Ο Βίκτορ και η Όλγα αγαπιόντουσαν πολύ. Είχαν μια κόρη και η ζωή τους πήγαινε καλά. Μόνο που πρόσφατα, η Όλγα χειροτέρευε όλο και περισσότερο. Την πήγαμε στο νοσοκομείο για εξέταση, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ αργά. Τίποτα δεν μπορούσε να γίνει. Έξι μήνες αργότερα, η Όλγα πέθανε. Ο Βίκτορ έμεινε με την κόρη του στην αγκαλιά του. Χρόνια αργότερα, όταν η κόρη της μεγάλωσε, αποφάσισε να εισαχθεί στην ιατρική σχολή για να σώσει ζωές.
Το ήθελε και το έκανε. Και μετά μετακόμισε σε άλλη πόλη και παντρεύτηκε. Έτσι ο Βίκτορ έμεινε μόνος στο διαμέρισμα. Άλλαξε εντελώς, έγινε κλειστός και αντικοινωνικός. Δεν μιλούσε σχεδόν σε κανέναν. Μια μέρα είχε αργία στη δουλειά, όλοι έπιναν εκτός από τον Βίκτορ. Αυτός οδηγούσε. Και μετά τη διασκέδαση, η συνάδελφός του Σβετλάνα του ζήτησε να τον μεταφέρει στο σπίτι, καθώς ήταν έτοιμοι να φύγουν. Ο Βίκτορ συμφώνησε. Στο δρόμο, η Σβετλάνα του είπε όλα τα κουτσομπολιά της ομάδας. Αποδεικνύεται ότι πολλά κορίτσια θέλουν την προσοχή του Βίκτορ, αλλά εκείνος δεν τις προσέχει καν.
Ήταν ασυνήθιστο να το ακούω αυτό. Όταν ο Βίκτορ επέστρεφε στο σπίτι του, μια γυναίκα τράβηξε την προσοχή του. Βγήκε από το κατάστημα με δύο τσάντες. Η μία σακούλα έσπασε και άρχισε να μαζεύει τα μήλα που είχαν πέσει. Ο Βίκτορ έτρεξε αμέσως προς τη γυναίκα και άρχισε να τη βοηθάει. Μετέφερε τις τσάντες της στο σπίτι και η γυναίκα κάλεσε τον Βίκτωρ για τσάι. Εκείνος συμφώνησε, αν και εξεπλάγη. Πάνω από ένα φλιτζάνι τσάι, ο Βίκτορ και η Σβετλάνα άρχισαν να μιλάνε. Υπήρχε κάτι οικείο, απαλό, ζεστό πάνω της… Τότε ο Βίκτορ συνειδητοποίησε ότι έμοιαζε πολύ με την αείμνηστη σύζυγό του Όλγα, εξίσου ευγενική και στοργική.
– “Αύριο έχω τα γενέθλιά μου, γι’ αυτό έλα στο σπίτι μου. Δεν έχω πολλούς καλεσμένους, μόνο μια φίλη και τον άντρα της. “Οπότε μπορείς να έρθεις αν δεν έχεις δουλειά”, είπε η Σβιτλάνα αμήχανα. Ο Βίκτορ υποσχέθηκε να έρθει. Αγόρασε ένα τεράστιο μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και οι φίλοι της Σβετλάνα τον υποδέχτηκαν θερμά, τα βρήκαν αμέσως. Όλοι αστειεύονταν όλο το βράδυ. Ο Βίκτορ κυριολεκτικά ανοίχτηκε στην παρέα τόσο ευγενικών ανθρώπων, έγινε ο άνθρωπος που ήταν πριν από το θάνατο της Όλγας. Όταν οι καλεσμένοι έφυγαν, η Σβετλάνα φίλησε τον Βίκτορ. Αυτό σήμαινε ότι τα αισθήματά του ήταν αμοιβαία. – “Είναι σαν να σε έστειλε ο Θεός σε μένα, Βίκτωρ. Ο άντρας μου πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αλλά ήταν αντίγραφό σου. Όλα ταιριάζουν μεταξύ τους. – “Κι εσύ, Σβέτα, μοιάζεις πολύ με τη γυναίκα μου. – “Ίσως οι ουρανοί έχουν ήδη αποφασίσει τα πάντα για μας, οπότε πρέπει να είμαστε μαζί.
