Είχα μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Ήμουν το μόνο παιδί στην οικογένειά μου-με τους πλούσιους γονείς μου. Είχαμε πάντα πολλούς επισκέπτες στο σπίτι, καθώς ο πατέρας μου ήταν ένας σεβαστός άνθρωπος. Ωστόσο, μου φαινόταν πάντα ότι οι συγγενείς μου απλώς εκμεταλλεύτηκαν την καλοσύνη των γονιών μου, οι οποίοι δεν τους αρνήθηκαν. Όλα τελείωσαν σε μια μέρα. Όταν ήμουν 14 ετών, οι γονείς μου πέθαναν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Και κανένας από αυτούς τους συγγενείς που πέρασαν όλο το Σαββατοκύριακο μαζί μας δεν ήθελε να με φιλοξενήσει. Τηλεφώνησα, παρακάλεσα να πάρω την κηδεμονία μου, αλλά όλοι με αρνήθηκαν. Ως αποτέλεσμα, κατέληξα στο σπίτι του παιδιού για κάποιο λόγο. Ωστόσο, δεν έπρεπε να είμαι λυπημένος για πολύ καιρό, γιατί ο κόσμος, όπως αποδείχθηκε, δεν είναι χωρίς ευγενικούς ανθρώπους…
Υπήρχε ένα παντοπωλείο απέναντι από το σπίτι μας, όπου δούλευε η θεία Έλενα, πωλήτρια. Αυτή και ο σύζυγός της είχαν μια μικρή κόρη, αλλά όταν έμαθαν για την κατάστασή μου, αποφάσισαν να με πάνε στη θέση τους. Φυσικά συμφώνησα και η κόρη της Θείας Έλενας έγινε η αγαπημένη μου αδερφή. Μόλις η θεία Έλενα παραδέχτηκε ότι ήταν η μητέρα μου που την βοήθησε να βρει δουλειά. Αυτή και ο σύζυγός της μόλις επέζησαν από τους άξονες εκείνη την εποχή και η βοήθεια της μαμάς έσωσε πραγματικά τη ζωή τους. Σύμφωνα με τη θεία Έλενα, ήρθε η ώρα να ανταποδώσει αυτή την καλοσύνη. Πήγα στο Πανεπιστήμιο.
Οι ανάδοχοι γονείς πλήρωσαν για όλα όσα απαιτούνταν. Είμαι 30 χρονών τώρα. Έχω πετύχει όλα όσα ήθελα στη ζωή μου. Έχω μια τεράστια εταιρεία που δημιούργησαν οι γονείς μου εκείνη την εποχή, ένα ακριβό αυτοκίνητο, πολλά διαμερίσματα. Πρόσφατα, με θυμήθηκαν πολλοί συγγενείς που έμειναν αργά στο σπίτι μας, γιατί οι γονείς μου πάντα τους έστηναν το τραπέζι. Άρχισαν να με καλούν, να ρωτούν για τη ζωή μου, να με προσκαλούν να τους επισκεφτώ. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν για μένα. Μου γύρισαν την πλάτη εκείνη τη στιγμή, και τώρα είναι η σειρά μου. Φυσικά, έχω συγγενείς: τη θεία Έλενα, τον σύζυγό της και την κόρη τους. Θα κάνω ό, τι μπορώ για αυτούς.
