Μπορείτε να περιμένετε ένα άτομο όσο θέλετε μόνο σε μία περίπτωση: όταν αξίζει τον κόπο. Περίμενα τέσσερα χρόνια και στο τέλος αποδείχτηκε ότι δεν άξιζε τον κόπο. Είμαι παντρεμένη εδώ και πέντε χρόνια. Ο πρώτος χρόνος ήταν ο καλύτερος, είχα τόση προσοχή από τον σύζυγό μου που δεν μπορούσα καν να ονειρευτώ τέτοια αγάπη, αλλά μετά όλα άλλαξαν.
Η αγάπη του εξαφανίστηκε κάπου. Κατέψυξε απέναντί μου, σταμάτησε να είναι τρυφερός, δεν μου έδωσε λουλούδια, δεν μου έδωσε ούτε μια καλή κουβέντα ενθάρρυνσης. Τα τελευταία χρόνια τσακωνόμασταν συχνά επειδή εξαφανιζόταν με τους φίλους του και περνούσε ελάχιστο χρόνο μαζί μου και με την οικογένειά μας.Δεν πηγαίναμε πια σε εστιατόρια και σταματήσαμε να βγαίνουμε μαζί.
Η μέρα ξεκινούσε με εμένα να του φτιάχνω πρωινό και τελείωνε με το μαγείρεμα του δείπνου. Δεν μιλήσαμε πολύ, όπως συνηθίζαμε. Πάντα έλεγε το ίδιο πράγμα: “Έχω πονοκέφαλο, είμαι κουρασμένος, μην το κάνεις”. Προσπάθησα να τον αφήσω στην ησυχία του, να μην παρεμβαίνω στην ξεκούρασή του. Περίμενα να ξαναγίνει ο ίδιος. Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια, αλλά κάθε μέρα γινόταν και χειρότερα.
Παρατήρησα ότι είχα ψυχρανθεί απέναντί του. Αρχίσαμε να ζούμε σαν γείτονες. Δεν του σκαλίζω το μυαλό, δεν βρίζω, δεν κλαίω, όχι γιατί δεν έχει νόημα, αλλά γιατί έχω ψυχρανθεί και ίσως η αγάπη μου έχει εξαφανιστεί. Ε, ποιος μπορεί να σώσει την αγάπη από μια τέτοια συμπεριφορά; Μια μέρα άκουσα τον άντρα μου να μιλάει με έναν συνάδελφο που μόλις είχε αρχίσει να δουλεύει.
Ο άντρας τον προσκάλεσε σε ένα μπαρ για μια μπύρα, αλλά εκείνος αρνήθηκε, λέγοντας ότι ήθελε να περάσει χρόνο με τη γυναίκα του. Ο άντρας τότε του είπε: “Είσαι ένα μουνί. Φοβάσαι τη γυναίκα σου; Δεν περίμενα να είσαι έτσι. Την επόμενη μέρα ήρθε σπίτι και με ρώτησε: “Με αγαπάς; Με ζήλεψες ποτέ;” Δεν ήξερα τι ακριβώς είχε συμβεί και γιατί μου έκανε τέτοιες ερωτήσεις, αλλά δεν το έκρυψα.
Του είπα όλη την αλήθεια, ότι κουράστηκα να τον περιμένω, να διαφωνώ μαζί του, γιατί κατάλαβα ότι δεν είχε νόημα. “Αν κάποιος θέλει να έρθει, θα έρθει- αν δεν θέλει, καλύτερα να φύγει”, του είπα. Δύο μήνες μετά από αυτή τη συζήτηση, τον εγκατέλειψα. Δεν το μετάνιωσα, αλλά αντίθετα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να είχα φύγει νωρίτερα. Μπορείς να περιμένεις για χρόνια αν αξίζει τον κόπο, αλλά αν δεν αξίζει, πρέπει να αφήσεις τα πάντα το συντομότερο δυνατό και να ξεκινήσεις μια νέα ζωή.
