Αν και είμαι πάνω από 30 ετών, δεν έχω ακόμη δικά μου παιδιά. Έχω όμως ένα βαφτιστήρι το οποίο λατρεύω και συμμετέχω ενεργά στη ζωή του. Ο Andrey ξεκινάει το σχολείο φέτος. Είναι πολύ έξυπνος και δραστήριος τύπος, οπότε είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει καλά στη ζωή του.
Καταλαβαίνει πολλά για το νεαρό της ηλικίας του, οπότε είναι πολύ ενδιαφέρον να περνάς χρόνο μαζί του. Όταν επισκέπτομαι τα ξαδέλφια μου, πάντα εκπλήσσομαι. Το γεγονός είναι ότι ποτέ δεν τσακώνονται – υπάρχει μια ειρηνική ατμόσφαιρα.
Ο Αντρέι περιμένει αρκετά ήρεμα να του σερβίρουν τη μερίδα του. Τρώει πάντα καλά, κρατάει προσεκτικά το κουτάλι του και δεν αποφεύγει το συμπλήρωμα. Προσωπικά, ήμουν τελείως διαφορετική όταν ήμουν παιδί.
Ήμουν επιλεκτική στο φαγητό και πήγαινα στα νεύρα της μαμάς μου με το δεν θέλω και δεν θέλω. – Λοιπόν, το παιδί σας είναι καλό. Δεν είναι καθόλου επιλεκτικός στο φαγητό, είπα κάποτε στον νονό μου.” – Όλα οφείλονται στη γυναίκα σου!
Όταν ο Andriy ήταν μικρός, τον ρώτησε αν πεινούσε. Ρώτησε τι θα έτρωγαν για μεσημεριανό. Η σύζυγος απάντησε: Η σύζυγος απάντησε: “Οι πεινασμένοι άνθρωποι δεν κάνουν περιττές ερωτήσεις και τρώνε αυτό που τους δίνουν”.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από εκείνη τη συζήτηση, οπότε είχα ξεχάσει την ιστορία. Ένα περιστατικό όμως μου την θύμισε. Μια μέρα, ο βαφτισιμιός μου και εγώ πήγαμε στο πάρκο για μια βόλτα.Κάναμε βόλτα στο καρουζέλ και αποφασίσαμε να περπατήσουμε.
Ξαφνικά, συναντήσαμε ένα περίπτερο με λευκά. “Θέλετε μερικά;” ρώτησα τον Andrii. Κούνησε το κεφάλι του. Ενώ ξεπακετάριζα, παρατήρησα το βαφτιστήρι μου να πλησιάζει έναν αλήτη. Προφανώς, ήταν ένας αλήτης.
Πρέπει να ζητιανεύει για να αγοράσει ένα μπουκάλι βότκα. – Για τι είναι τα λεφτά; – ρώτησε ο Andriy. – Πεινάω. – Γι’ αυτό άσε με να σου δώσω φαγητό! – Τι μπορείς να μου δώσεις; – Οι πεινασμένοι δεν κάνουν ερωτήσεις και τρώνε ό,τι τους δίνουν.
Μετά από αυτό, το αγόρι στράφηκε προς το μέρος μου. Έφαγε το μισό μπελιάς και το άλλο μισό το έδωσε στον σκύλο που καθόταν δίπλα στον αλήτη. Οι άνθρωποι που ήταν μάρτυρες αυτής της συζήτησης σχεδόν χειροκρότησαν το βαφτιστήρι μου. Ήμουν τόσο περήφανος, γιατί όλοι νόμιζαν ότι ήταν ο γιος μου.
