Είμαι 55 ετών, είμαι ήδη μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει χωριστά από την αδερφή της Γιαροσλάβα, η οποία είναι 49 ετών, εδώ και πολύ καιρό. Βλέπουμε ο ένας τον άλλον μόνο στις διακοπές όταν επισκεπτόμαστε τη μητέρα μας. Η μητέρα μου είναι 78 ετών, ζει μόνη της, επειδή ο πατέρας μου πέθανε εδώ και πολύ καιρό. Δεδομένου ότι ο σύζυγός μου και εγώ ζούμε δίπλα, βοηθάμε τη μητέρα μου, αν και έχει ήδη μεταφέρει το σπίτι στην αδερφή μου και σε μένα. Πριν από περίπου 8 χρόνια, η Γιαροσλάβα επέμεινε ότι η μητέρα μου κανονίζει την κληρονομιά για εμάς εκ των προτέρων, λέγοντας ότι θα ήταν πιο ήρεμη για όλους.
Όταν επέστρεψα στο χωριό και παντρεύτηκα, η αδερφή μου δεν ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα της και προσπάθησε να εγκατασταθεί στην πόλη. Η μαμά αγαπά πολύ τον Γιαροσλάβ, συχνά πηγαίνει σε αυτήν, μεταφέρει παντοπωλεία σε τσάντες, της δίνει χρήματα. Αλλά ο σύζυγός μου ήταν πάντα εναντίον του: τελικά, έχουμε έναν μεγάλο λαχανόκηπο, συγκομίζουμε και η μητέρα μου, χωρίς δισταγμό, στέλνει τα πάντα στην αδερφή μου. Αλλά το ανεχόμαστε για χάρη της οικογενειακής ειρήνης.
Ωστόσο, φέτος η Γιαροσλάβα ήρθε για το Πάσχα και είπε ότι πρέπει να μιλήσουμε. Προσφέρθηκε να πουλήσει το σπίτι της μητέρας μου επειδή χρειαζόταν επειγόντως χρήματα. Ο σύζυγός μου παρενέβη και είπε ότι δεν θα επέτρεπε την πώληση του σπιτιού, γιατί είναι σημαντικό για τη μαμά να ζει στο σπίτι της και σύντομα μπορεί να μετακομίσουμε μαζί της για να τη φροντίσουμε αν χρειαστεί. Ο Γιαροσλάβ δεν του άρεσε και έφυγε χωρίς να εξηγήσει τίποτα στη μητέρα μας, αλλά την αναστάτωσε πολύ. Δεν καταλαβαίνω πώς η αδερφή μου θα μπορούσε να είναι τόσο σκληρή.
