Μετακόμισα από έναν κοιτώνα σε ένα ωραίο διαμέρισμα. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, με καλή επισκευή και η τιμή είναι χαμηλή. Αναρωτήθηκα μάλιστα ποια ήταν η παγίδα μέχρι που συνειδητοποίησα ποιος θα ήταν ο γείτονάς μου.
Η κοπέλα μου είπε αμέσως ότι ήταν καλύτερα να μην ξεπακετάρω τη βαλίτσα μου γιατί θα έπρεπε να φύγω σύντομα. Δεν πρόκειται να ψάξω για ένα νέο μέρος για να μείνω.- Αλλά πρέπει να το κάνω, γιατί δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που τα πάνε καλά μαζί μου, και είμαι ο μόνος που αισθάνεται καλά.
Όλα ξεκίνησαν με κάποια μικρά πράγματα. Έβαζε αλάτι στον καφέ μου ή ζάχαρη στη σούπα μου. Και ακόμα και κόλλα στα αθλητικά μου παπούτσια χύμα. Άρχισα να της απαντώ με τον ίδιο τρόπο.
Εκείνη απλώς γέλασε και ξαφνιάστηκε που επαναλάμβανα μετά από αυτήν: “Οι προηγούμενοι ενοικιαστές έφυγαν αμέσως. “Τότε η γειτόνισσά μου άρχισε να αφήνει ένα σωρό βρώμικα πιάτα στο νεροχύτη, ελπίζοντας ότι θα τα πλύνω όλα γι’ αυτήν, επειδή δεν υπήρχε απολύτως κανένας χώρος στο νεροχύτη.
Αλλά εγώ δεν άγγιξα αυτόν τον βρώμικο σωρό, απλώς έπλυνα τα δικά μου πιάτα μιας χρήσης. Σύντομα η γειτόνισσά μου κουράστηκε να φροντίζει τα δικά της πιάτα και άρχισε να τα πλένει μόνη της. Στη συνέχεια διοργάνωσε ένα πάρτι, κάλεσε πολύ κόσμο και άκουγαν δυνατά μουσική.
Αλλά δεν με εξέπληξε αυτό, έζησα σε κοιτώνα για 4 χρόνια, είχαμε 5 άτομα στο δωμάτιό μας. Σύντομα ο γείτονάς μου τα παράτησε. Αναρωτήθηκαν γιατί το άντεξα και δεν το έσκασα. Τους είπα ότι μεγάλωσα σε μια πολύτεκνη οικογένεια, οπότε ήμουν έτοιμη για όλα. Καταλήξαμε να γίνουμε φίλοι, και τώρα γελάμε με το πώς τα πηγαίναμε μεταξύ μας.
