Η Κάτια ήταν σε καλή διάθεση εκείνη την ημέρα. Η μέρα τους με την επέτειο του Σέργιου. Συναντήθηκαν ενώ ήταν σε διακοπές στην Αίγυπτο. Παντρεύτηκαν έξι μήνες αργότερα. Η Κάτια ήταν πολύ άνετα μαζί του. Ο Σεργκέι, όπως και εκείνη, δεν ήθελε παιδιά. Δεν πίστευε ότι η χαρά των γυναικών στα παιδιά. Είχε ήδη αρκετά “παιδιά” με τα οποία μπέιμπι. Είχε 4 μικρότερα αδέρφια. Η μητέρα τους ήταν συνεχώς στη δουλειά, έτσι έπρεπε να φροντίσει τα αδέλφια. Οι συγγενείς της της είπαν ότι θα παρέμενε μόνη της σε μεγάλη ηλικία. Αλλά η Κάτια ήταν ακόμα σίγουρη για το αντίθετο. Ο Σεργκέι συμφώνησε μαζί της.
Όταν έμαθε ότι δεν ήθελε παιδιά, ήταν ευχαριστημένος. Δεν ήθελε το σπίτι να είναι θορυβώδες. Τώρα η επέτειος τους και η Κάτια, φορώντας το αγαπημένο της φόρεμα, περίμεναν τον σύζυγό της. Ήταν αργά και έπρεπε να πάνε σε ένα εστιατόριο. Η Κάτια αποφάσισε να καλέσει τον Σεργκέι για να μάθει πότε θα έρθει. – Πού είστε; – Έχει έρθει ο ταχυμεταφορέας; – Τι αγγελιαφόρος? Όχι – Καλέστε πίσω όταν έρχεται.5 λεπτά αργότερα το κουδούνι χτύπησε. Ο αγγελιαφόρος της έδωσε ένα φάκελο και τη συνεχάρη για την επέτειο.
Όταν η Κάτια άνοιξε το φάκελο, είδε μια δήλωση διαζυγίου. Η Κάτια δεν κατάλαβε τι συνέβαινε. Ίσως ο ταχυδρόμος να ήταν λάθος? Ίσως ο ταχυμεταφορέας Σεριόζιν θα έρθει τώρα. Το τηλέφωνο χτύπησε. Η Κάτια το πήρε. – Γκοτ; – Φρένιτζυ Σερχίικα. Η Κάτια δεν μπορούσε να πει τίποτα. Όπως κατάλαβα, το πήρα. Γιατί σήμερα? Δεν καταλαβαίνω τίποτα – γνώρισα ένα άλλο. Δεν καταλάβατε. Νομίζω ότι δεν σε νοιάζει. Η Γιάννα κι εγώ θα έχουμε ένα μωρό. – Αλλά δεν θέλατε παιδιά! – Η Γιάνα μπόρεσε να με πείσει για αυτό. Όλα! Αντίο. Ο Σεργκέι έκλεισε. Η Κάτια έσπασε, έριξε το τηλέφωνο στην άκρη και άρχισε να ουρλιάζει. Χρειάστηκαν 2 χρόνια, αλλά η Κάτια ακόμα δεν μπορούσε να ανακάμψει από αυτό.
