– Kuznetsova”, φώναξε ένα αγόρι που καθόταν σε ένα παγκάκι στην αυλή στην Arina, η οποία επέστρεφε στο σπίτι από τα μαθήματα γυμναστικής, “έλα εδώ. Η Arina προσπάθησε να αγνοήσει τον νταή. Την περίμενε στην είσοδο κάθε μέρα. Κάθε φορά την προσέβαλε περισσότερο – τη χτυπούσε με μια χιονόμπαλα, ώστε η μελανιά στο ζυγωματικό της να μείνει για ένα μήνα, της τραβούσε τα μαλλιά ή της έδινε ξύλο.
“Σου λέω”, φώναξε το αγόρι, “δεν με ακούς;” Με αυτό, ο Αρσέν σηκώθηκε από το παγκάκι, πέταξε το αποτσίγαρο από το χέρι του και προχώρησε προς την Αρίνα. Ήξερε ήδη τι επρόκειτο να συμβεί στη συνέχεια. Έτρεξε προς την πόρτα της εισόδου. Με δύο άλματα από το ένα πόδι στο άλλο, η Σένια την πρόλαβε και προσπάθησε να της ρίξει ξύλο, αλλά εκείνη γνώριζε ήδη τη σειρά των ενεργειών του θύτη της.
Έκανε ένα βήμα μπροστά και εκείνος σχεδόν έπεσε στο πάτωμα. Τα παιδιά που κάθονταν δίπλα του γέλασαν χορωδιακά, και η Αρίνα ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες. “Τι γελάτε, ανόητοι”, ρώτησε τους φίλους του, και μετά στράφηκε προς την είσοδο, “τρέξε, δειλέ, πες το στους γονείς σου. Ίσως η οικογένειά του να επηρέασε τη συμπεριφορά του. Το αγόρι δεν είχε ποτέ πατέρα.
Μεγάλωσε με τη μητέρα του και είχε δύο μικρότερα αδέλφια. Το αγόρι έκανε το σχολείο του στην όγδοη τάξη και στη συνέχεια συνέχισε να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Η μητέρα του δούλευε δύο δουλειές ταυτόχρονα – το πρωί ως καθαρίστρια και το βράδυ ως καθαρίστρια στην πολυκλινική. Δούλευε σκληρά για να εξασφαλίσει ότι τα παιδιά είχαν κάτι να φάνε και ότι τα δύο μικρότερα, που πήγαιναν στην τέταρτη και πέμπτη δημοτικού, είχαν ρούχα για να πάνε στο σχολείο.
“Τι συμβαίνει;” ρώτησε η Nina Arkadiivna, κρατώντας ένα πιάτο στα χέρια της και μια πετσέτα, “είναι πάλι αυτός ο μπάσταρδος ο Sokolov; “Ηρέμησε, αγαπητή μου, θα τους επισκεφτούμε το βράδυ. Η Αρίνα καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας της ήταν στρατηγός και η μητέρα της δεν χρειαζόταν να εργάζεται, η οικογένεια ήταν ήδη ευκατάστατη.
Το βράδυ, όπως είχε υποσχεθεί, η Νίνα Αρκάντιεβνα πήγε στο σπίτι της Σένα. Την πόρτα άνοιξε η εξαντλημένη μητέρα της, η οποία είχε τρέξει στο σπίτι για να αλλάξει πριν από τη δεύτερη βάρδια της: “Βίκα, τα πράγματα δεν θα πάνε καλά έτσι. Ο μεγάλος σου αδελφός πλήγωσε ξανά την Αρίνα. Μου έχεις πει πολλές φορές ότι δεν θα ξανασυμβεί, αλλά τίποτα δεν αλλάζει.” “Λυπάμαι, Νίνα, συγχώρεσέ με για όνομα του Θεού. Θα σκεφτώ κάτι, το υπόσχομαι”, φώναξε η μητέρα του Αρσένιου.
Ο γιος σας ανήκει σε σωφρονιστική αποικία, όχι ανάμεσα σε άλλους εφήβους. Και γι’ αυτό δεν καλούμε την αστυνομία, γιατί φροντίζουμε εσένα. Ω, πόσο καιρό η Viktoriia Oleksandrivna φώναζε στο γιο της εκείνη την ημέρα. Εκείνος δεν αντέδρασε με κανέναν τρόπο, απλώς αποτραβήχτηκε στον εαυτό του και κάθισε κοιτάζοντας την υστερική μητέρα του:
“Γιατί είναι τόσο καθαρή, τόσο τέλεια και τρέχει στην αυλή; “Κάθε τόσο μου γρατζουνάει τα μάτια”, είπε ξαφνικά ο Αρσέν. “Αυτό ήταν, μπάσταρδε, θα μετακομίσεις στους παππούδες σου. Θα σε σπάσουν στο ξύλο. Εκτός αυτού, υπάρχει μια σχολή τέχνης εκεί, και είσαι καλός ζωγράφος. Θα δείξεις το ταλέντο σου και εκεί. Με αυτά τα λόγια, ήταν έτοιμη να πάρει το φάκελο με τις ζωγραφιές του γιου της από το τραπέζι, όταν έπεσαν φύλλα χαρτιού Α4.
Απεικόνιζαν την Arina – σε προφίλ, ολόσωμη, με πεταλούδες, με φτερά στο κεφάλι, με φθινοπωρινά φύλλα, σε διάφορες εικόνες. Ο Αρσένι άρχισε να κλαίει… Κοινωνική ανισότητα, τι μπορούσε να κάνει γι’ αυτό; Δεν ήταν δικό του λάθος, ούτε έφταιγε που δεν μπορούσε να εκφράσει σωστά την αγάπη του. Μια εβδομάδα αργότερα, η Αρίνα είδε τον Σένια να μπαίνει σε ένα παλιό αυτοκίνητο και τη μητέρα του να τον αποχαιρετά κλαίγοντας, με μια σκούπα στα χέρια.
Ο Σένια είδε την Αρίνα, σήκωσε το χέρι του, αλλά δεν τόλμησε να την χαιρετήσει. Εκείνη την ημέρα, η Βικτόρια Αλεξάντροβνα είπε στην Αρίνα για όλα. Εκείνη δεν πίστευε στα μάτια και στα αυτιά της… Αποδείχτηκε ότι η Σένα την αγαπούσε; Είκοσι χρόνια πέρασαν. Η Arina ήταν παντρεμένη και είχε έναν 7χρονο γιο. Όταν πέθανε ο πατέρας του κοριτσιού, ο σύζυγός της συνειδητοποίησε ότι δεν θα έβλεπαν ποτέ ξανά τα ακριβά δώρα ενός νέου διαμερίσματος και ενός ακριβού αυτοκινήτου από τον πεθερό της.
Έτσι τα ξεβίδωσε μετά το θάνατό του. Η Arina έμεινε μόνη της με τον γιο της. Είχε το δικό της διαμέρισμα 3 δωματίων, δώρο του πατέρα της, αλλά περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας με τη μητέρα της στο σπίτι των γονιών της. Μια μέρα αποφάσισε να τσεκάρει τον πρώην κακοποιητή της και κρυφό σιγανοπαίχτη της. Βρήκε γρήγορα τη σελίδα του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Εδώ είναι με ένα αγόρι περίπου 10 ετών και εδώ κάθεται σε μια καρέκλα με αυστηρό κοστούμι. Ενώ ξεφύλλιζε τη φωτογραφία του Σένια, της έστειλε μήνυμα: “Κουζνέτσοβα, σε έψαχνα. ‘λλαξα το επώνυμό μου. Είσαι παντρεμένος; Κοίταξες; Εσύ κοίταξες; Λέξη προς λέξη, άρχισαν να μιλάνε και αποφάσισαν να συναντηθούν. Αποδείχθηκε ότι η σύζυγος του Sena είχε πεθάνει κατά τη διάρκεια του τοκετού.
Μετά από αυτό, μεγάλωσε τον γιο του μόνος του. Αποφοίτησε από τη σχολή καλών τεχνών και έγινε γραφίστας – κερδίζει καλά χρήματα και μεγάλωσε τον γιο του για να γίνει πραγματικός άντρας. Αφού μίλησαν για μερικούς μήνες, η Arina και η Senia συνειδητοποίησαν ότι αγαπιόντουσαν από την εφηβεία τους. “Λοιπόν, Kuznetsova, θέλεις να σε μαστιγώσουν;”
Η Senia χαμογέλασε. Τότε η Αρίνα σήκωσε το χαριτωμένο της πόδι και χτύπησε η ίδια τη Σένια στο πέμπτο σημείο. “Το χειμώνα, θα σου δώσω μια χιονόμπαλα και λουλούδια. Ο Αρσέν και η Αρίνα παντρεύτηκαν και τα παιδιά τους έγιναν φίλοι. Και οι δύο εργάζονται, κερδίζουν καλά χρήματα και ζουν καλά, αλλά η Νίνα Αρκαντίβνα εξακολουθεί να θυμίζει στον γαμπρό της τα καμώματά του: “Δεν περίμενα ποτέ ότι θα με έλεγες πεθερά, μπάσταρδε.
