Ο Όλεγκ είναι ένας άνδρας 40 ετών, ανύπαντρος. Πριν από μερικά χρόνια, ήταν ένας αξιοζήλευτος γαμπρός για όλες τις γυναίκες. Κάθε γυναίκα θα ήθελε έναν άντρα σαν κι αυτόν. Ψηλός, όμορφος και αρκετά πλούσιος. Και τώρα, από τα παραπάνω, έχει μείνει μόνο ο πλούτος. Δεν είναι πια νέος, τα μαλλιά του στο κεφάλι αραιώνουν και το στομάχι του μεγαλώνει κάθε μέρα.
Το γνώριζε καλά αυτό, οπότε για πρώτη φορά στη ζωή του άρχισε να σκέφτεται σοβαρά το γάμο. Είχε όμως αμφιβολίες για το αν θα έβρισκε την κατάλληλη σύζυγο, γιατί ο χαρακτήρας του δεν είναι εύκολος: είναι αγενής, αυστηρός και σκληρός. Και επειδή όλοι γύρω του το γνωρίζουν, οι γυναίκες προειδοποιούν όσες αρχίζουν να τον συμπαθούν εκ των προτέρων να μείνουν μακριά του.
Έτσι ήξερε ότι είχε λίγες πιθανότητες. Είπε στους φίλους του για τους φόβους του και εκείνοι του έδωσαν κάποιες συμβουλές, οι οποίες τον βοήθησαν να παντρευτεί μερικούς μήνες αργότερα. Την επομένη του γάμου, ο Oleg αποφάσισε να πει στη σύζυγό του για τις απαιτήσεις του: “Θα ζεις στο διαμέρισμά μου και αυτό θα πρέπει να είναι μεγάλη τιμή για σένα.
Πρέπει πάντα να έχουμε τάξη σε όλα και παντού. “Τι εννοείς;” Η Έλενα ξαφνιάστηκε και χαμογέλασε γλυκά. “Θα σας το εξηγήσω μια φορά”, είπε χαμογελώντας ο Όλεγκ. “Πρέπει να καταλάβετε ξεκάθαρα ότι μπορείτε να χάσετε αυτή την ευτυχία ανά πάσα στιγμή. Είμαι πολύ αυστηρός άνθρωπος και πρέπει να το συνηθίσεις και να το αποδεχτείς. Και ναι, οι πετσέτες πρέπει να είναι πάντα στεγνές και να κρέμονται στη θέση τους.
Το κύριο πράγμα είναι η ακρίβεια. Καταλαβαίνετε; Η Έλενα έγνεψε και συνέχισε να ακούει προσεκτικά. – Πάμε στην κουζίνα… Πήγαν στην κουζίνα και ο Όλεγκ περιέγραψε λεπτομερώς όλες τις απαιτήσεις του. Μέσα σε μια ώρα, είχαν περπατήσει σε όλα τα δωμάτια του διαμερίσματος. – Είναι όλα ξεκάθαρα; – Ναι, αγάπη μου, – χαμογέλασε η Έλενα, – και τι ώρα θα είσαι σπίτι;
– Γιατί χρειάζεσαι αυτές τις πληροφορίες; – Για να ετοιμάσω το δείπνο. – Χμμ… Όταν έρθω, δεν θα το μάθεις ποτέ, αλλά το δείπνο πρέπει να ετοιμαστεί στην ώρα του. Και Θεός φυλάξοι, αν δεν μου αρέσει αυτό που έχεις ετοιμάσει, χωρίς παρεξήγηση, θα το πετάξω στα σκουπίδια και θα σε τιμωρήσω. Θα είμαστε μια χαρά”, απάντησε η Έλενα και χαμογέλασε ξανά.
Αυτό το χαμόγελο δεν έφυγε από το μυαλό του όλη την ημέρα. Το βράδυ, πριν πάει σπίτι του, πήγε σε ένα εστιατόριο και έφαγε ένα νόστιμο γεύμα. Ήθελε να ελέγξει τη γυναίκα του και για να το κάνει αυτό, έπρεπε να της πει χωρίς να δοκιμάσει το φαγητό ότι ήταν αηδιαστικό και ότι δεν θα το έτρωγε. Και ούτω καθεξής για μια ολόκληρη εβδομάδα.
Ο Όλεγκ γύρισε σπίτι. Σιωπή. Είναι κανείς σπίτι; Γύρισα. – Εσύ είσαι, – απάντησε αδιάφορα η Έλενα, – έβλεπα τηλεόραση και αποκοιμήθηκα. – Είναι έτοιμο το δείπνο; – Το δείπνο; Ω, ναι, δείπνο! Πάμε να ρίξουμε μια ματιά.
Ο Oleh ετοίμαζε ήδη το προγραμματισμένο κείμενο όταν η Olena είπε: “Κάθισε στο τραπέζι” και, τοποθετώντας μπροστά του ένα πιάτο με φαγόπυρο, πρόσθεσε: “Εντάξει, λοιπόν! Ο χυλός είναι κρύος, ανάλατος. Αν δεν τον φάτε όλο, φταίτε μόνο εσείς οι ίδιοι. Θα φύγω και δεν θα με ξαναδείς ποτέ. Θα το κάνεις, φυσικά, αλλά με κάποιον άλλο.
Ξέχασα να σου πω, ξέρω ότι ήσουν στο εστιατόριο. Μπορώ να φανταστώ πόσο οδυνηρό θα είναι να φάτε αυτόν τον αηδιαστικό χυλό με γεμάτο στομάχι. “Θέλεις να με ρωτήσεις γιατί είμαι τόσο σκληρή και αγενής μαζί σου; Απλά να ξέρεις αυτό.
Αυτό θα συμβαίνει πάντα, αν ποτέ τολμήσετε να μην απαντήσετε στις ερωτήσεις μου. Και τώρα θα φας αυτόν τον χυλό, και σου θυμίζω, μέχρι τον πάτο. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσετε, τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσετε!
Η Ωλένα είχε προειδοποιηθεί για τις “ιδιαιτερότητες” του συζύγου της. Αλλά δεν έφυγε μακριά του. <“Οι άνδρες δεν γεννιούνται ευγενικοί και στοργικοί, αλλά γίνονται έτσι κάτω από τον αυστηρό έλεγχο των συζύγων τους”, είπε. Και είχε δίκιο. Ο Όλεγκ έφαγε όλο το κουάκερ μέσα σε λίγα λεπτά: “Επιτέλους βρήκα αυτό που χρειαζόμουν. Την ονειρευόμουν όλη μου τη ζωή.
