Ζω σε πολιτικό γάμο με τον Όλεγκ εδώ και 4 χρόνια. Πρόσφατα όμως αποφασίσαμε ότι θέλουμε να παντρευτούμε επίσημα. Κάναμε αίτηση στο ληξιαρχείο και μας έδωσαν περιθώριο ενός μήνα για να το σκεφτούμε. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου με έστειλαν σε ένα επαγγελματικό ταξίδι σε άλλη πόλη, δεν ήθελα να πάω, αλλά ήταν η δουλειά μου και δεν είχα άλλη επιλογή. Μιλούσαμε συνεχώς στο τηλέφωνο με τον Oleg, αλληλογραφούσαμε συνεχώς. Και τώρα είχαν απομείνει λίγες ημέρες ακόμα, και τελικά έπρεπε να επιστρέψω στο σπίτι.
Κάθε βράδυ μιλούσα με τον αγαπημένο μου πριν πάω για ύπνο. Σχεδιάζαμε το γάμο μας, συζητούσαμε όλες τις λεπτομέρειες, τη λίστα των καλεσμένων, το μενού. Πάντα του έλεγα πόσο πολύ τον αγαπούσα και εκείνος ανταποκρινόταν. Έκλεισε το τηλέφωνο και ήμουν έτοιμη να το κλείσω κι εγώ, όταν ξαφνικά άκουσα μια γνώριμη φωνή. Ήταν μια γυναίκα, ο Όλεγκ είχε ξεχάσει να κλείσει το τηλέφωνο, και μπορούσα να ακούσω τη συνομιλία τους. Όταν άκουσα τη φωνή της γυναίκας, συνειδητοποίησα ότι ήταν η καλύτερή μου φίλη.
Και το χειρότερο ήταν ότι οι δυο τους γελούσαν μαζί μου, με τις ιδέες μου για το γάμο και το κοινό μας μέλλον. Εκείνη τη στιγμή, αηδίασα τόσο πολύ που συζητούσε τη σχέση μας μαζί της. Τότε ο φίλος μου άρχισε να μιλάει για το ότι δεν ήμουν καθόλου όμορφη και ότι του άξιζε μια καλύτερη σύζυγος. Με την πάροδο του χρόνου, όλα ηρέμησαν και ήμουν έτοιμη να κλείσω το τηλέφωνο, όταν άκουσα βογγητά και κραυγές. Τότε κατάλαβα τα πάντα, αλλά δεν μπορούσα να το πιστέψω πλήρως. Έκλαιγα όλη τη νύχτα,
γιατί δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι αυτό μου είχε συμβεί. Την επόμενη μέρα, τηλεφώνησα στη φίλη μου και προσποιήθηκα ότι δεν ήξερα τίποτα. Άρχισα να της λέω ότι δεν αγαπούσα πια τον Όλεγκ και ότι δεν ήθελα να παντρευτώ. Αφού του τα είπα όλα αυτά με μια ανάσα, έκλεισα το τηλέφωνο. Φυσικά, μου τηλεφώνησε και μου έγραψε, αλλά δεν απάντησα. Πέρασα τις τελευταίες μέρες σε ένα επαγγελματικό ταξίδι και απλά έκλαιγα. Όταν επέστρεψα στο σπίτι, ο Oleg ήταν στη δουλειά. Μάζεψα τα πράγματά μου και μετακόμισα σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα.
Άρχισε να με ψάχνει και με βρήκε όταν επέστρεφα από τη δουλειά. Τότε φώναζε σε όλο το δρόμο πόσο ξεδιάντροπη ήμουν και πώς μπορούσα να του το κάνω αυτό. Ότι είχε περάσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια μαζί μου και τώρα τον πετούσα έξω από τη ζωή μου. Στη συνέχεια ήρθαν οι προσβολές, και απλά αηδίασα να τον κοιτάζω. Στη συνέχεια, μου προσφέρθηκε μια δουλειά σε μια άλλη πόλη και την αποδέχτηκα, γιατί δεν υπήρχε τίποτα που να με κρατάει εδώ. Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε, και δεν έχω μιλήσει ούτε σ’ αυτόν ούτε στον φίλο μου. Μόνο τώρα νιώθω καλύτερα, έχω μαζέψει τις δυνάμεις μου και άρχισα να ζω ευτυχισμένη…
