Η άφιξη της πεθεράς μου στο χωριό δεν με προσέλκυσε ποτέ, κυρίως επειδή ο σύζυγός μου και εγώ στηρίξαμε τις προσπάθειές μας και την υποστήριξη της οικογένειάς μου για όλα όσα έχουμε. Πήραμε το διαμέρισμά μας από τη θεία μου όταν τα πεθερικά μου επένδυσαν πολύ στην κόρη τους, αφήνοντάς μας με ελάχιστη οικονομική βοήθεια. Αυτή η ανισότητα έγινε εμφανής όταν έχτισαν ένα ξεχωριστό σπίτι για την κόρη τους και η υποστήριξη για εμάς περιορίστηκε σε μέτρια δώρα γενεθλίων.
Παρ ‘ όλα αυτά, η κατάσταση απαιτούσε την επίσκεψή μας στο χωριό. Η Σταχτοπούτα μου μετακόμισε στον Καναδά, αφήνοντας τους γονείς της χωρίς εξωτερική βοήθεια. Τώρα που ο πεθερός μου είναι άρρωστος και η πεθερά μου αναρρώνει, η ευθύνη για βοήθεια πέφτει πάνω μας. Αντιστάθηκα σε αυτήν την ιδέα, υποστηρίζοντας ότι τα σαββατοκύριακά μας προορίζονται για αναψυχή, όχι για εργασία για όσους είναι απίθανο να έχουν συμβάλει στην ευημερία μας.
Πρότεινα ότι η παράδοση του σπιτιού τους σε εμάς θα μπορούσε να δικαιολογήσει τις προσπάθειές μας ενόψει του προηγούμενου που δημιουργήθηκε με την κόρη τους. Ωστόσο, αυτή η πρόταση προκάλεσε μόνο την οργή των πεθερών μου, οι οποίοι αρνήθηκαν να το εξετάσουν, υπογραμμίζοντας την έντονη αντίθεση στη στάση τους απέναντι στα παιδιά τους. Αντιμέτωποι με την απόρριψη και την ανισορροπία τους, έμεινα να σκεφτώ τη δικαιοσύνη της κατάστασής μας και ποια βήματα πρέπει να ακολουθήσουμε σε αυτή τη δυναμική, όταν οι προσπάθειές μας φαίνονται αναμενόμενες αλλά δεν ανταμείβονται.
