Το βράδυ, η Οξάνα πήγε στο μαγαζί για να αγοράσει ψωμί. Ο καταστηματάρχης, που γνώριζε όλα τα κουτσομπολιά του χωριού, τη ρώτησε αν είχε ακούσει τι είχε συμβεί στη γριά Ωλένα. Στο άκουσμα της Ολένκα (όπως αποκαλούσαν τη γριά με αγάπη οι συγχωριανοί της), η Οξάνα ανατρίχιασε: “Έχω χρόνια να ακούσω νέα της”, είπε. Η πωλήτρια εξήγησε ότι η Ολένκα δεν είχε έρθει στο κατάστημα για πάνω από μια εβδομάδα και ότι οι άνθρωποι που ζούσαν κοντά της έλεγαν ότι το βράδυ δεν υπήρχε φως στο σπίτι της για μέρες. Η Οξάνα θορυβήθηκε από την είδηση αυτή. Αποφάσισε να πάει να δει τι είχε συμβεί στην ηλικιωμένη κυρία. Καθ’ οδόν, η Oksana θυμήθηκε τα γεγονότα που συνέβησαν πριν από είκοσι χρόνια.
– Τότε η μητέρα του Andriy του είπε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να με παντρευτεί, ότι δεν θα ευλογούσε το γάμο μας… – σκέφτηκε δυνατά – έτσι έγινε… ο Andriy μου έφυγε. Όταν έφτασε στο σπίτι της Ολένκα, βρήκε την πόρτα ανοιχτή. Η Οξάνα χτύπησε δειλά το παράθυρο, αλλά κανείς δεν απάντησε. Μπήκε μέσα και ανακάλυψε ότι η Ολένκα ήταν σοβαρά άρρωστη και δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι. “Σας παρακαλώ, βοηθήστε με”, είπε η Ολένκα αδύναμη, “δεν μπορώ να σηκωθώ. Για περισσότερο από μια εβδομάδα, η Οξάνα φρόντιζε την Ολένα. Και παρά τα όσα είχαν συμβεί στο παρελθόν, συγχώρεσε την πρώην μελλοντική πεθερά της.
Αφού η Ολένκα συνήλθε, κάλεσε την Οξάνα και την εγγονή της στο σπίτι της. “Θέλω να δώσω όλη μου την περιουσία στην εγγονή μου”, είπε, δίνοντας στην Οξάνα έναν φάκελο με χαρτιά, “Ξέρω ότι της στέρησα τα πάντα πριν από πολλά χρόνια, αλλά θέλω να το διορθώσω… τουλάχιστον να προσπαθήσω. Η Οξάνα εξεπλάγη και ήταν ευγνώμων. “Σας ευχαριστώ”, είπε γελώντας, “δεν περίμενα ποτέ ότι θα συνέβαινε αυτό. “Λυπάμαι για όλα”, είπε, “αν και αυτό δεν θα φέρει τίποτα πίσω. Η ζωή με δίδαξε να είμαι δυνατή, αλλά με δίδαξε επίσης ότι η συγχώρεση είναι σημαντική και έχει βάρος.
