Την Παρασκευή, πήγαινα στο σιδηροδρομικό σταθμό για να πάω στη ντάκα. Στην πλατφόρμα είδα μια έγκυο κοπέλα. Καθόταν και κοιτούσε στο βάθος. Κρατούσε μια τσάντα με τα πράγματά της. Ήταν αμέσως φανερό ότι θα έφευγε για σύντομο χρονικό διάστημα.
Όταν επέστρεψα από τη ντάκα, την είδα ξανά στο ίδιο μέρος. Φορούσε τα ίδια ρούχα και κρατούσε το ίδιο πακέτο. Αποφάσισα να της μιλήσω.” – Θα με συγχωρήσετε για την παρεμβατικότητά μου. Σας είδα στο ίδιο μέρος την Παρασκευή. Δεν μπορείς να φύγεις;” – Δεν πάω πουθενά.
Ο άνθρωπος με πέταξε έξω από το σπίτι.” Αποδείχθηκε ότι το κορίτσι δεν είχε οικογένεια ή φίλους. Ήταν από ορφανοτροφείο. Ήταν πολύ ντροπαλή για να ζητήσει βοήθεια από τους περαστικούς. Αποφάσισα να τη βοηθήσω. Της πρότεινα να έρθει στο σπίτι μου.
Δεν έχω παιδιά ούτε σύζυγο.Το επόμενο πρωί, η κοπέλα μοιράστηκε τα προβλήματά της. Το όνομά της είναι Λάρισα και είναι 21 ετών. Είναι ορφανή. Ο πολίτης σύζυγός της έπινε και έβγαινε συχνά έξω. Η Larysa αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της στην πρωτεύουσα.
Δεν ξέρει τι θα κάνει τώρα. Εξάλλου, πρόκειται να γεννήσει σύντομα και είναι απίθανο να προσληφθεί με τέτοια κοιλιά.Πού θα την αφήσω να φύγει τώρα; Είπα ότι θα μείνει μαζί μου για λίγο και μετά θα δούμε. Με τη βοήθεια μιας φίλης, μάζεψα βρεφικά ρούχα, αγόρασα μια κούνια και ένα καροτσάκι.
Σύντομα η Larysa γέννησε μια κόρη. Ήταν τόσο όμορφη και δυνατή. Της βρήκα δουλειά με τους φίλους μου. Αποδείχθηκε υπεύθυνη και έμαθε πολύ γρήγορα. Οι φίλοι μου ήταν πολύ ευχαριστημένοι μαζί της και η καριέρα της άρχισε να εξελίσσεται ραγδαία.
Η Larysa και εγώ γίναμε οικογένεια. Για τη Varenka, ήμουν η δική της γιαγιά. Την στείλαμε στο νηπιαγωγείο όταν ήταν 2 ετών. Πρόσφατα ήρθε η Λάρισα και είπε ότι ο επικεφαλής της εταιρείας της έκανε πρόταση γάμου και δεν ήξερε τι να κάνει. Χάρηκα πολύ γι’ αυτήν. Τρεις μήνες αργότερα παντρεύτηκε. Έρχονται συχνά να με επισκεφθούν. Έτσι έγινα μητέρα και γιαγιά στα γηρατειά μου.
