Μακριά από τους ουρανοξύστες, τα σπίτια των πάνελ και τον καπνό των αυτοκινήτων, υπάρχει ένα όμορφο χωριό με πληθυσμό λίγων δεκάδων ανθρώπων. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα και δεν υπάρχουν εμπορικά κέντρα στο χωριό, αντ ‘αυτού έχουν μια μικρή εκκλησία, αλλά δεν χρειάζεται, οι άνθρωποι ζουν εδώ παλιά, πιθανότατα εξακολουθούν να πιστεύουν στο Perun.
Και μια μέρα, ο γιος ενός βαρόνου από την πόλη εμφανίστηκε εκεί με το καμπριολέ του, πέρασε μέσα από τα παρτέρια του κήπου και είπε ότι αυτή η γη του ανήκει, οπότε είπε στους κατοίκους να μην είναι εκεί αύριο. Οι ντόπιοι δεν διαφώνησαν πολύ μαζί του, απλά τον κοίταξαν σκυθρωπά και έφυγαν.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα, που φημολογείται ότι ήταν θεραπεύτρια, κοίταξε το αυτοκίνητο του τύπου να φεύγει, πήρε το ραβδί της και το κάρφωσε στο χώμα χωρίς πολλή προσπάθεια και μετά έφυγε. Την επόμενη μέρα, η κατασκευαστική ομάδα έφτασε, μαζί με το ίδιο κακομαθημένο αγόρι.
Η κατασκευή άρχισε, αλλά δεν είχε περάσει ούτε μια μέρα όταν ένα φίδι δάγκωσε το πόδι ενός από τους οικοδόμους, και μάλιστα δηλητηριώδες. Σύντομα ο άνθρωπος ήταν νεκρός πριν καν προλάβουν να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο.
Την επόμενη μέρα, άλλοι δύο εργάτες πέθαναν από ηλεκτροπληξία, και τέτοιες απώλειες γίνονταν όλο και πιο συχνές κάθε μέρα.Και το ραβδί της γιαγιάς μου ήταν ακόμα στο έδαφος. Κανείς δεν μπορούσε να το βγάλει από το έδαφος, ακόμη και ένας μύλος προσπάθησε να το κόψει, αλλά δεν είχε τύχη!
Μια μέρα, ένας εξαγριωμένος τύπος άρπαξε το άχυρο, το τράβηξε με όλη του τη δύναμη και κατάφερε να το βγάλει. Και πάλι, πριν προλάβει να καυχηθεί για το κατόρθωμά του, το έδαφος άρχισε να τρέμει από κάτω του και μετά έγινε μια έκρηξη.
Αποδείχθηκε ότι το ραβδί βρισκόταν όλο αυτό το διάστημα σε έναν σωλήνα αερίου, ο οποίος εξερράγη αμέσως μόλις αφαιρέθηκε. Μετά το θάνατο του αγοριού, η κατασκευή του σπιτιού ακυρώθηκε και οι κάτοικοι, μη καταλαβαίνοντας πώς προέκυψε το δηλητηριώδες φίδι και ο σωλήνας αερίου, επέστρεψαν στα παλιά τους εδάφη και μόνο λίγοι από αυτούς μάντεψαν ότι όλα αυτά ήταν έργο εκείνης της μάγισσας.
