα για την κόρη μας, ώστε να αισθάνεται άνετα. Μια μέρα επισκέφτηκα την Τζούλια και είδα έναν άντρα να περπατάει στο διαμέρισμα.
Η Γιούλια δεν περίμενε την επίσκεψή μου. Αλλά δεν είμαι πληγωμένη γυναίκα και καταλαβαίνω ότι η κόρη μου δεν είναι πια παιδί, είναι 20 ετών και είναι φυσιολογικό να έχει φίλο. Το πρόβλημα ήταν ότι ο άνδρας ήταν περίπου 15 χρόνια μεγαλύτερός της. Ήμουν θυμωμένη αλλά προσπάθησα να μην το δείξω.
Η Τζούλια με σύστησε στον Γιούρα- μου φάνηκε καλός στην αρχή. Αλλά η διαφορά ηλικίας! Πήγα γρήγορα στο σπίτι για να συμβουλευτώ τον σύζυγό μου. Ειλικρινά, δεν ήμασταν και οι δύο ευχαριστημένοι με την επιλογή της κόρης μας, αλλά ήταν ενήλικη, δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε γι’ αυτήν.
Ένα μήνα αργότερα η Τζούλια μου είπε ότι ο Γιούρα της είχε κάνει πρόταση γάμου και ότι επρόκειτο να παντρευτεί. Φυσικά, σκέφτηκα ότι ήταν λίγο νωρίς. Αλλά η κόρη μου ήταν πεισματάρα και δεν με άκουγε. Κάναμε έναν μικρό γάμο και ακόμη και τότε παρατήρησα πόσο άβολα ένιωθε η οικογένεια του γαμπρού.
Για κάποιο λόγο, ήταν πεπεισμένοι ότι ο σύζυγός μου και εγώ έπρεπε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Αλλά γιατί έπρεπε να το κάνουμε εμείς; Ήταν ήδη αρκετά άσχημο το γεγονός ότι θα ζούσαν στο διαμέρισμά μας! Μέσα σε τρεις μήνες που έμεναν εκεί, τα παιδιά είχαν μετατρέψει το διαμέρισμα σε σκουπιδότοπο. Ο γείτονας από τον κάτω όροφο με κάλεσε και μου είπε να έρθω να δω πώς ζούσαν τα παιδιά.
Όταν πήγα να τα δω, σοκαρίστηκα. Το σπίτι ήταν γεμάτο ανθρώπους και γάτες! Το πρώτο πράγμα που παραλίγο να με ρίξει κάτω ήταν η μυρωδιά. Και μετά είδα ότι όλα τα έπιπλα, η ταπετσαρία στους τοίχους – τα πάντα ήταν γρατζουνισμένα. Αλλά οι εκπλήξεις δεν τελείωσαν εκεί.
Η κουνιάδα και η μικρότερη κόρη της μετακόμισαν στο διαμέρισμα! Αν και πριν από το γάμο, όταν ήρθαμε να δούμε πού θα έμεναν οι νεόνυμφοι, έκαναν κομπλιμέντα για τη μυρωδιά, λέγοντας ότι το διαμέρισμά τους ήταν μεγαλύτερο και καλύτερο, ενώ το δικό μας έμοιαζε κάπως πολύ φτωχό. Λοιπόν, ας είναι. Αλλά γιατί μένουν εδώ τώρα;
Μπορούσα να καταλάβω από την έκφραση στο πρόσωπο της κόρης μου ότι τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα. Ο σύζυγός μου κολακεύει συνεχώς τη μητέρα και την αδελφή του, και η κόρη μου έχει μετατραπεί σε υπηρέτρια. Πήγα την κόρη μου σε ένα άλλο δωμάτιο και της ζήτησα να μου εξηγήσει τι συνέβαινε. Μου ζήτησε να τη σώσω από τον Γιούρα και τη θεϊκή του οικογένεια. Ήρθαν να μας επισκεφθούν πριν από ένα μήνα και από τότε έχουν μείνει. Έφεραν και τις γάτες τους μαζί τους.
Πήρα την κατάσταση στα χέρια μου, βγήκα έξω και τους ζήτησα να φύγουν από το διαμέρισμά μας. Ο Γιούρα έφυγε μαζί τους. Η κόρη μου είπε ότι είχε ήδη ετοιμάσει τα χαρτιά του διαζυγίου και απλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Το δεύτερο επεισόδιο ήταν την επόμενη μέρα, όταν η κουνιάδα ήρθε να παραλάβει και να μοιράσει τον “από κοινού αποκτηθέντα Μάιο”. Αλλά τι κρίμα: δεν μπορούσε να πάρει τίποτε άλλο εκτός από ρούχα και γυαλιά γιατί ήταν όλα δικά μας. Η κόρη μου ανέπνευσε με ανακούφιση, αλλά εγώ ένιωθα ενοχές που είχα καταστρέψει τον γάμο της.
