Η κόρη μου πηγαίνει στη δεύτερη τάξη, η οποία αποτελείται από 20 μαθητές. Οι οικογένειες είναι διαφορετικές όσον αφορά την οικονομική τους κατάσταση, αλλά υπάρχει μια οικογένεια που είναι πολύ φτωχή. Το όνομα του αγοριού είναι Stepan, είναι πολύ καλός και η μητέρα του είναι επίσης υπέροχη.
Ζούσαν αρκετά καλά, αλλά μια μέρα ο επικεφαλής της οικογένειας αποφάσισε ότι βαρέθηκε την οικογενειακή ζωή και απλά έφυγε. Η γυναίκα τον κατήγγειλε στην αστυνομία, αλλά ο άντρας ήξερε κάποια κόλπα: κατέληξε να πληρώσει ένα πενιχρό ποσό.
Το αγόρι έρχεται πάντα καθαρό στο σχολείο, αλλά φαίνεται ότι τα ρούχα του είναι πολύ παλιά. Δεν πηγαίνει στη φυσική αγωγή γιατί δεν έχει άλλα παπούτσια εκτός από τις μπότες του. Μια μέρα η κόρη μου γύρισε σπίτι από το σχολείο και είπε ότι πεινάει πολύ.
– Πώς; Γευματίζετε μετά την τέταρτη ώρα. – Δεν έφαγα τίποτα σήμερα. Δεν ήταν καλό; Λοιπόν… – Εξήγησε. -Μαμά. Λοιπόν, ξέρεις ότι δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε τον Stepan για να φάει μεσημεριανό. Πάντα έτρωγε μετά από εμάς, και σήμερα όταν ήρθε αργά στην τραπεζαρία, όλοι είχαν ήδη τελειώσει και είχε μείνει μόνο η δική μου μερίδα. Έτσι του τα έδωσα όλα. Έκλαψα κιόλας.
Ήμουν χαρούμενη που είχα μεγαλώσει σωστά το παιδί μου. Μετά από λίγο, ο δάσκαλος της τάξης κανόνισε μια συνάντηση. Μια από τις μητέρες, η πιο αυθάδης γυναίκα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, είπε ότι ο Stepan καθόταν δίπλα στα παιδιά τους και τους ζητούσε πάντα φαγητό. Παρόλο που μίλησα με την κόρη μου και μου είπε ότι ο Στεπάν δεν ζητάει ποτέ τίποτα.
Μια από τις μητέρες μας, η Oksana, της οποίας το παιδί απολαμβάνει προνόμια στην τραπεζαρία, είδε πόσο υπέφερε η μητέρα του Stepan και είπε: “Μιλάς σοβαρά; Καθόμαστε εδώ και συζητάμε αν είναι σωστό να αφήσουμε τη Στέπα να μπει στην τραπεζαρία ή όχι; Απλά κοιτάξτε τον εαυτό σας!
Ποια θέλετε να είναι τα παιδιά σας όταν μεγαλώσουν; Στη συνέχεια άνοιξε το πορτοφόλι της και έβαλε μερικά χαρτονομίσματα στο τραπέζι, λέγοντας ότι ήταν για τα γεύματα της Στέπαν. Η μητέρα του Stepan διαμαρτυρήθηκε, αλλά η αλυσιδωτή αντίδραση ήταν ασταμάτητη.
