Η Τάνια αναστάτωσε όλη μέρα στην κουζίνα για να ετοιμάσει πιάτα για την επέτειό της. Όλοι οι συγγενείς τους και μερικοί φίλοι συγκεντρώθηκαν για να τους επισκεφθούν. – Πρέπει να ντυθείς ήδη, οι καλεσμένοι θα έρθουν σύντομα, – υπενθύμισε ο άντρας. Η Τάνια κούνησε, έχοντας τελειώσει τον τεμαχισμό της σαλάτας. Πήρε το φόρεμα που είχε σιδερώσει εκ των προτέρων. Αλλά δεν ταιριάζει σε αυτό, το φερμουάρ δεν θα κλείσει. Ο Ιγκόρ κοίταξε προσεκτικά τη γυναίκα του. – Τα χρόνια δεν σε γλιτώνουν, δεν είσαι πια η όμορφη νεαρή γυναίκα που κάποτε παντρεύτηκα. Η Τάνια ένιωσε προσβεβλημένη από τέτοια λόγια, αλλά παρέμεινε σιωπηλή.
Στη μέση της γιορτής, ο Ιγκόρ σηκώθηκε με ένα ποτήρι και σήκωσε ένα τοστ: – η Τάνια είναι σαράντα πέντε ετών. Αυτή είναι η εποχή που η ζωή τείνει να παρακμάζει. Δεν μπορώ να της ευχηθώ ομορφιά, γιατί τα χρόνια δεν είναι πια τα ίδια, ας είναι υγιής απλά και όσο το δυνατόν περισσότερο δίπλα μας. Η Τάνια ένιωσε τόσο πληγωμένη τώρα που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Μια γυναίκα οποιασδήποτε ηλικίας θέλει ο σύζυγός της να την κοιτάξει με λατρεία. Η Τάνια δεν είναι τόσο μεγάλη, είναι μόνο σαράντα πέντε και ο σύζυγός της την έχει ήδη υπογράψει ως γιαγιά.
Μόλις έφυγε από το τραπέζι και έφυγε. Όλοι την κοίταξαν έκπληκτοι. Ο Ιγκόρ δεν το έκανε αμέσως, αλλά ακολούθησε, αλλά δεν είχε χρόνο. Η Τάνια μπήκε σε ταξί και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση. Δεν απάντησε στο τηλέφωνο. Οι διακοπές καταστράφηκαν απελπιστικά. Η Τατιάνα επέστρεψε μόνο το πρωί με πακέτα μετά από ψώνια. Κάπως μεταμορφώθηκε, πέρασε τη νύχτα με έναν φίλο εκείνη την ημέρα και αποφάσισε ότι από τώρα και στο εξής θα φρόντιζε τον εαυτό της και δεν θα επέτρεπε στον άντρα της να της φέρεται έτσι.
