Γύρισα 50 φέτος. Τα τελευταία 15 χρόνια εργάζομαι και ζω στην Ιταλία, σπάνια έχω πάει στην πατρίδα μου, στις διακοπές. Όταν ο γιος μου πήγε στο πανεπιστήμιο και μετακόμισε σε κοιτώνα, δούλευα ακόμα ως παραϊατρικός. Έλαβα πολύ λίγα για μια άνετη ζωή, οπότε όταν ένας ασθενής μου πρόσφερε να πάω στην Ιταλία για μερική απασχόληση, συμφώνησα. Οι γονείς μου με υποστήριξαν, αλλά ο γιος μου δεν με νοιάζει – ζούσε ήδη σε άλλη πόλη. Δούλεψα, έστειλα χρήματα στους γονείς μου και έχτισαν ένα σπίτι για τα χρήματα.
Όλα ήταν καλά μαζί μου. Πριν από 2 χρόνια, η μητέρα μου πέθανε και ο γιος μου αποφάσισε να παντρευτεί. Στη συνέχεια επέστρεψα στην πατρίδα μου, βοήθησα τον γιο μου να οργανώσει το γάμο, αγόρασα ακόμη και το φόρεμα της νύφης, επειδή οι προξενητές δεν είχαν τα χρήματα για αυτό. Αποφάσισα να γιορτάσω την 50ή επέτειό μου φέτος στην πατρίδα μου. Και η κυρία που φρόντιζα είχε φύγει, οπότε θεώρησα ότι η αποστολή μου στην Ιταλία εκπληρώθηκε. Αξίζει να σημειωθεί ότι έδωσα το σπίτι μου για χρήση μετά το γάμο του γιου μου. Έτσι, όταν επέστρεψα στην πατρίδα μου, άρχισα να ζω μαζί τους. Κάθε μέρα παρατήρησα πόσο ψυχρά και χωρίς πολλή αγάπη με αντιμετώπιζε η νύφη μου. Δεν με χαιρέτησε καν το πρωί,αλλά ήλπιζα ότι θα με συνηθίσει.
Στα γενέθλιά μου, συνειδητοποίησα ότι δεν άξιζε να κρύβω μάταιες ελπίδες. Ήμουν δυσάρεστη για την κουνιάδα μου. Κάλεσα τους προξενητές, μερικούς φίλους και αυτό είναι για τις διακοπές μου. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, η κουνιάδα μου ήρθε και με ρώτησε πότε θα επέστρεφα στην Ιταλία μου. Το είπε με έντονο τόνο, πιθανώς για να μην προσβληθώ. Είπα ότι δεν μου έμεινε τίποτα να κάνω εκεί και πήγα στην κουζίνα για να ενημερώσω τις πλάκες σαλάτας. Ξαφνικά, άκουσα κατά λάθος μια συνομιλία μεταξύ της νύφης μου και της μητέρας μου. – Ήμασταν χαρούμενοι νωρίς,-είπε η νύφη στη μητέρα της,-φαίνεται ότι θα μείνει για πολύ καιρό, είναι πολύ νωρίς για να κατεδαφίσουμε την παλιά μας καλύβα. Ουάου… Έχω περάσει 20 χρόνια της ζωής μου προσπαθώντας να φτιάξω τη φωλιά μου και η οικογένειά μου τα μηδενίζει όλα.
