Μια μέρα μου τηλεφώνησε η ηλικιωμένη μητέρα μου και μου είπε ότι η Ναταλία, η ξαδέρφη μου, είχε έρθει και έκλαιγε όλη μέρα, ζητώντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Και η μητέρα μου έδωσε όλες τις οικονομίες της στη Ναταλία χωρίς κανέναν όρο επιστροφής.
Με εξέπληξε αυτό και ρώτησα γιατί δεν είχαν συζητήσει τους όρους αποπληρωμής του χρέους, ιδίως δεδομένης της ηλικίας των γονέων μου.Αργότερα ανακάλυψα ότι τα χρήματα χρειάζονταν για να αγοραστεί ένα αυτοκίνητο για τον γιο της Ναταλίας και χρησιμοποίησε όλα τα ψεύτικα συναισθήματά της για να εξαπατήσει τη μητέρα μου.
Εκείνη την εποχή, δεν με ενδιέφερε πολύ η εξόφληση του χρέους, επειδή πίστευα ότι η αδελφή μου ήταν αξιοπρεπής, ειλικρινής και δίκαιη. Αργότερα, όμως, συνειδητοποίησα ότι η Ναταλία δεν επρόκειτο να εξοφλήσει το χρέος.
Όταν πήγα κοντά της και τη ρώτησα πότε θα επέστρεφε τα χρήματα, η αδελφή μου μου έδωσε απλώς κενές υποσχέσεις. Τώρα η μητέρα μου ανησυχούσε, αλλά ποτέ δεν θα τολμούσε να ζητήσει άμεσα τα χρήματά της πίσω.
Έξι χρόνια αργότερα, αποφάσισα να αναλάβω δράση, παρόλο που δεν μπορούσα να μηνύσω στενά μέλη της οικογένειας χωρίς αποδείξεις. Πήγα στο αφεντικό της αδελφής μου, που κατείχε θέση μεγάλης οικονομικής ευθύνης, και του τα είπα όλα.
Το ενδιαφέρον του διευθυντή για την ασφάλεια των δικών του κεφαλαίων οδήγησε τελικά την αδελφή μου να επιστρέψει το χρέος της μητέρας μου, αλλά χωρίς εξηγήσεις ή συγγνώμη. Αν και κάποιοι μπορεί να καταδικάσουν τις πράξεις μου, δεν το έκανα μόνο για τα χρήματα, αλλά και λόγω της ηθικής προσβολής των γονέων μου που με εμπιστεύονταν. Δεν άντεχα να βλέπω τη μητέρα μου να διστάζει για τόσο καιρό.
