Έτυχε να πάω στο μαγαζί με τη φίλη μου, που ήθελε να αγοράσει κάτι. Και εκεί συνάντησα την προξενήτρα μου κατά μέτωπο. – “Τι κάνεις εδώ, συνήθως έρχεσαι εδώ τα Σαββατοκύριακα για να αγοράσεις ψώνια;” ρώτησα. “Αυτό το Σαββατοκύριακο έχουμε μια μεγάλη γιορτή, γιορτάζουμε τον γάμο του εγγονού μας το Σάββατο. Οπότε αγοράσαμε τα πάντα, κρέας, γλυκά, λαχανικά. -Γιατί το Σάββατο και γιατί ψωνίζετε για ψώνια και όχι για τα παιδιά;” -Η Λένκα νιώθει ακόμα αδύναμη μετά την κεσάρεια, και αποφασίσαμε να της κάνουμε ένα δώρο – να στρώσουμε το τραπέζι. -Περιμένετε πολλούς καλεσμένους; Ναι, θα έρθουν οι αδελφές και οι φίλοι της Ωλένα. Είναι πολύ παράξενο, αλλά ο γιος μου δεν μου είπε τίποτα για τις διακοπές.
Τρία χρόνια αργότερα, η Ωλένα ανακοίνωσε ότι ήταν έγκυος. Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι, η εγκυμοσύνη πήγε καλά. Μόνο ο τοκετός ήταν δύσκολος, χρειάστηκε να κάνουμε καισαρική τομή. Μετά το μαιευτήριο, εκείνη και το μωρό της μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, όπου έμειναν για μισό μήνα. Και όταν πήραν εξιτήριο, δεν ήταν εγκαίρως για τις διακοπές. Η Ωλένα ήταν πολύ μεγάλη, το παιδί ήταν αδύναμο. Ο γιος μου αφιέρωσε όλο τον χρόνο του στην οικογένειά του, οπότε αρχίσαμε να επικοινωνούμε λιγότερο συχνά. Αγόρασα ένα σωρό δώρα για τη γέννηση του εγγονού μου, αλλά δεν κατάφερα ποτέ να τον δω. Οι νεαροί γονείς δεν άφηναν κανέναν να μπει στο σπίτι. Έτσι αποφάσισαν να το γιορτάσουν, αλλά δεν με κάλεσαν. – “Είναι μόνο Τετάρτη, υπάρχει ακόμα πολύς χρόνος μέχρι το Σάββατο. Ο γιος μου θα προλάβει να τηλεφωνήσει”, με καθησύχασε η φίλη μου.
Αλλά δεν έλαβα ποτέ κλήση. Έτσι πέρασε η μέρα του γάμου του εγγονού μου και δεν με θυμήθηκαν καν. Την επόμενη εβδομάδα, μου τηλεφώνησε ο γιος μου και με ρώτησε κάτι για την γκαρνταρόμπα. – “Δεν χρειάζεται να φτιάξετε τίποτα, έχω ήδη προσλάβει έναν τεχνίτη, οπότε η ντουλάπα είναι ήδη συναρμολογημένη. Και με έχεις ξεχάσει, απ’ ό,τι καταλαβαίνω. -Μαμά, τι συμβαίνει; Ποτέ δεν σε ξέχασα. -Δεν με κάλεσες καν στη γέννηση του εγγονού σου. -Μαμά, η πεθερά σου σε είδε στο μαγαζί και σου είπε τα πάντα. -Αλλά δεν με κάλεσε! -Οι γονείς είναι γονείς επειδή είναι στενοί άνθρωποι. Είναι προφανές ότι είσαι προσκεκλημένος. Τι ήθελες, μια επιστολή πρόσκλησης; Η γυναίκα μου είναι άρρωστη, το παιδί μου είναι άυπνο, δεν μπορώ να είμαι διχασμένος ανάμεσα σε όλους. Τώρα αναρωτιέμαι ποιος έχει δίκιο: εγώ ή ο γιος μου;
