Η ζωή της Lidochka άλλαξε πριν από δύο χρόνια, όταν η μητέρα και ο πατέρας της άρχισαν να τσακώνονται. Τότε εμφανίστηκε ο θείος Fedya: ένας μεγαλόσωμος, εκφοβιστικός άντρας που δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη. Η Λιντότσκα τον φοβόταν, αλλά τον υπάκουε. Μερικές φορές της αγόραζε σοκολάτες και τη ρωτούσε αν ήθελε αδελφό ή αδελφή. Όταν η μητέρα της έμεινε έγκυος και η κοιλιά της άρχισε να μεγαλώνει, της είπαν ότι σύντομα θα αποκτήσει αδελφή.
Η Lidochka ερχόταν στη γιαγιά της όλο και πιο συχνά για να της πει τα νέα. Έτσι έγινε και μετά τη γέννηση της αδελφής της. Η Λιντότσκα καθόταν με τη γιαγιά της και παραπονιόταν για τη μητέρα της, πως είχε αλλάξει τόσο πολύ. Παλιά ήταν στοργική, ευγενική, της χάιδευε το κεφάλι και της έλεγε πόσο υπέροχη κόρη ήταν η Lidochka. Τώρα, με τη γέννηση της δεύτερης κόρης της, η συμπεριφορά της έχει αλλάξει. Και ο νέος της σύζυγος, ο θείος Fedir, συνήθιζε να τσακώνεται μαζί της όλη την ώρα.
Η γιαγιά της εξήγησε ότι ήταν δύσκολο για μια μητέρα να έχει ένα δεύτερο παιδί και έναν νέο σύζυγο και ότι χρειαζόταν βοήθεια. – Γιαγιά, αλλά όταν ζούσε με τον μπαμπά, όλα ήταν διαφορετικά. Πηγαίναμε κάθε λεπτό στο τσίρκο, στο πάρκο, στον κινηματογράφο… και η μαμά λάτρευε να με ακούει να τραγουδάω, αλλά τώρα δεν μπορούμε: Θα ξυπνήσω τη Lerka. “Γιαγιά, μπορώ να μείνω μαζί σου, υπόσχομαι ότι δεν θα σε ενοχλήσω.” – Λοιπόν, ξέρεις ότι η μαμά δεν θα με αφήσει.
Έτσι κι αλλιώς δεν της αρέσει να μιλάμε μεταξύ μας. Νομίζει ότι θα σε στρέψω εναντίον της και του νυν συζύγου της, του Φιοντόρ.Γιατί να το κάνω αυτό; Λοιπόν, δεν τα κατάφεραν με τον γιο μου, και τι έγινε; Αλλά είσαι εδώ, η ευτυχία μου, το τραγουδοπούλι μου. Η γιαγιά αγκάλιασε την εγγονή της, τη φίλησε και η καρδιά της Λιντότσκα ένιωσε πιο ανάλαφρη… τουλάχιστον κάποιος άλλος την αγαπούσε. Η γιαγιά της αποκάλεσε την εγγονή της τραγουδοπούλι, και όταν της είπε ότι την είχαν γράψει σε ένα μάθημα τραγουδιού, χάρηκε πολύ. Κάθε χρόνο, ο θείος Φεντίρ ερχόταν και έφερνε δώρα, καθώς έλειπε δουλεύοντας.
Όταν η Lidochka επέστρεφε στο σπίτι, το μόνο που άκουγε ήταν δυσαρέσκεια που έμενε πάλι με τη γιαγιά της, ενώ θα μπορούσε να βοηθήσει τη μητέρα της ή να πάει στο μαγαζί. Μερικούς μήνες αργότερα, η μητέρα της ζήτησε από την πρώην πεθερά της να φιλοξενήσει τη Lidochka, επειδή ο σύζυγός της είχε παραιτηθεί από τη δουλειά του και η μικρότερη κόρη της ήταν συνέχεια άρρωστη, ενώ στο σπίτι επικρατούσε πολύς συνωστισμός. Η γιαγιά, φυσικά, δεν αρνήθηκε, αντίθετα, ήταν χαρούμενη.
Ζούσε μόνη της. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, η Λίντα παρέμενε στο σπίτι της γιαγιάς της. Και ο θείος Fedir άρχισε να πίνει και να σηκώνει συστηματικά το χέρι του εναντίον της μητέρας της. Όσο κι αν προσπαθούσε να κρύψει τα χτυπήματα στο πρόσωπό της, δεν μπορούσε. Αφού αποφοίτησε από το σχολείο, η Lida μπήκε στο ωδείο και σύντομα σημείωσε μεγάλη πρόοδο.
Όταν η Λίντα επρόκειτο να δώσει μια συναυλία, η γιαγιά της τη ρώτησε αν θα καλούσε τη μητέρα της: – Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για μένα, δεν θέλω να τη δω. Η Lida ήταν ήδη στην τηλεόραση, και τότε εμφανίστηκε η μητέρα της. – Γεια σου, κόρη μου, γιατί δεν μου είπες ότι έγινες τραγουδίστρια, θα το έλεγα στους φίλους μου. Θα σε έβλεπαν στην οθόνη. Η μικρότερη αδελφή σου θα αποφοιτήσει από το σχολείο και εσύ θα της βρεις δουλειά. Είσαι επιχειρηματίας τώρα. Η Λίντα πληγώθηκε βαθιά από αυτά τα λόγια.
“Ποτέ δεν με χρειάστηκες. Δεν θα σου επιτρέψω να με χρησιμοποιήσεις. Πού ήσουν όταν είχα μόνο τη γιαγιά μου να με στηρίζει; Η γιαγιά μου δεν ήταν καλά και η Λίντα υποσχέθηκε να την πάει σε ένα καλύτερο σανατόριο όπου θα θεραπευόταν. Η γιαγιά απάντησε ότι τίποτα δεν θα βοηθούσε, θα πέθαινε… Ήταν πολύ δύσκολο για τη Λίντα να βλέπει τη γιαγιά της, τον μοναδικό άνθρωπο που πάντα τη στήριζε και την αγαπούσε, να πεθαίνει μπροστά στα μάτια της…
Η γιαγιά πέθανε και η εγγονή καθόταν δίπλα στο μανδύα της, όταν παρατήρησε ένα μικρό πουλί να κάθεται στην πύλη και να την κοιτάζει επίμονα. Η Λίντα ρώτησε το πουλί: “Γιαγιά, εσύ είσαι;” ελπίζοντας ότι θα της απαντούσε. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ… Θέλω τόσο πολύ να σε αγκαλιάσω, για να με αποκαλείς πουλί σου, όπως κάνεις πάντα… Μου λείπεις…
