Ήμουν στο κατάστημα δίπλα στο σπίτι μου όταν μπήκαν δύο παιδιά: ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Με κοίταξαν, μετά ρώτησαν το όνομά μου, μετά φώναξαν το όνομα του γιου μου. Όταν ρώτησα γιατί χρειάζονταν εμένα και τον γιο μου, το αγόρι είπε ότι ήταν εγγόνια μου. Ο Αρσένι, αυτό είναι το όνομα του αγοριού, πήρε την αδερφή του, καθώς άρχισε να κλαίει. Όταν κοίταξα το κορίτσι, συνειδητοποίησα αμέσως ότι ήταν κόρη του γιου μου. Του έμοιαζε τόσο πολύ. Και το αγόρι ήταν αντίγραφο της πρώην νύφης. Πήρα μερικά καλούδια για τα παιδιά, και πήγαμε σπίτι μαζί.
Στο σπίτι, μου είπαν τι συνέβη και πώς βρήκαν το διαμέρισμά μου. Αποδεικνύεται ότι ο σημερινός σύζυγος της νύφης μου έδιωξε τα παιδιά από το σπίτι όταν ήταν στο νοσοκομείο. Αυτός ο άντρας τους είπε ότι τα παιδιά τους ενοχλούσαν. Και με βρήκαν επειδή το αγόρι θυμήθηκε το δρόμο και το διαμέρισμά μου. Ήμουν στην πόλη, επειδή ήταν μόλις 6 ετών. Ενώ έβαλα το κορίτσι κάτω, ο Αρσένι μου είπε τα πάντα. Το επόμενο πρωί, πήρα τα παιδιά και πήγαμε μαζί στο νοσοκομείο. Έπρεπε να δεις το πρόσωπο της πρώην κουνιάδας μου όταν με είδε, ακόμα και με τα παιδιά. Άρχισε αμέσως να ουρλιάζει, ρώτησε τι κάναμε εδώ και όταν ρώτησα αν ήταν ευχαριστημένη με τα παιδιά της, απάντησε ότι θα μπορούσα να τα πάρω στη θέση μου.
Δεν τα χρειάζεται. Πήρα αμέσως τα παιδιά και έγραψα στον γιο μου για τα πάντα: έζησε στη Γερμανία. Μου απάντησε εκείνο το βράδυ και δύο μέρες αργότερα ήταν εδώ. Ολοκλήρωσα όλα τα έγγραφα, πήρα τα παιδιά στη θέση μου. Η πρώην νύφη υπέγραψε ευτυχώς τα πάντα και έδωσε τα πράγματα των εγγονιών της. Πήρα τον εγγονό μου να πάει στο σχολείο και την εγγονή μου σε ένα νηπιαγωγείο κοντά στο σπίτι μου. Ο γιος μου με ευχαρίστησε που δεν άφησα τα παιδιά. αλλά πώς θα μπορούσα; Τώρα οι τέσσερις από εμάς ζούμε μαζί, τα παιδιά είναι χαρούμενα, καλά τροφοδοτημένα, υγιή. Και χαίρομαι, γιατί ήθελα πραγματικά να δω τα εγγόνια μου, αλλά λόγω των περιστάσεων δεν μπορούσα.
