Έβγαινα με έναν τύπο, όλα πήγαιναν καλά, και αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Έμεινα έγκυος, εκείνος χάρηκε όταν άκουσε τα νέα, αλλά μετά τη γέννηση του παιδιού είπε ότι δεν ήταν έτοιμος να γίνει πατέρας και εξαφανίστηκε από τη ζωή μου- έμεινα μόνη μου με το παιδί. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, οι γονείς μου με βοήθησαν. Έξι μήνες αργότερα, γνώρισα τον σύζυγό μου.
Ήταν από την Ιταλία, με αγαπούσε και εγώ ήμουν παράφορα ερωτευμένη μαζί του. Κάναμε μεγάλα σχέδια για το μέλλον. Μου έκανε πρόταση γάμου και με κάλεσε να μετακομίσω στην πατρίδα του. Η χαρά μου ήταν συγκλονιστική, αλλά μου είπε ότι έπρεπε να αφήσω πίσω το παιδί μου- ο γιος μου δεν ήταν μέρος των σχεδίων του.
Είπε ότι δεν επρόκειτο να φροντίσει το παιδί κάποιου άλλου και έθεσε ως όρο ότι θα παντρευόμασταν αν άφηνα τον γιο μου εδώ- είχα ένα μήνα για να το σκεφτώ. Τα εισιτήρια είχαν ήδη αγοραστεί. Έθεσε ως όρο ότι αν δεν συμφωνούσα να αφήσω το παιδί, θα παίρναμε διαζύγιο.
Ήταν δύσκολο για μένα, αλλά τον επέλεξα- αποφάσισα να πάω μαζί του, δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία για τη δική μου ευτυχία. Δεν σκέφτηκα τον γιο μου, τι θα του συνέβαινε, πώς και πού θα μεγάλωνε. Αγκάλιασα σφιχτά το αγόρι, το φίλησα, το έβαλα στην κούνια του και τηλεφώνησα στον αγαπημένο μου- του είπα ότι θα πήγαινα μαζί του. Ήρθε να με πάρει.
Τηλεφώνησα στη μητέρα μου και της είπα ότι παντρεύομαι και έπρεπε να αφήσω πίσω το παιδί μου και της ζήτησα να τη φροντίσει. Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο, άλλαξα γνώμη, συνειδητοποίησα ότι έκανα ένα μοιραίο λάθος. Έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι σε όλη τη διαδρομή προς το αεροδρόμιο σκεφτόμουν μόνο τον γιο μου και συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να τον αφήσω.
Πήρα ένα ταξί και γύρισα κατευθείαν σπίτι- ο γιος μου κοιμόταν ακόμα. Δεν ήξερε ότι η ίδια του η μητέρα θα τον άφηνε να τα βγάλει πέρα μόνος του. Δόξα τω Θεώ που ήρθα στα συγκαλά μου, αλλιώς δεν θα μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου στη συνέχεια – ποτέ. Είμαι πρώτα μητέρα και μετά γυναίκα.
