Η Λένα πήγε σπίτι κουρασμένη. Ο άντρας την ακολούθησε. Δεν ήθελα να μιλήσω. Η Λένα ήταν πολύ κουρασμένη, γιατί ήταν μια δύσκολη μέρα. “Έλενα, πρέπει να μιλήσουμε”, είπε ο Βίκτορ. – Τώρα; – Ναι, πολλά θα αλλάξουν στη ζωή μας από αύριο. Δεν θέλω να σε βάλω μπροστά στο γεγονός. Θέλω να σας πω τα πάντα εκ των προτέρων. – Εντάξει, ελπίζω να θέλεις να εξηγήσεις γιατί είδες τη σημερινή χάρη; – Δεν θέλω. Δεν μου άρεσε ο πελάτης. Δεν θέλω να δουλέψω μαζί του. Και αποφάσισα ότι δεν χρειαζόμαστε αυτή τη συμφωνία. Αλλά δεν ήθελα να μιλήσω γι ‘ αυτό. “Τότε περί τίνος πρόκειται;” – Έχω μια άλλη γυναίκα για πολύ καιρό. Ήμουν χαρούμενος που ζούσα μαζί σου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν σχεδίαζα να πάω σε αυτήν, αλλά πριν από λίγους μήνες έκανε σανό για μένα. Και δεν μπορούσες να το κάνεις αυτό. Τι συμβαίνει; Η Λένα άρχισε να θυμάται τη ζωή τους μαζί. Συναντηθήκαμε στο Ινστιτούτο και παντρευτήκαμε. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε μια κοινή επιχείρηση. Η επιτυχία ήρθε σύντομα, υπήρχαν χρήματα, αγόρασαν ένα διαμέρισμα, έπειτα ένα δεύτερο. Αλλά δεν είχαν παιδιά — – θέλετε να πάτε σε αυτήν; — Ό. Θέλω να φύγεις. Σου είπα ήδη, έχω ένα γιο. Κληρονόμος. Χρειαζόμαστε ένα διαμέρισμα. Η Οξάνα και ο γιος μου μετακομίζουν εδώ αύριο. – Περίμενε, τι σημαίνει Αύριο;
Αυτό είναι και το διαμέρισμά μου. Αν θέλετε να ζήσετε με την ερωμένη σας, παρακαλώ. Αν θέλεις χωρισμό, έλα. Αλλά έχουμε πολλή περιουσία. Θα χωρίσουμε το διαμέρισμα. Αν θέλεις να την κρατήσεις, εντάξει, τότε πλήρωσε το μερίδιό μου. Και εκτός αυτού, δώσε μου χρόνο να πακετάρω, να βρω ένα νέο μέρος για να ζήσω… Και τι γίνεται με την εταιρεία; – Δεν με καταλαβαίνεις; Δεν πρόκειται να το μοιραστώ μαζί σας. Η εταιρεία είναι εγγεγραμμένη σε μένα. Το διαμέρισμα είναι πραγματικά σχεδιασμένο και για τους δυο μας, αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορώ να πάρω τα πάντα από εσάς. Δεν πρόκειται να το μοιραστώ μαζί σας. Σας προειδοποιώ ότι δεν θέλω να σας βλέπω σε αυτό το σπίτι ή στη ζωή μου πια. Απολύεσαι. Και η Οξάνα έρχεται εδώ αύριο. Αν δεν πάρεις τις ομιλίες σου, τότε θα τις πετάξω και θα αλλάξω τις κλειδαριές στο διαμέρισμα. Αυτό είναι όλο. Η Λένα έβγαλε πρώτα μια βαλίτσα. Στη συνέχεια, το δεύτερο. Βρήκα τσάντες και Κουτιά. Αν έπρεπε να συσκευάσει τα πράγματα της, θα τα συσκευάσει στο μέγιστο. Ο Βίκτορ φαίνεται να αποκοιμήθηκε. Συσκευάστηκε τα πιο πολύτιμα πιάτα, αρκετές αντίκες. Στις 3 π.μ., άνοιξε την πόρτα του υπνοδωματίου και άναψε το φως. – Τι κάνεις; Ο Βίκτωρ πήδηξε.
– Πακετάρω, φυσικά. Το πρωί, το κορίτσι πήρε το τηλέφωνο και άρχισε να ψάχνει για δικηγόρο. Ο σύζυγός της δεν είχε πρόσβαση στους λογαριασμούς της. Οι δικηγόροι ήταν έτοιμοι να το δεχτούν τώρα. Η Λένα περιέγραψε εν συντομία στον δικηγόρο όλα τα γεγονότα που είχαν συμβεί στη ζωή της τις τελευταίες 24 ώρες. Ο Αλέξανδρος Στεπάνοβιτς ήταν σιωπηλός για μεγάλο χρονικό διάστημα, κοιτάζοντας τη γυναίκα με ενδιαφέρον. Η Λένα δεν άντεχε. – Συμβαίνει κάτι; – Λυπάμαι, για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να δω μια άλλη γυναίκα τρόπαιο μπροστά μου. Νέος. Και εδώ … Είμαι λίγο έκπληκτος. – Ζήσε λοιπόν. Ο Αλέξανδρος κούνησε το κεφάλι του. – Δεν έχω καμία ερώτηση για σένα. Και στον άντρα σου. Εξάλλου, είναι απλά ένας απατεώνας που αφήνει μια τέτοια γυναίκα… Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω σε τι βασίζεται. Το διαμέρισμα αγοράστηκε σε γάμο, είναι κοινή ιδιοκτησία. Όλα είναι ξεκάθαρα και με την εταιρεία: πρέπει να χωριστεί. Με συγχωρείς, Ελένα, αλλά μπορώ να σου κάνω μια προσωπική ερώτηση; “Ναι”, απάντησε. – Και τα λεφτά; Πώς σκοπεύετε να διαιρέσετε το κεφάλαιό σας; – Δεν είχαμε ποτέ κοινό προϋπολογισμό, έχω τα χρήματά μου μαζί μου. Το αυτοκίνητο είναι επίσης καταχωρημένο σε μένα, δεν διεκδικώ το αυτοκίνητό του.
Ενδιαφέρομαι για το διαμέρισμα, την εταιρεία και το εξοχικό σπίτι. – Η περίπτωσή σας είναι εύκολο να κερδίσετε. Θα ήμουν ευτυχής αν αποφασίσετε να συνεργαστείτε μαζί μου, αλλά οποιοσδήποτε δικηγόρος μπορεί να χειριστεί μια τέτοια υπόθεση. Πες μου, πού σκοπεύετε να ζήσετε; – Θα προσπαθήσω να πάω σπίτι. Αλλά αν κρατήσει την υπόσχεσή του και αλλάξει τις κλειδαριές, τότε θα πρέπει να ψάξω για άλλο μέρος. – Τώρα θα συντάξουμε μια αίτηση διαχωρισμού. Και η απαίτηση για την κατανομή της ιδιοκτησίας και του άξονα… Ο Αλέξανδρος της έδωσε τα κλειδιά. – τι είναι; Η Λένα ρώτησε ύποπτα. – Τα κλειδιά του δεύτερου διαμερίσματός μου. Φίλοι, συνάδελφοι ή οι πιο ευχάριστοι πελάτες μου συνήθως μένουν εκεί. Το διαμέρισμα είναι άδειο τώρα. Θα σου γράψω τη διεύθυνση. – Δεν είμαι… – μην τα παρατάς, Έλενα, σε περιμένουν δύσκολες στιγμές, άσε τουλάχιστον ένα από τα προβλήματά σου να λυθεί εύκολα. Η Λένα πήγε στο διαμέρισμα, κοιμήθηκε λίγο και μετά πήγε στον άντρα της. Ο Βίκτωρ άλλαξε τις κλειδαριές. Κανείς δεν απάντησε στις κλήσεις της για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τελικά, η πόρτα άνοιξε και η Λένα είδε μια νεαρή και πολύ φωτεινή νεαρή κοπέλα. – Ξύπνησες το μωρό μου. Μην κάνεις θόρυβο. Ο Βίκτορ δεν είναι εδώ. Αυτό είναι το σπίτι μου τώρα.
– Έχω μερικές ερωτήσεις. – Έλα. – Θέλω να μάθω πόσο χρονών είναι ο γιος σου; – 8 μήνες. – Και γιατί είναι όλα αυτά τώρα; Γιατί όχι πριν από οκτώ μήνες; – Αγαπώ τον Βίκτορ, δεν ήθελα να τον πιέσω, αλλά δεν θα συμφωνούσε να χωρίσει μαζί σου με κανέναν τρόπο. Και μετά είπα ότι είτε μετακόμιζα εδώ μέχρι το τέλος της εβδομάδας, είτε πήγαινα στη μητέρα μου στο Ζιτομίρ, και δεν έβλεπε πια σανό. – Τώρα όλα είναι ξεκάθαρα για μένα. Η δίκη ήταν πολύ δύσκολη και μακρά. Η Έλενα ζούσε στο διαμέρισμα του Αλεξάνδρου για αρκετούς μήνες. Η Έλενα ήταν από καιρό γι ‘ αυτόν όχι μόνο πελάτης, αλλά και φίλος. Ο Βίκτωρ ήταν ευγενικός. Δεν ήρθε στη συνάντηση, έριξε ένα ξέσπασμα. Κατάφερε να πλαστογραφήσει έγγραφα για την ιδιοκτησία της εταιρείας. Ή ίσως ήταν πραγματικά έγγραφα που η Έλενα υπέγραψε λανθασμένα σε ένα σωρό χαρτιά.
Το κύριο πράγμα είναι ότι αντί της Olya, ο φίλος του Stas ήταν τώρα ο συνιδιοκτήτης της επιχείρησης. “Σάσα”, είπε η Λένα ένα βράδυ. – Ίσως, καλά, η εταιρεία της. Θα μου πληρώσει τα χρήματα για το διαμέρισμα. Και για το εξοχικό. Θα ξεκινήσω μια νέα επιχείρηση και αυτό είναι. – Δεν είναι μόνο η δουλειά σου εδώ. Ο σύζυγός σας έχει περάσει όλα τα όρια. Δεν σου λέω τα πάντα, αλλά αφήνει χαλαρές ευαίσθητες σκέψεις για σένα… Δεν έπρεπε να στο πω αυτό… – Σάσα, ξέρεις ότι θα το μάθω έτσι κι αλλιώς. – Ο Βίκτωρ μιλάει για εκείνους που τον εξαπατήσατε στην αρχή της ζωής σας μαζί, έμεινε έγκυος από άλλο, αλλά δεν άφησε παιδί, οπότε δεν είχατε παιδιά. Η Λένα έπαθε σοκ. Δάκρυα έτρεχαν στα μάτια μου. Και ξαφνικά γύρισε στον άντρα της και τον φίλησε στα χείλη. – Είμαι υπέρ, αλλά… Θέλεις να μου εξηγήσεις; – Μόλις άνοιξες τα μάτια μου και με βοήθησες να πάρω τη σωστή απόφαση. Θα συναντηθώ με τον Βίκτορ αύριο και θα τελειώσουμε όλη αυτή την ιστορία.
Και τότε θα ξεκινήσουμε ένα νέο. Το δικό μας μαζί σου. Την επόμενη μέρα, η Έλενα περίμενε τον Βίκτορ σε ένα μικρό πάρκο. Αυτό ήταν κάποτε η θέση τους. Ο άντρας δέχτηκε πολύ απρόθυμα τη συνάντηση. – τι; Επιλέχθηκε τυχαία ο τόπος συνάντησης; Αποφάσισες να μου φέρεις παλιές αναμνήσεις; — Ό. “Απλώς δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ. Ήρθα να σου δώσω αυτό”, του έδωσε το φάκελο. – τι είναι; – Άρχισε να τραγουδάει. – Θυμάστε, πριν από περίπου πέντε χρόνια ήμασταν στην κλινική στο χωριό; Επειδή δεν υπήρχε τρόπος να μείνω έγκυος. – Θυμάμαι ότι τότε είπαν ότι είχες προβλήματα… Εξακολουθούσαμε να θεραπευόμαστε, αλλά δεν βοήθησε. “Σου είπα ψέματα τότε”, απάντησε η Λένα. – Είναι όλα γραμμένα εκεί. Απλά σε αγαπούσα πάρα πολύ… Γενικά, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα ήταν μέσα σου, δεν μπορείς να κάνεις παιδιά. Με αυτά τα λόγια, σηκώθηκε από τον πάγκο και έφυγε από το πάρκο. Και ξαφνικά είδα τον Αλέξανδρο με ένα τεράστιο μπουκέτο τριαντάφυλλα. – Τι κάνεις εδώ; “Τι είναι αυτό;” ρώτησε. – Για κάποιο λόγο, ήμουν σίγουρος ότι θα στεναχωριόσουν αφού μιλούσες με τον Βίκτορ. Αποφάσισα να έρθω να σε στηρίξω. Η Λένα αγκάλιασε σφιχτά τον άντρα της. Όλα θα πάνε καλά τώρα.
