Όταν έμεινα έγκυος, μας είπαν στον πρώτο υπέρηχο ότι θα είχαμε δίδυμα. Ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν λίγο συγκλονισμένοι από τα νέα. Είναι τόσο δύσκολο. Ο μεγαλύτερος είναι 10 ετών και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αγόρι, αλλά καταλήξαμε με δύο.
Αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, θα μεγαλώσουμε άλλα δύο. Είναι τόσο υπέροχο! Στο νοσοκομείο, πάντα ρωτούσα τον γιατρό: “Είναι όλα εντάξει; Νομίζω ότι μόνο ένας κινείται”. Αλλά οι γιατροί πάντα απαντούσαν: Οι γιατροί απαντούσαν πάντα: “Όλα είναι μια χαρά”.
Οι γονείς και οι αδελφές μου ήρθαν στο πάρτι γενεθλίων μου. Καθίσαμε τριγύρω και γιορτάσαμε. Πήγα να ξεκουραστώ. Την επόμενη μέρα, νωρίς το πρωί, έτρεξα στον σύζυγό μου και του είπα: “Πήγαινέ με στο νοσοκομείο”. Με πήγε εκεί και μια ώρα αργότερα γέννησα τρίδυμα.
Δύο γιατροί έφεραν στον κόσμο τα μωρά μου. Πήραν τα δύο παιδιά και έφυγαν. Ξαφνικά, ακούω μια κραυγή: “Σταματήστε!” Φωνάξαμε σε όλο το μαιευτήριο. Ο γιατρός επέστρεψε τρέχοντας με δύο μωρά, τα οποία βρίσκονταν σε σύγχυση.
Όταν τους κοίταξα, ήταν μπερδεμένοι: από πού αλλού θα μπορούσε να είναι το μωρό; Μετά από λίγο, μου έδωσαν το τηλέφωνο και μου είπαν: “Πάρε τον σύζυγό σου. Είσαι σε κατάσταση σοκ αυτή τη στιγμή, θα τρομάξεις τον άντρα σου, εμείς θα του υπαγορεύσουμε και εσύ θα μιλήσεις”.
Σήκωσα το τηλέφωνο και είπα: “Μίσα, αν οδηγείς, σταμάτα”. Μου απαντάει: Του απάντησε: “Είμαι στο σπίτι.” Του το είπα: “Τότε κάθισε.” Κάθισε και του είπα: “Γέννησα, όλα είναι μια χαρά”. Είπε: “Και ποιος γεννήθηκε;”.
Απάντησα: “Δύο γιοι και μια γλυκιά κόρη”. Μια στιγμή σιωπής, μετά ένα δυνατό γέλιο και λέει: “Όπου υπάρχουν δύο, υπάρχουν και τρία”. Μου έφεραν τα τρία μου παιδιά- ήταν αξέχαστο.
